mysli jacka furtiana - do slow Pana

19 Tydzień Zwykły - środa

XIX Tydzień Zwykły - środa

Mt 18,15-20

Łk17,3-4

„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdy twój brat zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków opierała się cała prawda. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi.”

Żyjesz z ludźmi, pośród ludzi,

w mniejszej lub większej społeczności.

W rodzinie, we wspólnocie.

Z wyboru, z konieczności.

To trudności stwarza krocie.

Bo ludzie,

wśród których przyszło ci żyć

nie są aniołami

z niebiańskim rodowodem.

a zachowanie, postępowanie

kogoś z nich,

z bliskich, sąsiadów, znajomych,

jest ci powodem sprzeciwu,

niezadowolenia, zgorszenia.

Trzeba nie małej odwagi

by zastosować się do Chrystusa rady,

upomnieć w cztery oczy,

czyli wykazać w postępowaniu błędy.

Wtedy doświadczysz

jak upominany zareaguje.

I mogą polecieć zęby.

Rzadko takiego spotkasz,

który upomnienia spokojnie przyjmuje,

bo to wymaga pokory.

Częściej doświadczysz takiego,

który raczej do agresji skory.

Trzeba rozwagi i to wielkiej,

by wykazać, że sposób postępowania

jego w oczach innych poniża,

od Boga oddala.

A jemu samemu szacunek odbiera.

Bliskim, rodzinie, łzy wyciska,

zniesławia, dobre imię poniewiera.

Upomnienie jest owocem miłości, troską

o dobro człowieka,

o jego poprawne postępowanie

i tylko nią jest podyktowane.

Jakże jasne jest pouczenie Chrystusa.

Ale dzieje Kościoła,

doświadczenie nasze, do refleksji

i zastanowienia zmusza.

Gdyby napominanie tak skutkowało

jakże inaczej by było,

jakże inaczej w przeszłości by bywało.

Nie byłoby schizm, rozłamu w Kościele,

odejść licznych, i ciągle ich wiele.

A przecież czyniono co Chrystus kazał.

Ale człowiek w swym gorszącym

zachowaniu,

zarozumiałym i pysznym się okazał.

Nie chce, by w jego życie

ktoś nawet z bliskich ingerował,

bo chce żyć i postępować tak,

jak sobie sam. nie bacząc na własną szkodę,

na ból i łzy bliskich, zaplanował.

To nie znaczy, że upominania

wobec źle postępujących masz zaniechać.

Trzeba to czynić zawsze,

dla dobra konkretnego człowieka,

dla dobra bliskich, dla dobra wspólnoty.

Ale czynić to z odwagą,

z rozwagą, z miłością.

Modlić się i cierpliwie czekać,

a może Bóg człowieka swą łaską dotknie,

może jakieś zajście, przykre zdarzenie,

potrząśnie, kopnie,

że zmądrzeje i przejrzy,

Błąd swój uzna,

na swe życie spojrzy inaczej.

A nam modlić się trzeba,

żeby to się stało

zanim życie jego zgaśnie.

- - - - -

Święty Jan Chrzciciel

przykładem pozostanie,

co daje wielkich napominanie.

- - - - -

Bywa, że zarozumiały

przestaje zgrywać zucha

gdy piorun strzeli mu koło ucha.

- - - - -

0 Comments

Posted on 01 Jan 2017 by jacek