mysli jacka furtiana - do slow Pana

21 Niedziela Zwykła B

XXI Niedziela Zwykła B

J 6,54.60-69

„Ucząc w synagodze w Kafarnaum Jezus powiedział: „Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.’

Kafarnaum, miasto przez Pana

często odwiedzane, lubiane.

Apostołów Chrystusowi dało,

wiele cudów doświadczyło, widziało.

Schronieniem i odpoczynkiem bywało.

Ze świątynią, wypełnioną

żarliwie modlącym się ludem,

który tym razem mógł z trudem

skupić się widząc

Nauczyciela z Nazaretu

z uczniami dwunastu wchodzącego

do jej wnętrza,

w której też byli niektórzy z tych,

co na sobie doświadczyli

cudotwórczej mocy Jego.

I ci wiedzieli, że przemówi,

zabierze głos, czymś się podzieli,

jakiś tekst z Pisma Świętego przeczyta,

komentarz powie,

po swojemu wytłumaczy,

jak ktoś zapyta, odpowie.

Chrystus nie zawiódł.

Wstał, przemówił.

Ludzie siedzieli, stali.

Wzrok, utkwiwszy w Niego

pilnie słuchali

i własnym uszom nie dowierzali

temu co mówił:

„Kto spożywa moje Ciało,

i pije moją Krew, ma życie wieczne,

a Ja go wskrzeszę

w dniu ostatecznym”.

Apostołowie patrzą po sobie zdumieni.

pospuszczali głowy, oniemieli.

Myśleli, że Nauczycielowi

coś się stało,

w słowach się pogubił.

Wielu wyszło,

ci, którym za wcześnie

to powiedziane było.

Dopiero w Wielki Czwartek

się wyjaśniło,

kiedy podczas Ostatniej Wieczerzy

Chrystus wziął

w swe ręce chleb, pobłogosławił

i jako swe Ciało nam zostawił.

Temu, kto go pożywa i w to wierzy

obiecuje w dzień ostateczny wskrzeszenie,

życia wiecznego nadzieję.

Ale by pozostać przy Panu

i przy nim trwać potrzeba wiary,

czy na nią? i na taką? cię stać?

Umysł zda się taki cwany

a tu wysiada, za mały.

Głowa choć mądra, kształcona,

tego nie wyjaśni.

Wytłumaczenia nie dokona.

Bo to dotyczy nadprzyrodzoności

a w tym rozum

ma ograniczone możliwości.

Wyobraźnia

więcej mi podpowiada,

niż umysł mówi.

Bo ten, choć od poznawania

to jednak się gubi.

Tylko wiara potrzebna w to,

czego nie widzę,

nie dotykam, nie potrącę.

Wiara w słowo Jezusa Chrystusa,

nadzieją życia wiecznego tchnące.

I na wielkie

me szczęście mam coś,

czym sięgam w zaświaty,

co moja mama od Boga

w darze otrzymała

a mnie przekazała,

to wiara, w Boga wiara.

I prosić trzeba Boga,

proś i ty, tak,

jak proszę i ja,

by nigdy nie ustała.

- - - - -

0 Comments

Posted on 01 Jan 2017 by jacek