mysli jacka furtiana - do slow Pana

13 Tydzień Zwykły - czwartek

XIII Tydzień Zwykły - czwartek

Mt 9,1-8

Mk 2,1-12 – piątek I

Łk 5,17-26 – poniedziałek II T. Adwentu

„Jezus wsiadł do łodzi, przeprawił się z powrotem i przyszedł do swego miasta. I oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: „Ufaj synu odpuszczają ci się grzechy, Wstań, weź swoje łoże i idź do domu”.

Masz jeden więcej powód do radości

jeżeli mija ci dzień

a ty, bez bólu głowy,

bez szumu w uszach,

bez zgagi, bez dolegliwości.

Możesz tylko się cieszyć,

żeś zdrów

i nie masz powodu do narzekania

jak wielu innych,

którzy oprócz kichania

mają swe rozliczne

wrodzone, nabyte,

dziedziczne, niedomagania.

Na chorego spoglądasz

litościwym okiem,

współczuciem darzysz.

on ci zazdrości,

że zdrowo wyglądasz,

że uśmiech i radość

na twej twarzy.

I prosisz gorąco Boga

aby taki stan

jak najdłużej trwał.

By cieszyć się życiem,

choroby omijały,

zdrowie sprzyjało

i nic nie dolegało.

Ale zdaje się,

że to marzenie ściętej głowy.

Bo wystarczy

wokół się rozejrzeć

by stwierdzić,

jak cierpienie bliskie jest człowiekowi.

Jak często

nawiedzają go choroby.

Każdy chory

modli się o zdrowie,

o nie prosi Boga.

a widząc innych

bardziej cierpiących,

przez los doświadczonych,

wdzięczny Bogu,

że należy do chodzących

na własnych nogach.

Bo widzi ludzi

zdanych na pomoc innych,

nie mówiących, nie słyszących,

niewidzących,

stale leżących, sparaliżowanych.

Każda choroba unieruchamia,

wprowadza nieład w życie,

z aktywności wytrąca,

normalności pozbawia.

Zdany jesteś na innych.

i szczęście masz jeśli uczynnych.

Od nich

wtedy zależysz we wszystkim,

nawet w czym leżysz.

Marzenie masz tylko jedno

i jedno pragnienie.

Odzyskać pełnię sił,

pełnię sprawności,

wrócić do zdrowia,

do normalności.

Będziesz wielkim szczęściarzem

jeśli twoi bliscy, przyjaciele,

którzy cię kochają

przyjdą ci z pomocą,

o ciebie zadbają,

do lekarza zawiozą.

kiedy trzeba pomogą.

Zawsze

i o każdej porze

możesz liczyć na nich.

Takich uczynnych i życzliwych

miał sparaliżowany

z dzisiejszej Ewangelii

w całkowitym bezwładzie.

Na innych tylko zdany.

Szczęście miał ogromne,

bo życzliwi mu ludzie,

sakiewki mieli skromne

i dobrze wiedzieli

u kogo szukać ratunku.

z opowiadań świadków słyszeli,

że wystarczy

w uzdrowienie wierzyć,

a nie z pieniędzy się wypłukać.

Niosąc go na noszach

leżącego jak kłodę

powtarzali sobie w duszy,

w kółko, ustawicznie,

wierzę, wierzę święcie,

że go uzdrowi i tę nadzieję

tylko w Nim pokładam

i mieć mogę.

Zapewne sparaliżowany

wobec niosących go

zachowa wdzięczność

za trud sobie zadany.

Chrystus urzeczony ich widokiem,

wiarą sparaliżowanego,

wiarą niosących jego,

na oczach zgromadzonych

dokonuje najpierw

uzdrowienia duszy,

„Odpuszczają ci się twoje grzechy”.

Słyszących to zapewne wielu

jest zdziwionych.

Tak Chrystus najpierw zmył

z jego duszy grzechów brud

i dopiero wtedy czyni cud

uzdrawiając z paraliżu chorego.

Upragnione zdrowie mu ofiaruje,

a zgromadzony tłumnie lud

wydał okrzyk

zdumienia i radości,

że zdrowym widzą sparaliżowanego.

- - - - -

Masz swoje troski,

cierpienia, choroby,

ale czy przyszło ci kiedy do głowy

by się ich pozbyć potrzeba

najpierw duszę

w Sakramencie Pojednania

z brudów, z grzechów, obmyć.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek