mysli jacka furtiana - do slow Pana

22 Tydzień Zwykły - środa

XXII Tydzień Zwykły - środa

Łk 4,38-44

Mk 1,29-39 – środa I; Mt 8,14-17

„…Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosili Go za nią.”

Wychodzisz za mąż czy się żenisz

postanowiłeś swe życie odmienić.

Bo serce twe spokoju

ci nie dawało.

Biło ci w piersi mocniej,

wręcz stukało.

Tak po ludzku ją pragnęło,

jej chciało.

A była nią ukochana jedna jedyna,

najpiękniejsza z pośród wielu,

z tysięcy wybrana.

Znałeś ją dawno czy nie dawno,

to się nie liczy.

Na niej twe oko spoczęło

i na nią twe spojrzenie padło.

A było wyjątkowo długie,

bez mrugnięcia i wiedziałeś,

że to ona, tylko ta

jest dla ciebie do wzięcia.

Dłużną nie została,

swe źrenice powiekami przysłoniła,

te subtelne żaluzje na swe oczy

opuściła,

szczelinę zostawiając

lekko pole widzenia ograniczyła,

ale zakryć go nie chciała

i nie zakryła.

Jej twarz rumieńcem się oblała.

a to ma jakąś dziwną moc.

Jak mówiła moja mama,

na mężczyznę to działa

i ona to wiedziała.

To ci się bardzo spodobało,

wyrzuciłeś w słowach to,

co twe serce rozgrzane

czuło i chciało.

Słowom twym, dłużną nie została.

Bo tak, jak ty ją,

ona ciebie też, bardzo pragnęła,

bardzo chciała.

Ty jej, a ona tobie swą miłość wyznała.

Padliście sobie w objęcia.

Uroczy widok sprawia para zakochanych.

Tylko robić na pamiątkę

tych chwil w kolorze zdjęcia.

Schować dobrze do szuflady,

do rodzinnego archiwum

i co jakiś czas oglądać.

Jak już będziesz w roli męża, żony,

synowej czy zięcia,

by czar młodości,

żar miłości wspomnienie wróciło.

I to, co w sercu ma swój początek

umysł przyzwoli,

wola zgodę wyrazi,

a czas stanowi tego małżeństwa wątek.

Tak sobie myślę,

przedziwna to instytucja i cudowna

bo tak chciał bóg

by on z nią, ona z nim,

czyli ich dwoje, we dwóch

razem szli przez życie

darząc się miłością życie dawali

małym serduszkom

sercom swych

upragnionych dzieci,

którzy wdzięczni za miłość,

sami do niej będą dorastali

Idąc razem przez życie

świadomi zobowiązaniom

uczynią wszystko,

by ono lżejszym było,

bo jego ciężar podjęli

i spoczywa na nich dwoje

w równej części na niej i na nim.

Życie dwojga ludzi,

których wola pójścia razem

przez życie złączyła,

powinno być udane.

Bo jego początkiem miłość była.

Z radością w duszy,

z uśmiechem na twarzy.

Czy tak jest zawsze?

czy tylko tak się marzy?

To nie zależy wierz mi

od jakiegoś losu,

bo ono jest pośród was,

trzeba je tylko podjąć

bo uśpione leży.

A ono, szczęściem się zowie,

należnym w tym związku

tak jej jak i tobie.

Ale by ono na co dzień było

a nie tylko gościło

trzeba posiadania

tej prostej wiedzy

„jak się pościeli, tak się śpi,

i tak się leży”.

Szczęście małżonków

z nieba nie spada.

Łaska sakramentalna

w tym ma pomóc i pomaga

do wzajemnego zrozumienia,

wzajemnego wspierania.

Tak, by dzieląc się obowiązkami,

zadaniami,

umacniała się więź jedności,

więź miłości

między małżonkami.

Wchodząc w związek małżeński

poszerzasz rodziny krąg

o rodziców żony,

czyli o teścia i teściową

a stąd wynikają korzyści

i wielkie nieszczęścia.

Rodzeństwo żony

w przyzwoitej odległości

nie sprawia trudności.

Ale to, co na co dzień

mąż doświadcza, to obecność

teściowej,

która jak Anioł Stróż

nad tych piskląt dwoje

rozpościera troskliwe skrzydła swoje.

Radzi, poleca, proponuje,

często wymaga,

a to już dla ciebie

nie błaha, przeciwnie

kłopotliwa sprawa.

Teściowa, sama już leciwa

w mniemaniu o sobie

wydaje się pobożna.

Chciałaby, żeby ci młodzi

też szybciej pobożnieli.

i od zarania

swego związku szczęśliwego,

pobożne praktyki od niej przejęli.

By za rączki trzymając się

do Kościoła chodzili

i nie tylko w niedzielę,

możliwie częściej by w nim bywali

a inni podziwiali

jaka z nich szczęśliwa,

dobrana i pobożna para.

Widać jak teściowa

nad nimi pracowała

i pięknych owoców

religijności się doczekała.

Teściowa zawsze po stronie córki.

ją by broniła, osłaniała,

bo jej życie dała.

A zięć dla niej materiałem

do uformowania.

Osobą do nauczania.

nie skąpi mu wskazówek,

nie szczędzi rad,

skora do wymówek. i w końcu

wzburzony zięcia rozum

podpowiada

a serce krzyczy

stawiając pytanie z kim się żenił?

skoro najczęściej teściową słyszy.

Nie dobra to zapowiedź,

wręcz zły to znak.

Bo krucha okazać się może

jedność małżeństwa,

a życie małżonków

nie powinno przebiegać tak.

Bo trzeba jasno

i wyraźnie powiedzieć:

to jego i jej rodzice

powinni wiedzieć,

że małżeństwo

jest więzią dwojga ludzi,

męża z żoną złączonych

łaską sakramentalną

a nie z teściem i z teściową.

Teściowie mają być

małżonkom dobrym duchem

a nie dyrygentem

ich zachowania,

wykładnikiem i normą

postępowania.

Tak dobrymi i kochanymi

by szczerze

powiedzieć mogli

ojciec, matka,

i szacunku,

który się w tym kryje

byli godni.

I oby byli zawsze kochani,

szanowani

za swą dobroć, miłość,

życzliwość,

szczerą rodzinną troskliwość

umiejącą w cudze sprawy

się nie wtrącać,

drugim życia według

swoich gustów nie urządzać.

Doczekać i dożyć

tej szczęśliwej chwili

tak, jak ich dzieci,

tak, by i wnuki

założyli swe rodziny.

I tylko wobec takiego teścia,

takiej teściowej,

osoby kochanej i poważanej,

wdzięczność

wyrazi się w pamięci

troski i życzliwości,

jako wyraz szczerej miłości

za miłość doznaną

nie kłamaną, nie pozorowaną.

A kiedy przyjdzie

na teściów choroba,

oni, córka z zięciem

troskę podejmą,

bo o swej wdzięczności

pamiętają,

Chrystusa prosząc by uzdrowił.

zrobił cud,

by kochany teść był zdrów,

kochana teściowa zdrowa.

Powiesz, przydługawe

te wywody.

Ale wydaje mi się,

że tak długie muszą być

małżonków rozmowy.

By to,

co o ich związku w przeszłości

zadecydowało,

było w nich obecne.

Stale się rozwijało,

im przysparzało szczęścia

i ono z nich promieniowało.

A czy w tym, co napisałem

słuszność miałem,

radzę przeczytać też

z namysłem,

mając swoje doświadczenie,

Ewangelii dzisiejszej tekst.

Apostołowie,

którzy pośród siebie

Chrystusa cudotwórcę mieli,

wchodząc w dom apostoła Piotra

w nim leżącą jego teściową

chorą spostrzegli.

Pana prosili a tym,

ją chorą jako zdrową

na nogi postawili.

Godną była tej łaski pana

teściowa Piotra,

Dla Niego dobra

i przez Piotra kochana.

- - - - -

Do zięcia mam

niedyskretne pytanie.

Gdyby twoja teściowa chorowała,

czy szukałbyś

pomocy dla niej?

i błagał o nią Pana?

Jaką

odpowiedź dostanę?

- - - - -

0 Comments

Posted on 02 Jan 2017 by jacek