mysli jacka furtiana - do slow Pana

19 Niedziela Zwykła C

XIX Niedziela Zwykła C

Łk 12,32-48

Łk 12,35-38 – wtorek XXIX; Łk 12,39-48 – środa XXIX

„Jezus powiedział do swoich uczniów: ... Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze…Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy podobni do ludzi oczekujących powrotu swego pana z uczty weselnej, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze.”

Nieodłączną cechą

twej natury ludzkiej jest fakt,

że stale czegoś się spodziewasz

i na spełnienie czegoś czekasz.

Z tym na co dzień żyjesz,

to, do wysiłku ciebie mobilizuje.

tym więcej dokładasz starań,

im bardziej osiągnięcia bliskość czujesz.

Dlatego cierpliwie przez lata uczysz się,

zdobywasz wiedzę, studiujesz,

pracę podejmujesz,

rodzinę zakładasz,

idziesz za głosem powołania

życia Bogu poświęconego,

nie szczędząc trudu, mozołu.

własne szczęście budujesz

w nieodłącznej nadziei,

że oczekiwanie spełnieniem zaowocuje.

Gdy jedno osiągniesz

o innym marzysz.

Na tym nie poprzestajesz.

Jeżeli szczęście sprzyja i się darzy,

a sił ci starcza i zapału staje,

drabinę ludzkich oczekiwań

szczebel po szczeblu

stopniowo zdobywasz.

I chciałbyś przyspieszyć dzień,

kiedy swe oczekiwania zrealizujesz

i osiągniesz upragniony cel.

Z tym przez lata wzrastasz.

Bywa, że z tego powodu

niejeden problem wyrasta,

gdy wydłuża się oczekiwanie,

a przyjdzie znużenie,

czujności zaniechanie, zmęczenie.

Tak, więc czekanie,

to nie bezczynność, spoczynek,

słodkie leniuchowanie,

ale to świadome zaangażowanie

siebie całego,

wszystkich swych sił,

swych zdolności do osiągnięcia czegoś

w pobliskiej lub w odległej

przyszłości.

Człowiek wiary czeka

na przyjście Pana zapowiadanego

z nim samym na końcu czasów

osobistego spotkania.

Ale też przychodzi przez natchnienia

do modlitwy, do działania.

Przychodzi przez drugiego człowieka,

który czegoś ci udziela,

czegoś spodziewa się od ciebie,

czegoś oczekuje, na coś czeka.

Przychodzi przez bolesne nawiedzenia.

Chorobę, dolegliwości, cierpienia.

Przez różne wydarzenia,

którymi chce ciebie o czymś pouczyć,

do czegoś zachęcić.

Twoją uwagę, twoją myśl

ku czemuś zwrócić.

Więc czekaj z sercem płonącym

wiarą, miłością, nadzieją jak pochodnią.

Gotowym na przyjęcie Pana

gdy przyjdzie

wczesnym rankiem lub późną nocą.

Takie czekanie nadaje

twemu życiu sensu i wartości.

W zamian, daje poczucie gotowości.

bo, to Chrystusa przyjście już ostatnie,

a początkiem twej wieczności.

- - - - -

Żyjąc czekaj na spotkanie z Bogiem,

jak na kogoś kogo kochasz,

w kogo wierzysz, komu ufasz.

Z owocami wiary, miłości, nadziei

i z dobrymi uczynkami.

- - - - -

0 Comments

Posted on 01 Jan 2017 by jacek