mysli jacka furtiana - do slow Pana

15 Tydzień Zwykły - sobota

XV Tydzień Zwykły - sobota

Mt 12,14-21

„Faryzeusze wyszli i odbyli naradę przeciw Jezusowi, w jaki sposób Go zgładzić. Gdy Jezus dowiedział się o tym, oddalił się stamtąd. A wielu poszło za Nim i uzdrowił ich wszystkich. Lecz im surowo zabronił, żeby Go nie ujawniali. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: „Oto mój sługa…położę ducha mojego na Nim, a On zapowie prawo narodom. Nie będzie się spierał ani krzyczał…Trzciny zgniecionej nie złamie ani knota tlejącego nie dogasi, aż zwycięsko sąd przeprowadzi. W Jego imieniu narody nadzieje pokładać będą.”

Różne są metody

nauczania, wychowania,

duszpasterzowania.

A to w zależności z czyjej wiedzy,

z czyjego doświadczenia korzystasz,

do jakiej chodziłeś szkoły.

To bardzo ważne,

bo sposób twój

przekazywania wiedzy,

przyzwyczajania

do zachowywania

przepisów, norm, praw

i wymagania ich poszanowania,

jest kształtowaniem człowieka,

jak młodego drzewka,

które trzeba wsadzić

w dogodne miejsce,

podeprzeć, pielęgnować,

osłonić przed wiatrem,

przycinać, podlewać, ogrodzić.

By rosło bezpiecznie,

ustrzec przed szkodnikami,

by jego rozwojowi nic zagrozić

nic nie mogło, wzrostowi

przeszkodzić.

Każda z tych czynności

ważna i konieczna.

po stokroć ważniejsza

kiedy dotyczy człowieka.

Bo już jako dziecko czeka

na życzliwe słowo,

dobry przykład,

mądrą metodę,

właściwy sposób nauczania,

wychowania.

a sposób, metoda i styl,

znaczenie ma ogromne.

Wywiera wpływ

i pozostawia ślady trwałe

na długie lata.

Bywa, że na życie całe

i jest oceniane jako dobre,

poprawne, lub złe

i naganne.

Zawsze będzie

ważnym pytanie

jaką obrać metodę?

by człowieka

jak najwięcej nauczyć.

Jaką polecić szkołę?

by człowieka

na dobrego wychować.

Można przyjąć zasadę

i w człowieku widzieć dobro,

choćby najmniejsze,

nawet jego cień

i pracować

nad jego powiększeniem.

Wskaźnikiem tym

postęp w nauce,

poprawne zachowanie,

kultura słowa,

czyste

i schludne ubranie.

Poprawne odnoszenie się

do drugich,

wrażliwość na ich potrzeby,

chęć niesienia pomocy.

Umieć to dostrzec i nagradzać.

tak jak zło,

lenistwo, chamstwo,

niechlujstwo, samolubstwo,

widzieć i karać.

Doświadczenie życiowe mówi,

batem, kijem, pasem,

nie wiele się wskóra.

Odruch gniewu, upokorzenia,

buntu, poniżenia,

ale i zemsty

zrodzi się z czasem.

Będzie szukał okazji wyrządzenia

krzywdy, zniesławienia,

oszczerstwa, ośmieszenia.

Spójrz, ile wychowawcom

rozwagi potrzeba,

by ukształtować człowieka,

a nie jego karykaturę,

która śmieszy,

drażni, zagraża,

zło czyni, przeraża,

swymi czynami.

Aż tę falę zła przerwać trzeba.

izolacją ze środowiska

najdotkliwszą karą,

umieszczeniem za kratkami.

Problem ci nie obcy,

a może nawet i twój?

żyjesz w rodzinie,

w społeczeństwie,

to żeś ojcem, to żeś matką,

jesteś nauczycielem,

jesteś wychowawcą.

Masz swoje metody,

tak jak zasady.

