mysli jacka furtiana - do slow Pana

14 Tydzień Zwykły - poniedziałek

XIV Tydzień Zwykły - poniedziałek

Mt 9,18-26

Mk 5,21-43 – wtorek IV

„Gdy Jezus mówił pewien zwierzchnik synagogi przyszedł do Niego i oddając pokłon, prosił: „Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i włóż na nią rękę, a żyć będzie. Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim…”

Życie nie szczędzi ci

smutnych wieści.

O śmierci bliskich,

krewnych, znajomych.

Ale wielki ból

targa sercem twym

gdy w twój dom,

cichaczem się wkradnie,

ofiarą padnie matka, ojciec,

mąż, żona,

córka, syn.

Wtedy masz żal do Pana Boga,

że rozłączył cię

na zawsze z nią, z nim.

Rana twa większa,

krwawiąca, głęboka,

łza nie wysycha z twego oka,

gdy ofiarą

dziecię małe, kochane.

Łatwiej pogodzić się

ze śmiercią człowieka,

który dożył wieku dojrzałego,

pięknych lat

wieku sędziwego.

Ale gdy umiera dziecko,

twa radość zdmuchnięta.

gości rozpacz.

Na zawsze pogrzebana,

w nim pokładana nadzieja.

Jakże wiarę ogromną

i wielkie szczęście

miał zwierzchnik synagogi.

Widząc śmierć córki,

nie tracąc czasu,

pobiegł czym prędzej

wprost do Chrystusa

z serdeczną prośbą

i wyznaniem wiary:

„Przyjdź,

włóż na nią rękę, a żyć będzie”.

Chrystus poszedł bez zastanowienia.

dziewczynkę ujął za rękę,

dokonał cudu wskrzeszenia.

- - - - -

Nie wiem, czym bardziej

Chrystus został ujęty.

Wiarą proszącego ojca,

czy śmiercią dziecka

tak bardzo był przejęty.

- - - - - -

Wierząc w Chrystusa

wierze i wiem,

dla wierzącego śmierć,

jest tylko snem.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek