mysli jacka furtiana - do slow Pana

12 Niedziela Zwykła A

XII Niedziela Zwykła A

Mt 10,26-33

Mt 10,24-33 – sobota XIV

Mk 4,22; Łk 8,17.38; Łk 12,1-7 – piątek XXVIII

„Jezus powiedział do swoich apostołów: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle….”

Wiesz co to lęk, co strach

wstrząsający całym ciałem.

Bo niesie zagrożenie zdrowiu,

życiu, bezpieczeństwu.

paraliżuje umysł,

jest powodem

przyspieszenia rytmu serca,

bladej twarzy,

zimnego czoła potem oblanym.

Lękasz się, boisz

nocy, ciemności,

burzy z piorunami,

zwierza dzikiego z jego kłami,

samotności,

człowieka złego,

który napada, rabuje, okrada,

zniesławia, oczernia, obmawia,

nogę podstawia.

Lękasz się o siebie,

lękasz się o to, co masz,

co twą własnością,

co zdołałeś nabyć swą pracą

sumienną,

co osiągnąłeś z uczciwością.

co zabezpieczeniem twojej i bliskich

przyszłości.

A wymagało trudu, wysiłku,

ofiarności.

Zapewne pragniesz by pewnego dnia

ktoś cię uspokoił,

zapewnił, że pomimo

realnych zagrożeń,

lęku uzasadnionego

nie bierzesz w tym wszystkim

pod uwagę

„Opatrzności Bożej”.

Ze słowami pociechy jak balsam kojącymi

jawi się Chrystus przed tobą,

ze słowami otuchy

ufność budzącymi i mówi ci to,

co było

jego codziennością.

czego doświadczał,

choć było niesprawiedliwością.

Daje ci radę

jak przystało na nauczyciela.

byś życiowych przeciwności

doznanych od ludzi

przewrotnych i złych

nie przestraszył się, nie lękał.

przez to działania nie zaniechał,

bo i Jego to spotykało.

Słowa to smutne ale prawdziwe.

Niech pociechą ci będą.

Zachętą do wytrwałości,

byś doznając przeciwności

pamiętał i wiedział,

że tam gdzie dobro

rodzi się, rozkwita, rozrasta się,

powstaje,

ludzie źli będą podejrzewali

twoje szczere intencje.

Na opak tłumaczyli

twoje wypowiedzi,

twe postępowanie.

a ty pamiętaj o wzorze

w osobie Chrystusa

naśladowania godnym.

Równowaga ducha,

spokój i cierpliwość,

zdanie się na Pana Boga

wierząc, że jest Ojcem,

wierząc w Jego miłość.

I jeszcze coś, co stanowi element

bardzo ważny

Chrystusowego nauczania,

co daje wierzącemu

największą siłę

w przeciwnościach

do apostolskiego,

pełnego wyrzeczeń działania.

„nie bójcie się tych,

którzy zabijają ciało,

lecz duszy zabić nie mogą.

bójcie się raczej tego,

który duszę i ciało

może zatracić w piekle.”

Nikt z tych, co patrzy na dzieje kościoła

nie ma wątpliwości

skąd tyle hartu ducha,

skąd tyle siły, tyle energii,

tyle zaparcia się siebie,

tyle wyrzeczeń w posłudze apostoła.

To jego głęboka wiara,

to jego święte przekonanie,

że jego praca dobro rodząca,

prawdę ukazująca,

nagrody dozna,

tak jak zło spotka kara.

Każdy, kto patrzy

na odwagę w działaniu,

na gotowość ofiary z własnego życia,

jest w przekonaniu,

że w apostole tę moc wyzwala

głęboka wiara.

Że nawet wtedy,

kiedy jego ciało padnie ofiarą,

nieśmiertelna dusza wyjdzie cało,

nagrodzona zbawienia chwałą.

- - - - -

Żyjesz na świecie takim,

jakim jest.

Gdzie pośród dobra zła nie brakuje.

Spotkasz go, choć nie chcesz.

gdzie obok ludzi dobrych

nie brak i złych,

i nawet niewinny czuje na sobie

nienawiści kły.

- - - - -

Pociechę wierzącemu

Chrystus przynosi.

Śmierć ciała dotyczy,

duszy nie uszkodzi.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek