mysli jacka furtiana - do slow Pana

12 Tydzień Zwykły - sobota

XII Tydzień Zwykły - sobota

Mt 8,5-17

Mt 8,5-11 – poniedziałek I T. Adwentu

Łk 7,1-10 – poniedziałek XXIV

J 4,43-54 – poniedziałek IV T. W. Postu

Mk 1,29-39 – środa I; Łk 4,38-44 – środa XXII

„Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: „Panie sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”. Rzekł mu Jezus: „Przyjdę i uzdrowię go”. Lecz setnik odpowiedział: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie.”

Jeżeli doświadczyłeś,

że coś poważnego zagrażało

bliskiej ci osobie

i za wszelką cenę

pomóc postanowiłeś

i nawet innych jeszcze prosić,

to wiesz,

że tak łatwo to nie przychodzi,

bo to dowodzi

twej bezradności.

Uczestniczysz w jej bólu,

ulżyć chcesz cierpieniu,

nie mając sam możliwości.

Musisz innych błagać,

pod ich drzwiami wystawać.

Wymaga to od ciebie pokory,

pokonania wielu trudności

wynikających z ograniczenia

swych własnych potrzeb,

a w poczuciu solidarności

z osobą oczekującą pomocy,

wyglądającej jej jak zbawienia.

Twoja życzliwość dla tego człowieka,

wielkość zagrożenia

skłania cię do działania.

Odstawiasz na bok swoje ambicje,

zainteresowania.

poświęcasz swój czas

i to masz choremu do zaofiarowania.

Człowiek pięknie to nazwał,

o ten wyraz

wzbogacił słownictwo.

Wolę niesienia pomocy,

przykrym zdarzeniem

dotkniętemu człowiekowi

mądrze określił:

wstawiennictwo.

Jest ono owocem bratniej miłości

człowieka do człowieka,

który ciebie potrzebuje,

liczy na twą przyjazną dłoń,

na twe słowo ciepłe i życzliwe,

na twe wejrzenie

dające nadzieję,

na twe oczy pogodne i dobrotliwe,

na twój uśmiech

jak na słońca promyk,

pomocy oczekuje

jawiącej się jej płomyk.

Pragnienie przyjścia z pomocą

jest świadomością

przewidywanych trudności,

ale nie ludzką słabością,

że czemuś nie podołasz,

nie zaradzisz sam,

że to siły twe przekracza,

wszystkie twe możliwości.

Z całą szczerością

ku drugim się zwracasz,

od nich pomocy wyglądasz,

o nią prosisz ich serdecznie.

nie domagasz się,

nie żądasz od nich,

jej się spodziewasz

i na nią cierpliwie czekasz.

Przypatrz się dobrze postaci setnika.

Był rzymianinem,

dla Żydów niewiernym, poganinem.

trzeba zazdrościć nam

choremu słudze takiego pracodawcę

i przełożonego.

takiego zwierzchnika,

który sługę swego darząc miłością,

daleka droga, pokorne proszenie

nie jest dla niego trudnością.

Przypatrz się dobrze setnikowi.

choć innego światopoglądu,

tak wielką miłość

okazuje człowiekowi

należnej chrześcijaninowi,

która w człowieku chorym dostrzega

twarz Boga cierpiącego.

Ludzkiego ciepłego serca,

człowieczych życzliwych rąk,

przyjaznej bliskości potrzebującego.

Przypatrz się dobrze setnikowi.

Wojskowemu przełożonemu

dla stu podwładnych zwierzchnikowi.

Wie jak ich trzeba traktować?

jak troszczyć się o ich zdrowie,

a zagrożone ratować.

Przypatrz się dobrze setnikowi.

daje przykład chrześcijaninowi

wiary mocnej,

gorącej i prawdziwej,

który prosząc wie,

że to otrzyma

i tak rzeczywiście się stanie.

Dzięki wierze swej żywej,

która nie potrzebuje

przyjścia Chrystusa do łoża chorego,

a potrzebuje tylko jednego,

słowa Chrystusa,

słowa uzdrawiającego,

cudu dokonującego,

zdrowie swemu słudze przywracającego.

Chrystus nagrodził wiarę setnika

zdrowiem chorego,

życiem sparaliżowanego.

W stał zdrów,

jakby na nowo się narodził.

- - - - -

Bywa naród wierzący,

w którym są niewierzący,

ale wśród niewierzących,

wierzący się zdarza.
A taką wiarę Bóg,

jak wiarę setnika hojnie nagradza.

- - - - -

Przed Bogiem wstawiaj się

za swych bliskich w modlitwie.

O zdrowie w ich ciele,

o pokój w ich duszy,

o miłość w rodzinie.

I z wiarą Boga proś i wierz,

że rozkwitnie.

- - - - -

Daj panie nam wierzącym,

w codziennym życiu

kierować się taką wiarą,

by spotkać się z Twoją pomocą

i z Twoją pochwałą.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek