mysli jacka furtiana - do slow Pana

14 Niedziela Zwykła A

XIV Niedziela Zwykła A

Mt 11,25-30

„W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom…Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, jesteście Ja was pokrzepię. Weźmijcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”.

Gdy smutek w twej duszy

nieproszony zagości,

zgaśnie najmniejszy promyk radości.

W duszy ciemność nastanie.

Poczujesz się podle, bardzo źle.

wszystko uwiera,

każde miejsce niewygodne,

wszystko jest na „nie”.

Każdy cię denerwuje,

wszystko ci przeszkadza.

cisza cię męczy,

ciemność lęk budzi,

słońce oczy ci mruży,

gwar ci dokucza,

każdy ruch irytuje,

najmniejszy szept

rodzi podejrzenie,

to, mnie się wydaje

warto skorzystać

z Chrystusowego zaproszenia.

ciepłego, serdecznego.

Bo nie obca ci gorycz

przykrego doświadczenia,

znużenia, zmęczenia.

I wtedy kiedy jesteś utrudzony,

rozdrażniony.

zły na siebie, zły na innych

Bogu ducha winnych.

A niepowodzenia nie opuszczają,

posłuchaj zachęty Chrystusa,

bo jego słowa nadzieję dają.

I idź, szybko idź,

bo od tego zależy

czy odnajdziesz to, co obiecuje.

kto szybszy

i bardziej mu wierzy

odnajdzie to,

co Chrystus ofiaruje.

Nazywa pokrzepieniem.

a ono jest twym

jedynym marzeniem.

Idź, więc idź.

Jeżeli spotkasz podobnych,
zaproś do towarzystwa,

przekonaj ich do drogi

w tym samym kierunku,

ku temu samemu celowi

i czekającego Boga u kresu tej drogi.

Chrystus cel zaproszenia

wszystkim wyjawia.

Zachęca

do pójścia za sobą,

wręcz namawia.

I nie bój się tego wziąć,

co proponuje „jarzma „.

ono jest pozornie ciężkie.

a tylko tę uciążliwość daje,

że ten kto go niesie

nie zejdzie z drogi.

bo ono umocowane,

na trwałe wiąże,

z Chrystusem łączy,

z Jego osobą zespala.

A On cel drogi wyznacza,

środki określa, łask nie skąpi.

Przeciwnie, daje,

światła przysparza,

odwagi dodaje,

nagrodą obdarza.

Widzisz, nie siły mięśni
a siły woli trzeba mieć

by „jarzmo” Chrystusowe,

przez życie nieść.

- - - - -

Niektórzy na samą myśl,

że trzeba coś dźwigać,

o ciężar wolą nie pytać,

zapraszającego unikać,

z daleka omijać.

- - - - -

Gdy ci przykro,

gorzko, smutno, źle,

wspomnij na słowa te:

„Przyjdźcie do Mnie..”

Więc idź,

powiedz Panu wszystko,

a On ciebie ukoi,

podmucha jak mama

na to, co boli.

a znajdziesz

zmysłów i ciała uspokojenie,

nerwów i duszy ukojenie,

otarcia łez.

Idź, nie zwlekaj

i chrystusowi się zwierz.

- - - - -

Ciężary różne bywają,

w miarę jak

uwarunkowania się zmieniają.

Łączą się

z wykonywanym obowiązkiem,

zadaniem.

Związane z wiekiem, ze stanem.

ale i te

czasem nie do uniesienia

wynikłe z własnej głupoty,

z upodobania w grzechu.

ciężar wyrzutów sumienia.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek