mysli jacka furtiana - do slow Pana

20 Tydzień Zwykły - poniedzialek

XX Tydzień Zwykły -poniedziałek

Mt 19,16-22

Mk 1017-27 – poniedziałek VIII; Łk 18,18-23

„Pewien człowiek zbliżył się do Jezusa i zapytał: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?” Jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania”…Odrzekł Mu młodzieniec: „Przestrzegam tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?”…Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim…Potem przyjdź i chodź za Mną”.

Komu z wierzących?

nie zależy na zbawieniu?

i spotykając w życiu Chrystusa Pana

nie zadałby tego samego pytania:

„co dobrego mam czynić,

aby otrzymać życie wieczne ?”

jak młodzieniec

z Ewangelii św. Mateusza,

o którym kto ten tekst czyta

wie, że poucza.

Bo ludzie wierzący mimo różnicy wieku

zadają to pytanie i innych o to pytają,

pomimo że odpowiedź Chrystusa

już znają.

Pytają o to dorośli, młodzi i starzy,

bo dla każdego z nich to ważne,

a szczęście wieczne, zbawienie, niebo,

każdemu się śni, każdemu się marzy.

I dobrze, że pytają o nie młodzi.

Przed nimi życie

długie czy krótkie ale całe.

Nauka, zdobycie pracy, założenie rodziny,

a współcześnie to problemy wcale nie małe.

Może łaska pana sprawi,

że ich udziałem będzie powołanie,

życie konsekrowane?

Chcieliby poradzić się, popytać Pana

jak żyć, za jakim głosem,

drogowskazem w swym życiu iść.

By życie było mądre, godne i z Bogiem,

może z żoną, z dziećmi, w rodzinnym gronie,

czy za furty zakonnej progiem.

Czy jako kapłan nauczyciel,

duszpasterz, kaznodzieja,

który w imieniu Chrystusa swym słowem,

życiem, świadectwem, innym

wątpliwości rozwiewa,

innym drogę ku Bogu wskazuje

jako jasną, pewną, jedyną,

i swym życiem oddanym Bogu,

innych zachęca, do niej przekonuje.

Lub jako siostra zakonna, w habicie,

czy bez zakonnego stroju, w swej pracy,

w szkole, w ochronce, w szpitalu, w domu,

swą pracowitością, radością, sumiennością,

ukazuje jak Bóg spotkany w życiu

nadaje jemu sens,

działaniem człowieka kieruje,

jak go swą łaską opromienia.

A człowiek wierny wezwaniu Boga

innych swym świadectwem

potrafi przekonać,

jak żyjąc w przyjaźni z Bogiem

można wspaniałych dzieł dokonać.

są i tacy, którzy jak inni Pana pytali

i znaną tylko sobie odpowiedź otrzymali.

A my patrząc na ich życie, pełni podziwu

dla ich wykształcenia, wiedzy,

pracowitości, wiary, pobożności,

pytamy dlaczego? postanowili

żyć w samotności?

To ich osobista decyzja,

a dla nas tajemnica.

bo bywa, że im zazdrościmy ich wolności,

spokoju, ładu, i to zastanawia,

zachwyca.

A więc warto pytać Pana

nie, które największe,

najważniejsze przykazanie,

ale czy dobrze Cię słyszę?

i proszę pomóż,

bym we wszystkich był wierny

tobie Panie.

Pomimo, że wola niestała, uczucia płomienne,

umysł rozchwiany, ciało namiętne,

wierząc w Boga

te tablice dwie kamienne

z rąk Mojżesza w swoje ręce chwyć

i powiedz Bogu, błagam pomóż

bo chcę naprawdę, chcę i pragnę

według nich żyć.

- - - - -

Dziś też o to samo pytają

choć kolczyk mają w uchu, wytatuowani,

z ogoloną głową, młodzieżową mową,

z przerywnikami w mowie,

z krzywiznami w słowie.

A jeśli Pana zapytają, usłyszą i posłuchają,

zmądrzeją, co trzeba poprawią,

szkody naprawią,

wyjmą kolczyk z ucha,

skończą ze szpanem,

koniec zgrywania zucha.

Tatuaż

pamiątką im zostanie

i wzmianką o czasie,

a zwie się dorastanie.

Odrosną włosy na głowie,

uszlachetnią się

i poprawią w mowie,

pogodzą się z Panem.

A my prośmy Pana,

niech w dobrym, słusznym,

jedynym i mądrym

swym postanowieniu wytrwają.

- - - - -

I tacy się zdarzają

„co czynić”, pytają.

Odpowiedź usłyszeli,

zrozumieli,

za duże to wymagania

mniemają,

i choć zawstydzeni,

własną drogę,

własny styl życia wybierają.

- - - - -

Pytaj, pytaj Pana,

On nie zniechęci się

twoim pytaniem.

A jak usłyszysz odpowiedź,

kieruj się jego zdaniem.

- - - - -

0 Comments

Posted on 01 Jan 2017 by jacek