mysli jacka furtiana - do slow Pana

12 Tydzień Zwykły - środa

XII Tydzień Zwykły - środa

Mt 7,15-20

Łk 6,43-49 – sobota XXIII; Mt 12,33

„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach…”

Znasz powiedzenie,

że z upływem lat

czasy się zmieniają.

A gdyby tak zmarli

z grobu powstali

nie poznaliby ten świat,

który przez rozwój nauki

ma osiągnięcia zdumiewające,

które w swym założeniu

człowiekowi miały pomagać,

codzienne życie ułatwiać

a stały się powodem,

że człowiek zaczyna pomstować,

bo przestaje rady sobie dawać

z urządzeniami,

które postanowił idąc z postępem,

sobie zafundować.

I pomimo tylu udogodnień

stale zagoniony.

Coraz mniej ma czasu.

na towarzyska rozmowa,

teatr, książka

należą już tylko do wspomnień.

I czasem myślę sobie tak,

gdyby moja babcia

z grobu wstała

i tym powietrzem

co my sobie pooddychała,

chyba by zemdlała.

Gdyby tego mleka

z kartonika się napiła

mocno by się zdziwiła,

że na tym mleko pisze.

Chyba by podejrzewała,

że źle przeczytała.

Albo w związku z wiekiem

zmysł smaku postradała.

A gdyby tak na wędliny

przyszedł jej smak

i ich, choć trochę zjadła

producent by wpadł,

bo ich skład chemiczny

w mig by odgadła.

A gdyby starym zwyczajem

głód zaspokoić pragnęła

i wybrała jakikolwiek chleb

i kromkę z niego wzięła,

zapewne na sam widok

najpierw by go powąchała,

potem skosztowała

i za złe piekarzom by miała,

że tyle farby dodali,

spulchniaczy dosypali,

że jeść to trzeba jak gąbkę

a przy nazwie chleba zostali.

Gdyby kochana babcia

zupy w proszku,

„kubek gorący” posmakowała

szybko by zrozumiała

dlaczego węglowe kuchnie,

na gazowe pozamieniali.

Już w nich nie pachnie

a gazem zalatuje i cuchnie.

Bo do tych zupek

tylko wrzącej wody potrzebowali.

Nie daj Boże

by chciała pospacerować.

Uwierzyć by nie mogła

w to mnóstwo

przeróżnych pojazdów,

przez które życie stracić,

lub kaleką stać się można.

Gdyby tak zobaczyła

telewizory, komputery,

telefony w domu,

komórki w torebkach,

u pasa, w kieszeni

i dowiedziała się

ile za to zapłacili,

ile kredytu wzięli,

przestałaby się dziwić

dlaczego z nich takie sknery

i Mszy świętej

za nią nie zamówili.

O wypominkach

raz w roku z biedą pamiętają,

bo przecież babci

cały swój majątek zawdzięczają.

A gdyby tak to było letnią porą

i zobaczyła

współczesne stroje

i to nie tylko młodzieży,

którzy do słońca pępki wystawili

w mig by pojęła,

że projektanci

współczesnej mody w raju,

patrząc na Adama i Ewę

akademię kończyli.

Ii wcale się nie dziwię

mej babci kochanej,

gdy się napatrzyła,

wszystkiego skosztowała,

wróciła skąd przyszła,

szczęśliwą wieczność wolała.

Patrz, uważnie patrz

jakie czasy nastały.

Na twoich oczach dokonuje się

ustawiczny postęp,

ciągłe zmiany.

I nie myśl, że one dotyczą

tylko nauki,

wynalazków, techniki,

sposobu bycia, stylu wyrażania,

tempa życia.

Sam inaczej się zachowujesz,

jesteś swobodniejszy,

w słowie mniej skrępowany,

w wyrażaniu śmielszy,

w poglądach odważniejszy.

Światowcem się stałeś

nie przez mądrość

od uczonych nabytą,

ale małpą narodów,

w których to, co złe naśladujesz

i masz się za idącego

z duchem czasu, do przodu,

cenisz sobie

nowoczesność zdobytą.

Dokonujące się zmiany

o wiele głębiej wnikają,

dotyczą odniesień człowieka do Boga,

wieczności dotykają.

I w tym zmieniło się wiele.

Na sposób wyrażania wiary

przyszła nowa moda i w kościele.

Chrystus był Synem

swego narodu,

znał naturę żydowską,

patrzył na drobiazgowość

uczonych w Piśmie

jak roztrząsają każde słowo,

jak zajmują się

nawet przecinkiem,

najmniejszą drobnostką.

Jak każde zdanie komentowali,

doszukując się treści,

znaczeń

i jako myśl Mojżesza podawali.

Chrystus się bał,

że taki sam los może spotkać

jego Ewangelię,

a podstawy do tego miał

bo synom tego narodu,

swym apostołom

powierzył ten skarb.

Dlatego, kiedy treść

swej nauki przedstawił

powiedział do uczniów:

„strzeżcie się

fałszywych proroków,

którzy przychodzą

do was w owczej skórze,

a wewnątrz są

drapieżnymi wilkami”.

Tak szczerze mówiąc między nami

Chrystus miał rację

i słuszne obawy.

Wnet po Chrystusa śmierci

i zmartwychwstaniu,

jeszcze za życia apostołów

w łonie samego Kościoła powstali,

których Jan apostoł

nazywa „antychrystami”.

To te „wilki drapieżne” przekręcające

Ewangelię Chrystusa

swymi komentarzami.

I raczej tym nie pocieszę,

ale prawdą jest fakt, że są i pośród nas,

czyli przetrwali.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek