mysli jacka furtiana - do slow Pana

15 Tydzień Zwykły - czwartek

XV Tydzień Zwykły - czwartek

Mt 11,28-30

Mt 11,28-30 – środa II T. Adwentu

„W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, jesteście Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie. A moje brzemię lekkie.”

Gdy smutek w twej duszy

nieproszony zagości,

zgaśnie najmniejszy

promyk radości.

W duszy ciemność nastanie,

poczujesz się podle,

bardzo źle.

Wszystko uwiera,

każde miejsce niewygodne,

wszystko jest na „nie”.

Każdy cię denerwuje,

wszystko ci przeszkadza.

cisza cię męczy,

ciemność lęk budzi,

słońce oczy ci mruży,

gwar ci dokucza,

każdy ruch irytuje,

najmniejszy szept

rodzi podejrzenie,

To, mnie się wydaje

warto skorzystać

z chrystusowego zaproszenia.

Ciepłego, serdecznego.

Bo nie obca ci gorycz

przykrego doświadczenia,

znużenia, zmęczenia.

I wtedy, kiedy jesteś

utrudzony, rozdrażniony,

zły na siebie, zły na innych,

Bogu ducha winnych.

A niepowodzenia nie opuszczają,

posłuchaj zachęty Chrystusa,

bo jego słowa nadzieję dają.

I idź, szybko idź

bo od tego zależy

czy odnajdziesz to, co obiecuje.

Kto szybszy i bardziej

Mu wierzy odnajdzie to,

co Chrystus ofiaruje.

Nazywa pokrzepieniem,

a ono jest twym

pragnieniem.

Idź, więc idź.

jeżeli spotkasz podobnych,
zaproś do towarzystwa,

przekonaj ich do drogi

w tym samym kierunku,

ku temu samemu celowi

i czekającego Boga

u jej kresu tej,

który cel zaproszenia

wszystkim wyjawia.

Zachęca do pójścia za sobą

wręcz namawia.

Nie bój się tego wziąć,

co proponuje

„Jarzma „

które jest pozornie ciężkie.

a tylko tę uciążliwość daje,

że ten kto go niesie

nie zejdzie z drogi,

bo ono umocowane,

na trwałe wiąże,

z Chrystusem łączy,

z jego osobą zespala,

a On cel drogi wyznacza,

środki określa, łask nie skąpi.

Przeciwnie daje, światła przysparza,

odwagi dodaje, nagrodą obdarza.

Widzisz nie siły mięśni,
a siły woli trzeba mieć,

by „jarzmo”

Chrystusowe przez życie nieść.

- - - - -

N niektórzy na samą myśl,

że trzeba coś dźwigać,

o ciężar wolą nie pytać,

zapraszającego unikać,

z daleka omijać.

- - - - -

Gdy ci przykro,

gorzko, smutno, źle,

wspomnij na słowa te:

„Przyjdźcie do Mnie..”

Więc idź,

powiedz Panu wszystko,

a on ciebie ukoi.

Podmucha jak mama

na to, co boli.

a znajdziesz

zmysłów i ciała uspokojenie,

nerwów i duszy ukojenie,

otarcia łez.

Idź, nie zwlekaj

i chrystusowi się zwierz.

- - - - -

Ciężary różne bywają,

w miarę jak

uwarunkowania się zmieniają,

łączą się

z wykonywanym obowiązkiem,

zadaniem,

związane z wiekiem,

ze stanem,

ale i te

czasem nie do uniesienia

wynikłe z własnej głupoty,

z upodobania w grzechu

ciężar wyrzutów sumienia.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek