mysli jacka furtiana - do slow Pana

15 Tydzień Zwykły - poniedziałek

XV Tydzień Zwykły - poniedziałek

Mt 10,34-11.1

Łk 12,49-53 – czwartek XXIX; Łk 14,26-27

„Jezus powiedział do swoich apostołów: „Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłemprzynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy.”

Radością tchnie dom,

w którym zgoda panuje.

Szczęśliwym się zwie

bo jeden drugiego kocha,

jeden drugiego szanuje.

A szczęście tkwi w tym,

że każdy w nim

człowiekiem prawym,

tych samych przekonań,

tego samego światopoglądu,

tej samej wiary.

To gwarancją jedności,

harmonii współżycia,

wszak nie ma rozbieżności

co do celu jaki każdy w nim

ma do osiągnięcia

przez lata wspólnego życia.

W nim matka i ojciec

są autorytetem dzieciom,

nie przez wielość nakazów, zakazów,

nagrody i kary,

ale przez swą postawę moralną,

postępowanie prawe,

życie wiarą.

Szczęśliwym jesteś jeśli takim był

twój rodzinny dom,

i wyszedłeś z niego

jako człowiek dojrzały

z jasnym światopoglądem,

tych samych przekonań,

tej samej wiary

co rodzice twoi,

którą w tobie zaszczepili,

jej świadectwo dali,

w niej ciebie wychowali.

Ale nie obcym ci jest rzecz znamienna,

że różnice w światopoglądzie,

w przekonaniach, w wierze,

doświadcza rodzina i to nie jedna.

Spotkasz jeszcze i tych,

których wiara podzieliła.

inna matki, ojca,

a inna córki, syna.

Przez zaniedbanie

albo świadome odejście.

Przez związek małżeński,

kiedy jedna ze stron,

o innych przekonaniach,

innej religii, wiary,

albo jasno się określa

jako niewierzący,

bez Boga wychowany.

Ale też wiesz, że są rodziny

które powstając

wiarę miały za fundament.

Z upływem czasu spuściły z tonu.

Z praktyk religijnych

świadomie zrezygnowały,

lub z lenistwa

praktykowania zaprzestały.

Nie brakuje dziś ludzi

pośród współczesnej rodziny,

i to pośród wierzących,

których zaangażowanie

w sprawy wiary bywa różne,

bardzo zróżnicowane.

Dotyczy to praktyk religijnych

z wiary wynikających.

Bywa, że im wierny

jest wyśmiewany,

gorliwy szykanowany.

Dobry przykład religijności

przez jednych w rodzinie

na co dzień dawany

już nie zachęca, nie mobilizuje.

wręcz przeciwnie,

irytuje, drażni,

spory wywołuje,

że tylko o Bogu,

że tylko o niebie,

o pokorze, cichości,

o wybaczeniu,

anielskiej cierpliwości.

to zakazane,

tamto zabronione.

I słychać głosy, to nie na dziś,

bo by żyć trzeba kopać, trzeba gryź,

trzeba umieć oddać

policzkiem, kopniakiem,

w twarz plunięciem,

posłać wiązankę soczystych słów

z przekleństwem.

Przed takim respekt mają,

przed takim czapki zdejmują,

takiemu się kłaniają.

I tak uparcie twierdzą,

że religijność już się przestarzała,

nie na współczesne czasy,

nie popularna, nie modna.

A tak naprawdę z ręką na sercu

takim i wszystkim,

podobnych im w życiu niewygodna.

Być może słowa te

zrozumieć ci pomogą

treść wypowiedzi Chrystusa.

Co miał na myśli mówiąc,

że sobą i wiarą w siebie

przynosi miecz.

Przyjrzyj się polskim rodzinom

a stwierdzisz, to prawdą jest.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek