mysli jacka furtiana - do slow Pana

15 Tydzień Zwykły - piątek

XV Tydzień Zwykły - piątek

Mt 12,1-8

Mk 2,23-28 – wtorek II; Łk 6,1-5 – sobota XXII

„Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, będąc głodni, zaczęli zrywać kłosy i jeść. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: „Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat”.

Jeżeli w życiu głodu zaznałeś,

aż burczało ci w brzuchu,

kiszki marsza grały,

w żołądku ssało,

wtedy tylko jedno

pragnienie miałeś,

do syta się najeść.

Przekonałeś się wtedy,

że głód humor odbiera,

przysparza drażliwości,

z aktywności odziera,

stwarza trudności

w kontakcie z drugimi,

stajesz się zgryźliwym,

każdy ci dokuczliwym.

Tyle problemów,

a przyczyną

brak pożywienia.

Mówisz, zjadłbym

konia z kopytami,

zjadłbym byle, co,

tylko nie ma.

To ci dokucza i to cię martwi.

bo gdzie szukać?

gdzie coś znaleźć?

do jakich?

drzwi zastukać

by nie być odprawionym.

Spotkać życzliwego,

zostać nakarmionym,

wreszcie sytym,

z zaspokojonym apetytem

i głodem.

Marzeniem głodnego

kromka chleba,

czy nie do spełnienia?

wszak wystarczy

odrobinę

ludzkiej wrażliwości,

by z głodnego

uczynić nakarmionego,

sytego

i wdzięcznego

z doznanego dobra

od człowieka życzliwego.

Chrystus wraz z apostołami,

życzliwych sobie nie spotkali,

a kawał drogi

mieli do Betanii.

Tam zawsze jadło było.

Z gościny

nieraz korzystali.

Dobre serce Marii i Marty

czym mogło ugościło.

Łazarz wieści opowiadał,

pod nos

potrawy podkładał.

A teraz smakiem

trzeba się oblizać

i na to wyszło,

że z głodu kłosy

przyszło zrywać,

ziarna wyłuskiwać.

Ile tych kłosów trzeba mieć

by zaspokoić głód,

ile ziaren?

trzeba zjeść?

A tu pech znów,

faryzeusze to zauważyli,

a że był to szabat,

krzyku i rwetesu narobili.

na całe gardło się darli,

to, że rwali kłosy, więc kradli

i szabat zbeszcześcili.

Tym apostołowie faryzeuszom

bardzo podpadli.

Nie pierwszy

i nie ostatni raz

im się narazili.

Chrystus

stanie w obronie apostołów.

tym, co powie

tak im da w kość,

że na jakiś czas

Chrystusowi dadzą spokój.

Tych pouczeń i wywodów

mając dość.

Prawdą jest,

że szabat to dzień święty.

Żydzi nie pracowali,

odpoczywali,

modlili się, świętowali.

A uczniowie Chrystusa

jakby o tym zapomnieli.

idąc wśród zbóż

kłosy rwali.

Faryzeusze się gorszyli,

że w szabat to robili,

że dzień święty profanowali,

przepis Prawa lekceważyli.

Dla nich uczonych,

jeszcze było za wcześnie

zrozumieć słowa Chrystusa

co stanowiło ich treść.

Upłynie wiele czasu

i tak nie wszyscy uwierzą,

że „Syn człowieczy

jest Panem szabatu”.

- - - - -

I w dzień święty

by nie głodować,

posiłki trzeba przygotować.

- - - - -

Nie rób problemu moralnego,

jeśli trzeba zaradzić

koniecznej potrzebie,

mimo dnia świętego.

- - - - -

Są po świecie dzieci, ludzie,

co brzuchy duże mają.

Jedni z głodu,

drudzy bo za dużo jadają.

- - - - -

Głodnych i dziś nie brakuje.

Nie ten miłosierny, kto współczuje,

ale ten, który sobie odejmie

i bliźniemu ofiaruje.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek