mysli jacka furtiana - do slow Pana

14 Tydzień Zwykły - sobota

XIV Tydzień Zwykły - sobota

Mt 10,24-33

Mt 10,26-33 – XII Niedziela A

Mk 4,22; Łk 8,17.38; Łk 12,1-7 – piątek XXVIII

„Jezus powiedział do swoich apostołów: „Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego Pana…Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, o ileż bardziej jego domowników tak nazwą… Nie bójcie się tych, co zabijają ciało…ale raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle….”

Wiesz, co lęk, co strach

wstrząsający całym ciałem.

Bo niesie zagrożenie

zdrowiu, życiu, bezpieczeństwu.

Paraliżuje umysł,

powodem się staje

przyspieszenia rytmu serca,

bladej twarzy,

zimnego czoła potem oblanym.

Lękasz się, boisz

nocy, ciemności,

burzy z piorunami,

zwierza dzikiego z jego kłami.

Samotności,

człowieka złego,

który napada, rabuje,

okrada,

Zniesławia, oczernia, obmawia,

nogę podstawia.

Lękasz się o siebie,

lękasz się o to, co masz,

co twą własnością,

co zdołałeś nabyć

swą pracą sumienną,

osiągnąłeś z uczciwością.

co zabezpieczeniem

twojej i bliskich przyszłości

a wymagało trudu,

wysiłku, ofiarności.

Zapewne pragniesz

by pewnego dnia,

ktoś cię uspokoił,

zapewnił,

że pomimo realnych zagrożeń,

lęku uzasadnionego,

nie bierzesz w tym wszystkim

pod uwagę

„Opatrzności Bożej”.

Ze słowami pociechy

jak balsam kojącymi

jawi się Chrystus przed tobą,

ze słowami otuchy

ufność budzącymi

i mówi ci to, co było

jego codziennością,

czego doświadczał,

choć było niesprawiedliwością.

Daje ci radę jak przystało

na nauczyciela.

Byś życiowych przeciwności

doznanych od ludzi

przewrotnych i złych

nie przestraszył się, nie lękał.

Przez to działania nie zaniechał.

Bo i Jego to spotykało.

„Jeżeli pana domu

przezwali Belzebubem,

to o ileż bardziej

jego domowników tak nazwą”.

Słowa to smutne ale prawdziwe.

niech pociechą ci będą,

zachętą do wytrwałości,

byś doznając przeciwności

pamiętał i wiedział,

że tam,

gdzie dobro się rodzi,

rozkwita, rozrasta, powstaje,

ludzie źli będą podejrzewali

twoje szczere intencje.

Na opak tłumaczyli

twoje wypowiedzi,

twe postępowanie.

A ty pamiętaj o wzorze

w osobie Chrystusa

naśladowania godnym.

Równowaga ducha,

spokój i cierpliwość,

zdanie się na Pana Boga wierząc,

że jest Ojcem.

Wierząc w Jego miłość.

I jeszcze coś,

co stanowi element bardzo ważny

Chrystusowego nauczania

a daje wierzącemu

największą siłę w przeciwnościach,

do apostolskiego

pełnego wyrzeczeń działania:

„Nie bójcie się tych,

którzy zabijają ciało,

lecz duszy zabić nie mogą.

bójcie się raczej tego,

który duszę i ciało

może zatracić w piekle.”

Nikt z tych,

co patrzy na dzieje Kościoła

nie ma wątpliwości,

skąd tyle hartu ducha?

skąd tyle siły?

tyle energii,

tyle zaparcia się siebie,

tyle wyrzeczeń

w posłudze apostoła.

To jego głęboka wiara,

to jego święte przekonanie,

że jego praca dobro rodząca,

prawdę ukazująca

dozna nagrody,

tak jak zło, spotka kara.

Każdy kto patrzy

na odwagę w działaniu,

na gotowość ofiary

z własnego życia,

jest w przekonaniu,

że w apostole tę moc wyzwala

głęboka wiara.

Że nawet wtedy,

kiedy jego ciało padnie ofiarą,

nieśmiertelna dusza

wyjdzie cało.

Nagrodzona,

zbawienia chwałą.

- - - - -

Żyjesz na świecie takim,

jakim jest.

Gdzie pośród dobra,

zła nie brakuje.

Spotkasz go

czy chcesz, czy nie chcesz.

Gdzie obok ludzi dobrych,

nie brak i złych.

Nawet człowiek niewinny

czuje na sobie nienawiści kły.

Pociechę wierzącemu

Chrystus przynosi.

Śmierć ciała dotyczy,

duszy nie uszkodzi.

- - - - -

Czasem pytasz dlaczego?

tyle zła, nienawiści, przemocy,

które tak często widzisz,

w twarzach ludzkich czytasz.

czyżby Boga się nie bali?

samemu się dziwisz.

A prawdą jest

że to, co ma związek

z Bogiem, z wiarą, zadeptali.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek