mysli jacka furtiana - do slow Pana

15 Tydzień Zwykły - środa

XV Tydzień Zwykły - środa

Mt 11,25-27

Łk 10,21-24 – wtorek I T. Adwentu

Łk 10,17-24 – sobota XXVI

„W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemni, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.”

Utarło się powiedzenie,

że na wsi żyją ludzie prości,

w mieście bardziej światli,

wykształceni, ludzie uczeni.

A więc mądrzejsi, mówiący od rzeczy.

Jest to prawdą w pewnej mierze,

nikt nie przeczy.

Bo jest prawdą, że w mieście

szkół więcej,

na wyższym poziomie,

uniwersytety, akademie

ludzi kształcące,

dyplomy dają,

kwalifikacje podnoszą,

najzdolniejszych promują,

talenty wyławiają.

Ale też dziś z polskiej wsi

młodzież do miast ucieka.

Po wiedzę, po zawód i fach.

by wykształcenie mieć

i życie wieść na miarę współczesnego

i godne człowieka.

Zdobyta wiedza nawet wielka

i utytułowana

wcale nie oznacza niemożliwości

życia w prostocie.

Bo to oznacza życie w szczerości

wobec siebie, wobec Boga,

wobec bliskich i otoczenia.

Co to oznacza życie w pokorze,

że nie wszystko się wie

i że są pytania

w których wiara

pomocną okazać się może.

Tak, więc

Ewangeliczna prostota

na pokorze

i na wierze się opiera.

Bo ludziom

o takim usposobieniu

boga lepiej słychać,

w przyrodzie

łatwiej dostrzec,

do ludzi prostych

prawda łatwiej dociera.

Człowiek prosty skłonniejszy

do czynienia dobra,

do usłużności.

To nie jako wynik ukończonej szkoły,

posiadania dyplomu,

tytułu, godności,

piastowanego urzędu.

Ale to owoc wiary

i wynikającej z niej religijności.

Życie potwierdza fakt,

że ludziom wykształconym

a mędrkującym,

żyjącym z dala od Boga

trudno mówić o Bogu.

bo oni do wszystkiego

miarkę swej wiedzy,

linijki, próbówki, przykładają.

A trudniej im o uwierzenie,

które wymaga zaniechania

spekulacji rozumowych.

I z tym muszą się zgodzić.

Bo jeśli na to się nie zdobędą,

nigdy do wiary nie dojdą

i wierzącymi nigdy nie będą.

Jakże inaczej podchodzi

nie, „mędrek”.

to nie znaczy niewykształcony,

ale człowiek zdolny zaufać

wiarygodności świadkom,

Chrystusa następcom,

kościołowi.

Uwierzyć nie, w to,

co sam zważy i zmierzy,

ale w to, co Kościół naucza

a lud Boży przez wieki

wiary temu dawał

i po dziś dzień wierzy.

Słyszałeś słowa Chrystusa:

„Wysławiam cię Panie,

że te rzeczy zakryłeś,

przed mądrym i roztropnymi,

z objawiłeś maluczkim”.

Chrystus swych uczniów

miał na myśli.

Ewangelista przypomina,

bo Chrystus szukał ich sam.

Nie w mieście „świętym” w Jerozolimie,

nie pośród

uczonych w Piśmie,

nie pośród,

znawców Prawa,

nie pośród kapłanów.

nie chciał

odbierać im funkcji

składania ofiar w świątyni

z wołów, kozłów i baranów.

Poszedł daleko stąd.

Zostawił

świątynny zgiełk

życia

wielkomiejskiego,

mieszczuchów niewiarę,

demoralizacji swąd.

Poszedł

na wieś spokojną,

pracowitą,

Bogiem żyjącą.

Wieś palestyńską,

bogobojną.

I wybrał rybaka,

który był

starszym człowiekiem

i innych

podobnego zawodu

młodszych wiekiem.

Wybrał urzędnika państwowego

syna Alfeusza - Lewiego.

Nieufnego,

podejrzliwego

Filipa.

Jana

wiekiem najmłodszego.

Jednego sprytnego,

okaże się chciwego.

Chrystusa rozczarował

w paskudny sposób,

niegodny powołanego

zdezerterował.

Chrystus sam potwierdził

prawdziwość swych słów.

W trzech latach,

w tych prostych ludziach,

w tych maluczkich

dokonał się wiary cud,

która do końca ich życia

będzie w nich

się rozwijała

rodząc owoce

życia w prostocie.

nam,

godne naśladowania.

- - - - -

Jeżeli nasze miasta

ze złem ci się kojarzą,

to ty żyjąc w nich,

przez swą wiarę w Boga

strzeż czystości swej duszy

i niech ci jej nie zbrukają.

- - - - -

Płakać nam trzeba

nie, nad brakiem wiedzy,

bo ona kwitnie i się rozwija,

ale nad brakiem wiary,

który popycha ludzi do zła,

do którego lgną,

Boga się nie boją ani jego kary.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek