mysli jacka furtiana - do slow Pana

16 Tydzień Zwykły - wtorek

XVI Tydzień Zwykły - wtorek

Mt 12,46-50

Mk 3,31-35 – wtorek III; Łk 8,19-21 – wtorek XXV

„Gdy Jezus przemawiał do tłumów, oto Jego Matka i bracia stanęli na dworze i chcieli z Nim mówić. Ktoś rzekł do Niego: „Oto Twoja Matka i Twoi bracia stoją na dworze i chcą mówić z Tobą”. Lecz On odpowiedział temu, który Mu to oznajmił: „Któż jest moja matką i którzy są moimi braci?” I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: „Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Ojca mego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”.

Matka choćby daleko była od syna,

zawsze swym sercem

ku niemu będzie zwrócona.

Myślą będzie przy nim,

widząc go w swych ramionach.

Za nim będzie tęskniła.

Na wieści o nim będzie czekała

jak na promyk wschodzącego słońca,

płomyk nadziei z nim spotkania.

Będzie go Bogu polecała,

o nim śniła.

Na wieść,

że w pobliżu jest pójdzie, pobiegnie,

z myślą,

że w ramiona go weźmie,

uściśnie, przytuli, wycałuje.

Tym wypowie wszystko,

co jej serce matczyne czuje.

Wreszcie go ma

i radość ta łzy wyciśnie,

płaczem zaowocuje.

To ze szczęścia,

że swego syna wreszcie

ma w swych objęciach.

Taką mam przed oczyma

Matkę Chrystusa

zmęczoną drogą.

cichej, stojącej u drzwi domu

pragnącej z Synem się spotkać,

uścisnąć go, ucałować.

Z bliska Jemu się przyjrzeć,

napatrzyć się do woli.

Chwilę z nim pozostać,

porozmawiać, spytać

jak się czuje? czy do domu?

by nie wstąpił

odpocząć, najeść się do syta,

odzież zmienić.

Ona, by Go oprała,

opowiedziała wszystko

co o Nim słyszała.

Maryja żyła z tymi myślami.

Aż pewnego dnia

nie wytrzymała i poszła.

Dowiedziała się

gdzie jest syn. podeszła

blisko domu,

zobaczyła tłum ludzi.

Z tego wnioskowała,

że on zajęty.

Swym wyglądem uwagi na siebie

nie zwracała,

w oczy nie rzucała się nikomu.

A Jej syn w środku,

nauczaniem pochłonięty.

Maryja nie była sama,

z krewnymi przyszła

i to oni się pofatygowali,

do Chrystusa dotarli

i wieść o przybyciu Matki

Chrystusowi przekazali:

„oto Twoja Matka

i twoi bracia stoją na dworze

i chcą mówić z tobą”.

Odpowiedź Chrystusa wydaje się trudną.

Bo trzeba będzie

mieć wiedzę

w zdobyciu żmudną,

by zrozumieć wypowiedziane

słowa Chrystusa do zgromadzonych

przy Nim,

zasłuchanych,

w Niego zapatrzonych.

„Któż jest Moją

Matką,

i którzy są moimi braćmi?”

Chrystus

wyciągnąwszy rękę

ku swoim uczniom powiedział:

„Oto Moja matka i moi bracia.

Bo kto pełni wolę Ojca Mojego,

który jest w niebie,

ten mi jest bratem, siostrą i matką”.

Wiem,

to wielka pochwała ludzi zgromadzonych

wokół Chrystusa,

w niego wierzących.

Chrystus

tym chce wyrazić

prawdę o tych,

których zjednoczyła w niego Wiara,

a przez nią

stali się ludem Bożym.

Jemu tak bliskim jak matka

i rodzina.

To jednak osobiście

tak bym nie zrobił.

Na samą wieść,

że przyszła matka

zostawiłbym wszystkich.

Wybiegł z domu,

serdecznie uścisnął, podziękował,

że chciała przyjść,

tak wiele trudu sobie zadała.

Przywitałbym ją jak syn,

w rękę pocałował,

za przyjście podziękował,

wziął za rękę

do domu wprowadził,

wszystkim matkę przedstawił,

na miejscu honorowym

posadził.

Niechby wszyscy Ją widzieli.

nieraz o Nią pytali,

nieliczni Ją znali,

teraz mają przed oczyma,

Matkę i Syna.

Ale też wiem

dlaczego Chrystus tak postąpił

i wobec Matki tak się zachował.

Bo w tym zdarzeniu

opisanym w Ewangelii

wielka prawda się mieści,

a w niej bogactwo

teologicznych treści.

To obraz Kościoła jako jednej,

wielkiej, rodziny Bożej.

Więzią wiary zespolonej

i zwartej.

W czynieniu dobra wobec wszystkich

solidarnej.

Bezgraniczną miłością na Bogu opartej

z całą szczerością

serca, umysłu i woli.

Kochającą Boga jako ojca

i jako bliźnich wszystkich ludzi.

To nawet u niewierzących,

podziw, i zachwyt, zdumienie,

lub niezrozumienie budzi,

a ty to wiesz i w to wierzysz,

że przez sakrament Chrztu świętego,

przez życie z wiary

do tej rodziny wierzących należysz.

Tę prawdę Chrystus wyraził

kiedy wskazując na słuchających,

i wolę Bożą czyniących,

jako swą rodzinę przedstawił.

- - - - -

Matko Najświętsza

do naszego domu wejdź.

bądź zawsze między nami.

Nigdy

nie stój na zewnątrz,

pod naszymi drzwiami.

Przykrość

byś nam zrobiła

gdybyś odeszła, nie wstąpiła.

- - - - -

Maryja jak dobra matka

chce być zawsze w pobliżu nas,

choćby przyszło czekać

i pod drzwiami stać.

- - - - -

Czy powiesz twardo matka,

czy powiesz pięknie mama,

to zawsze osoba ta sama.

Zawsze niezmiennie kochana.

a jej matczyną codzienną troską,

życie i poczynania dziecka,

nawet gdy jest, Matką Boską.

- - - - -

Zapewne do Niej się modlisz,

Ją o pomoc, opiekę,

wstawiennictwo, obronę, prosisz.

Jeżeli Ją kochasz,

żyjesz w przyjaźni z jej Synem,

wszystko uprosisz.

- - - - -

0 Comments

Posted on 31 Dec 2016 by jacek