mysli jacka furtiana - do slow Pana

15 Niedziela Zwykła A

XV Niedziela Zwykła A

Mt 13,1-23

Mt 13,1-9 – środa XVI

Mt 13,10-17 – czwartek XVI

Mt 13,18-23 – piątek XVI

Mk 4,1-20 – środa III; Łk 8,4-15 – sobota XXIV

„I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: „Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, niektóre ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobany je. Inne padły na miejsca skaliste…inne padły między ciernie…inne padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotne…”

Pracą wypełniasz czas swego życia.

marzeniem twym

byś mógł zobaczyć jej owoc

i nim się nacieszyć.

Przez nią siebie uszczęśliwić,

innych ubogacić.

Chciałbyś by praca twa

była z korzyścią dla ciebie,

a z pożytkiem dla drugiego człowieka.

Doświadczenie wykazuje,

że nie zawsze włożony trud

pomyślnie zaowocuje,

ale nie tym zamartwiać ci się trzeba.

Bo musisz pracować,

a o owocach pracy twej

wiele warunków decyduje

i przychylność nieba.

Każda praca

wykonywana przez ciebie,

wymaga odpowiedniej wiedzy,

przygotowania,

czasu, wysiłku, zaangażowania.

Ważnym jest czy na niej ci zależy,

czy chcesz ją wykonać

możliwie jak najlepiej.

O to się starasz,

siebie nie oszczędzasz.

Czy traktujesz ją jako swój obowiązek

i czy serce w nią wkładasz.

Wykonujesz pracę

do której masz przygotowanie.

Wypełniasz ją jako

życiowe zadanie,

lub jako szczególną misję życiu,

jako swe posłannictwo,

powołanie.

Wsłuchaj się dobrze

w słowa Chrystusa,

który w przypowieści mówi o siewcy.

Z jak wielką nadzieją

ziarno rzucał w ziemię,

że wzejdzie, wyrośnie,

obfitym plonem zaowocuje.

A jaki los spotyka go.

Siewca widząc to

nie narzeka, nie pomstuje,

choć plon marny.

Gdy zasiewu czas przyjdzie znów,

z siania nie zrezygnuje.

Tak Chrystus ukazuje

rolę powołanego do szczególnego

posłannictwa w Kościele.

Kapłana siewcy Słowa bożego,

nie szczędzącego swych sił.

Sieje Słowa Pana.

naucza, głosi,

Chrystusa przepowiada.

Hojnie, obficie darzy słowem,

ubolewa nad marnym plonem.

Słuchać, słuchają,

słowa jak ziarna padają

na różny grunt.

Słuchający w ziarnach przebierają.

Nauczanie

komentują po swojemu.

bywa, że opacznie odbierają.

Ale zdarza się ku radości siewcy

siejba zakiełkuje,

i jak ptak ziarna nie połknie,

pogoda dopisze,

słońce nie spali,

kiełkujące nie uschnie,

przechodzień nie zadepcze,

rośnie, w kłos pójdzie,

ziarenkami zaowocuje,

swym plonem zaskakuje.

I tak, jak czasu

i cierpliwości wymaga

wzrost ziarna w ziemi,

tak bywa, że ktoś

okaże się dobrą, podatną rolą.

I słuchając swe życie odmieni,

nie zawiedzie siewcy nadziei.

Takie jest zadanie apostoła.

siać, głosić, przepowiadać,

świadectwo życiem dawać.

Innym przyjdzie plon zbierać,

a Bogu wzrost dawać

i za siejby trud nagradzać.

Nauczając,

powołany sieje Pana słowem

wypełniając swe posłannictwo.

znając ziarna możliwości,

wiedząc o jego żywotności,

w kapłańskim sercu żywi nadzieję

jego przeżycia,

wzrostu, rozwoju, plonu.

i czynność siania zawierza bogu.

Ale też jego siejba dzieli los ziarna

z Ewangelicznej przypowieści.

Wielu utrudzonym pracą siewcom,

w głowie się nie mieści

jak wiele ziaren zasianych

pada na skalisty grunt,

na obumarcie skazanych,

lub na drogę wydeptaną, twardą,

bez możliwości rozwoju,

z perspektywą życia, żadną.

- - - - -

Z wielką wiarą powołanemu

podjąć trzeba siejby trud

i wiedzieć musi jedno,

że rozwój ziarna,

jego wzrost daje Bóg.

- - - - -

Nie apostołowi zamartwiać się plonem.

Niech hojnie sieje i ma nadzieję,

że Boga ucieszy zbiorem.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek