mysli jacka furtiana - do slow Pana

20 Niedziela Zwykła A

XX Niedziela Zwykła A

Mt 15,21-28

Mt 15,21-28 – środa XVIII

Mk 7,24-30 – czwartek V

„Jezus podążył w stronę Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy a tamtych okolic, wołała: „Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha…Na to zbliżyli się uczniowie i prosili: „Odpraw ja, bo krzyczy za nami” Lecz On odpowiedział: „jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela”. A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: „Panie dopomóż mi”…”O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz.”

Wczuj się, w położenie matki,

której dziecka zdrowie, życie,

jest zagrożone.

Która na myśl jego utraty

z bólem serca w rozpaczy

szuka ratunku, szuka pomocy,

szuka człowieka,

który może przyjść

i swą wiedzą ulgę sprawić,

zdrowie przywrócić,

z choroby wyrwać,

na nogi postawić.

Nie szczędząc trudu,

do wszystkich

możliwych dla siebie

środków się ucieka.

Czy będziesz się dziwił jej łzom,

staraniom, prośbom, naleganiom,

jeśli spotka kogoś o kim wie,

że tylko on może to sprawić.

Bo już niejednemu zdrowie przywrócił.

Nie jeden raz ubłagany,

uproszony to uczynił.

Z takim bólem serca,

z wielką troską,

z taką matczyną zapobiegliwością

zobaczywszy Chrystusa

kobieta kananejska

głośno zawołała,

„Ulituj się nade mną….”

bo dziecko cierpiało,

a ją to dręczyło,

jej serce bolało.

Tym wołaniem

apostołów zirytowała,

bo krzyczała.

A oni, od Chrystusa nie jej wysłuchania,

ale uciszenia się domagali.

Tak po prostu by jej usta zatkali.

Nie jeden już raz tego doświadczyli.

Nie obcy im był widok

uniesionych rąk w proszącym geście

wyciągniętych ku chrystusowi,

widok łez i płacz

chorych, trędowatych, opętanych,

paraliżem zdeformowanych,

na wpół zgiętych,

głuchych, niemych, kalekich.

Mieli doświadczenie,

że proszący Chrystusa o zdrowie,

a więc o cud

wielką szansę mieli,

jeżeli na pytanie

przez Chrystusa zadane

było wiadome, że mieli wiarę.

I chyba właśnie wiara,

czy ta kobieta ją ma?

ich zastanawiała.

Wszak była Kananejką,

dla nich poganką,

dla tego tak zareagowali.

Przy tej okazji dowiedzieli się czegoś

o czym im się nie śniło,

czego się nie spodziewali.

W zdumienie ich wprawiło

jak usłyszeli z jej ust

wyznanie wiary.

I właśnie to Chrystusa skłoniło

do interwencji,

uczynienia cudu.

Bez pójścia do jej domu,

bez najmniejszego trudu

ze strony Chrystusa.

Ujęty jej wiarą, matczyną troską

o życie swego dziecka

ukazał jej swą moc Boską.

i to, po co przybiegła,

o co wołała cudem zaowocowało.

Zdrowiem dziecka.

Bo wiarę, wielką wiarę,

wiarę w Boga miała,

Chrystusowi ją wyznała

i otrzymała o co prosiła.

Co było jej marzeniem,

czego pragnęła, co chciała.

Nie wszystkie twe prośby

natychmiast bywają spełnione.

To, niech cię nie zniechęca

do ich ponawiania,

wytrwałego powtarzania.

A im bardziej na czymś ci zależy,

im bardziej czegoś ci potrzeba,

tym usilniej, tym głośniej,

tym natarczywiej wołaj i proś.

a nade wszystko wierz,

ufaj, i wiedz,

jeżeli Kananejka, poganka,

została wysłuchana,

to ciebie Bóg wysłucha też,

nawet gdyby kościelny

już kluczami dzwonił,

mąż popędzał,

że się spóźnisz, czas gonił.

A ty klęczała,

trwała na modlitwie,

Boga błagała.

Bóg zareaguje na twą wiarę

i na widok z twych oczu

płynących łez.

- - - - -

W kobiecie kananejskiej

masz przykład jak prosić trzeba,

by cieszyć się łaską nieba.

- - - - -

0 Comments

Posted on 01 Jan 2017 by jacek