mysli jacka furtiana - do slow Pana

14 Tydzień Zwykły - środa

XIV Tydzień Zwykły - środa

Mt 10,1-7

Mk 3,13-19 – piątek II; Łk 6,12-19 – wtorek XXIII

„Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu…Nie idźcie do pogan…do żadnego miasta samarytańskiego…idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela.”

Kochasz swój dom,

swą żonę przedobrą,

swego męża przezacnego,

swe dobre i mądre kochane dzieci.

Kropka w kropkę podobne,

jedne do taty,

drugie do mamy.

wymarzone, udane.

One twą troską,

przedmiotem miłości.

Odwzajemniają ci to

szacunkiem, dobrocią,

posłuszeństwem,

słowami wdzięczności.

I wtedy masz

tylko jedno wielkie pragnienie,

jedną gorącą, serdeczną,

ufną do boga modlitwę,

by tak było

możliwie jak najdłużej,

najlepiej zawsze

radośnie, miło

w rodzinnym gronie,

przyjaźnie, wiecznie.

O tym marzysz, o tym śnisz.

Odganiasz każdą myśl

tę harmonię zakłócającą

w twej rodzinie,

w twym domu

pokój niszczącą.

Ale jak świat długi i szeroki,

szczęście krótkie bywa.

problemy narastają w miarę

jak czas upływa,

a dzieci dorastają

i zaczynają chadzać

własnymi drogami.

Na skróty,

po rowach, wertepach, poboczami,

zasypując swych rodziców

rozlicznymi problemami,

wynikłymi kłopotami.

I w sercu rodziców

jedno tkwi pragnienie

z wysiłkiem

i wyrzeczeniami związane.

Własne dziecko ratować

za wszelką cenę,

schodzące na manowce.

Może jeszcze się da,

póki nie utracone,

dopaść, złapać za rękę

zanim będzie przegrane.

Spójrz

na zatroskanego Chrystusa,

Zbawiciela,

takie problemy noszącego

w swym sercu.

Przyszedł do swoich,

oni Go nie rozpoznali.

Przyszedł do narodu

szczycącego się wiarą,

a z niego ludzi nie mało

zeszło na manowce.

Własne, wygodniejsze,

drogi życia wybrało.

Niewierność

Bożym Przykazaniom

wkradła się w ich życie.

Nienawiść ich skłóciła,

chęć zemsty opanowała,

religia rytuałem się stała.

Łatwiej im było krwawe ofiary

ze zwierząt składać

niż przez swą wierność

ku Bogu się zwrócić,

i życiem wiarę wyznawać.

Dlatego Chrystus powie

swym apostołom:

„Nie idźcie do pogan,

nie wstępujcie

do żadnego,

miasta samarytańskiego,

ale do owiec

które poginęły,

z domu Izraelowego”.

Apostołowie

Pana posłuchali.

Przyjmowani byli różnie.

gorzkich owoców

swego posłannictwa

zakosztowali.

- - - - -

Gdy życie dziecka śmierć kradnie,

matka, ojciec, w rozpaczy.

Ale serce rodziców z żalu jęczy,

kiedy dla ich dziecka własnego

Bóg, nic już nie znaczy.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek