*
*
*
*
*
*
Rozmiar: 17297 bajtów
Piątek, 26 kwietnia 2024 - 117 dzień roku
Aktualności

Ewangelia

Rok A
Rok B
Rok C
Ewangelia aforyzmy

Aforyzmy rok A
Aforyzmy rok B
Aforyzmy rok C

Ewangeliczne sentencje

Uroczystości

Święta

Święci

Fraszki

Aforyzmy

Aforyzmy religijne
Aforyzmy z życia

Wiersze

Wiersze religijne
Wiersze z życia

To i owo

 

16 Tydzień Zwykły - sobota (2)
XVI Tydzień Zwykły - sobota (2)
Mt 13,24-30
Jezus powiedział tłumom tę przypowieść: „Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: „Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?”
„Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa…”.
 
Spójrz na pszeniczny łan,
a na nim zboże rosnące.
Patrz dobrze nań i na kłosy
dojrzewające.
A dostrzeżesz rośliny
przez rolnika nie zasiane,
dziko rosnące,
chwastem zwane.
 
By je wyrwać nim się rozrosną,
zniszczyć je cię kusi.
Ale choć to chwast,
wraz ze zbożem do czasu żniwa
róść musi.
 
A to w trosce o zboże,
bo wyrwanie go,
bogate w ziarno kłosy
zniszczyć może.
 
Ale w czasie żniw
kiedy zboże dojrzałe
pod kosą się położy,
żniwiarz starannie zboże oddzieli,
w snopy ułoży,
a chwast odrzuci i ogień podłoży.
 
Taka jest prawda trudu rolnika,
który na polu
oprócz zasianego dobrego ziarna
chwast napotyka.
 
I ma
na tyle wiedzy,
rolniczej mądrości
każącej czekać,
nie spieszyć się,
bo tylko dzięki cierpliwości
będzie można
pozbyć się chwastu.
 
Ale to
wymaga czekania aż do żniwa.
Wtedy z nim się rozprawi,
wyrok nań wyda.
 
Czym jest chwast?
w tej przypowieści?
Co obrazuje zboża łan
w tym opowiadaniu?
 
To zło pośród nas.
To o diabelskim
podstępnym działaniu.
 
To sianie wszelkiego zła
w duszach ludzkich
na niwie kościoła,
w których i po którym
diabeł grasuje,
mąci, kusi,
o nowoczesność woła
i posłuch zyskuje.
 
Jego przynęta choć wredna,
niejednemu smakuje.
 
Wierzący patrzy na zło
rozwijające się i płacze.
A diabeł się cieszy,
z radości skacze.
 
W porywie gorliwości
Boga o piorun prosi,
by strzelił i spalił zło wrośnięte
w umysły i serca ludzi.
Najlepiej, by je
do cna wypalił.
 
Niecierpliwość ogarnia człowieka
z Bogiem żyjącego,
że taki ogrom zła,
a Bóg z karaniem zwleka.
 
Człowiek, jakby zapomniał,
że Bóg miłosierny.
Każdemu czas daje
i cierpliwie czeka.
Tak czekać będzie
dając znaki, ostrzeżenia.
 
Grzmotami, wichurą,
błyskawicami
lub szeptem do ucha
by przestał zgrywać zucha,
bo sądu dzień nadejdzie.
 
- - - - -
0 Comments
Posted on 31 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
TytuĹ‚  
Strona główna
Dodaj do ulubionych
KONTAKT
Ilość odwiedzin: 874098
Ilość osób online: 11
Logowanie
BLOG

Locations of visitors to this page
s