*
*
*
*
*
*
Rozmiar: 17297 bajtów
Piątek, 29 marca 2024 - 89 dzień roku
Aktualności

Ewangelia

Rok A
Rok B
Rok C
Ewangelia aforyzmy

Aforyzmy rok A
Aforyzmy rok B
Aforyzmy rok C

Ewangeliczne sentencje

Uroczystości

Święta

Święci

Fraszki

Aforyzmy

Aforyzmy religijne
Aforyzmy z życia

Wiersze

Wiersze religijne
Wiersze z życia

To i owo

 

17 Niedziela Zwykła C
XVII Niedziela Zwykła C
Łk 11,1-13
Łk 11,1-4 – środa XXVII
Łk 11,5-13 – czwartek XXVII
„Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: „Panie naucz nas się modlić jak i Jan nauczył swoich uczniów” A On rzekł do nich: „Kiedy się modlicie, mówcie: „Ojcze, niech się święci Twoje Imię; niech przyjdzie Twoje królestwo. Naszego chleba…Proście, a będzie wam dane,; szukajcie, a znajdziecie, kołaczcie, a otworzą  wam…”
 
Ilekroć razy w życiu
spotkasz człowieka prawego,
uczciwego, religijnego;
tylekroć razy w tobie
zrodzi się podziw dla niego.
 
Z prostej przyczyny,
że takich sam znasz nie wielu.
Za często nie spotykasz.
a jeszcze dlatego,
że sam taki nie jesteś.
 
I aby w jakimś stopniu takim być,
z wieloma trudnościami się borykasz.
 
Być może przyjdzie ci
do głowy genialna myśl,
po prostu się zapytać
jak on to robi że takim jest?
Chciałbyś wiedzieć, co czynić?
czego unikać?
by, choć w części jego prawość,
jego uczciwość, jego religijność,
jego wiarę mieć.
 
Pytany mądrze postąpi,
jeśli wyjawi szczerze.
 
Swych rad nie poskąpi.
Bo to okazać się może
bardzo pomocne w postępowaniu
wobec innych ludzi, wobec boga,
pomocne w wierze.
 
Tak wiele zalet i cnót
w swym Mistrzu, Nauczycielu,
apostołowie widzieli.
 
Ale kim naprawdę jest,
w to wierzyć chcieli.
Bo na potwierdzenie Bóstwa Chrystusa
wiele znaków, cudów widzieli.
patrzyli z podziwem, z zazdrością
                      jak Chrystus wracał
po czasie  spędzonym w samotności
z twarzą radosną.
Najczęściej było to nocą.
 
Widzieli jak Chrystus ich opuszczał,
zostawiał, chciał być sam.
 
Że idzie modlić się wiedzieli.
Nawet wtedy gdy cichaczem,
przy blasku księżyca,
migocących gwiazd opuszczał ich
zostawiając samych,
jego kroki stawiane
na piaszczystej ziemi słyszeli.
 
Bywało, że ich wszystkich
do modlitwy zapraszał,
szukając ciszy,
miejsca ustronnego,
stojąc z oczami
skierowanymi w niebo.
wypowiadał słowa,
którymi do Boga jako swego Ojca
się zwracał.
Słowa podzięki, chwały, uwielbienia.
za uczniów,
za dzieło stworzenia,
za czas prawdy, czas objawienia.
 
Wdzięczność za tych,
którzy uwierzyli.
wstawiając się za tych,
którzy Go odrzucili.
 
Prosząc dla nich o wybaczenie,
o czas na przejrzenie,
o czas na uwierzenie
i by oddalił pokuszenie.
 
Czas modlitwy dla uczniów,
dla apostołów,
był radosnym doznaniem,
doświadczeniem Boga.

Jeden z ich grona zwrócił się do Chrystusa
z serdeczną prośbą,
szczerym wyznaniem ośmielił się prosić:
„Panie, naucz nas się modlić”.
 
Modlitwę, którą w darze otrzymali
„Ojcze nasz” nazwali.
 
Bo to jej pierwsze słowa,
które Chrystus wypowiedział
ucząc tej modlitwy.
A wierzący z szacunkiem
ją powtarza.
 
Kościół do Boga
nimi się zwraca i woła:
niech się święci imię Twoje,
niech przyjdzie królestwo Twoje.
nie wódź nas na pokuszenie,
odpuść nam nasze grzechy.
niech się dzieje wola Twoja.
 
Wprawdzie nie pytali
apostołowie Chrystusa
jak często modlić się trzeba,
to sam Chrystus z odpowiedzią wybiega.
 
Bo wie, że dla wierzącego
spotkanie z Bogiem to rozmowa
z Nim serdeczna.
To serca potrzeba.
A w tej modlitwie pukać, stukać,
bez wytchnienia.
 
Aż do skutku, do znudzenia,
aż drzwi otworzą.
Przełamać zniechęcenie,
zniecierpliwienie, zmęczenie.
Wtedy nagrodą będzie dar upragniony,
a pukający zadowolony.
 
Prosić, błagać wytrwale,
czyli w proszeniu nie ustawać.
 
To całe wyjaśnienie
Chrystusowego przesłania
o skuteczności modlitwy
i o sposobie łask, darów
dla siebie i dla innych upraszania.
 
Jeżeli tak proszący
od przyjaciela nawet o północy
otrzymał chleba,
tak proszącym Boga,
Bóg użyczy łask i darów,
których im potrzeba.
 
Dobrze, że apostołowie widzieli
modlącego się Chrystusa i uprosili
modlitwy nauczenia.
 
Bo szczerze pragnęli tak jak On,
w ciszy, w odosobnieniu,
zwracać się ku Stwórcy swemu
z uwielbieniem,
z dziękczynieniem, prośbą,
z wiarą i nadzieją,
że Bóg dojrzy ten dowód wiary
jak i ludzkie codzienne potrzeby.
łaskawym okiem spojrzy na nie
i da proszącym potrzebne im łaski,
potrzebne im dary.
 
- - - - -
 
Módl się,
w modlitwie bądź wytrwały.
Boga uwielbisz,
i z Nim załatwisz
wszystkie swoje ludzkie sprawy.
 
- - - - -
0 Comments
Posted on 31 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
TytuĹ‚  
Strona główna
Dodaj do ulubionych
KONTAKT
Ilość odwiedzin: 865137
Ilość osób online: 9
Logowanie
BLOG

Locations of visitors to this page
s