Co mówisz, nakazujesz,

dzieci słyszą,

oby jeszcze słuchały.

Ale co robisz

też widzą

i to będą pamiętały.

Jeżeli słowom twym zaprzecza

twe zachowanie,

póki dziecko dzieckiem

jak ślinę przełknie.

Ale jak dorośnie kantem ci stanie.

A wtedy,

kiedy usłyszy jak inni ci życzą

byś sto lat żył,

sam będzie nucił pod nosem,

żeś sam się świnił,

dbałeś o pozory,

od innych wymagałeś,

a sam żeś, łajdakiem był.

To jednak naprawdę istnieje

mądra metoda

dobrego wychowania.

Wychowawca sam musi być prawy.

A wtedy

zrozumiałe będą

jego nagrody i kary.

Bo tylko dobrem wychowanków

były podyktowane.

a sam wychowawca

człowiekiem prawym,

bez skazy.

Jeżeli Ewangelię

dzisiejszą przeczytałeś

masz jasny obraz

dwóch metod, dwóch szkół

nauczania i wychowania.

Faryzeusze, ludzie obłudni,

uczeni w Prawie i wykształceni

nakazują to,

czego sami nie robią,

ukrywając zło

i własną nieprawość.

Innych za zło nawet kamienują.

Prawda do nich nie dociera,

w konfrontacji z nią,

przegrywają.

Wydadzą skazujący wyrok,

ciesząc się

czyimś cierpieniem na krzyżu,

swą ofiarę

przebiciem boku dobijają.

Taką metodę potępiamy.

Dla nas jest okropną,

ohydną, gorszącą i złą.

o niej śpiewamy:

„Gorzkie żale przybywajcie…”

a ile w nich

błędów, wypaczeń, nadużyć,

wynaturzeń.

Wychowawcom dobrze radzę,

na całe życie zapamiętajcie.

A przykładem pięknym

dobrym, wymownym,

Chrystus,

który był nauczycielem i wychowawcą.

roztropnym i mądrym.

zawsze z dobrocią,

z życzliwością, z wyrozumiałością

napominał, karcił,

prosił, błagał,

do czego zachęcał

sam przykład dawał.

Obietnic dotrzymywał,

fałszu nie cierpiał,

zło w zalążku tępił,

nie bacząc z kim się wdawał

i gdzie przebywał.

zawsze stał

na stanowisku prawdy,

choćby ten, któremu mówił

stał się wrogiem zażartym.

I jeżeli dziś, po wiekach

z dumą stwierdzamy

jak apostołowie

Chrystusowi zawierzyli,

jak poszli w nieznane za Nim,

jak wierni Mu byli

i do śmierci pozostali.

Ofiarę własnego życia

w dani mu dali.

To tylko, dlatego,

że w Nim zgodność czynów

i słów dostrzegli.

Tym zostali urzeczeni,

tym zostali porwani.

Inaczej mówiąc prawdy

zostali nauczeni

i w prawdzie byli wychowani.

- - - - -

Być może w nauczaniu

masz swoje doświadczenie.

- - - - -

By mieć opinię dobrego nauczyciela,

wiedzę trzeba rzetelnie przekazać,

którą sam na pamięć znasz.

Ale by być dobrym wychowawcą,

musisz być uczciwym i szczerym.

Chcieć tylko dobra drugiego,

mieć kochające serce dla niego,

być przykładem i wzorem

i mieć tylko jedną twarz.

- - - - -

Łatwo jest uczyć,

swą wiedzą się dzielić.

Ładnie przekazaną nagrodzą oklaskami.

Trudno być wychowawcą.

Wymaga to pracy nad sobą,

troską o moralne postępowanie,

dawanie dobrego przykładu,

bo inaczej twój portret zawiśnie

w oświetlonej galerii,

między zamaskowanymi

obłudnymi kłamcami.

- - - - -

0 Comments

Posted on 30 Dec 2016 by jacek