mysli jacka furtiana - do slow Pana

23 Tydzień Zwykły - poniedziałek

XXIII Tydzień Zwykły - poniedziałek

Łk 6,6-11

Mk 3,1-6 – środa II T. Zw. Mt 12,9-14

„ W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschła prawą rękę. Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go. On wszakże znal ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: „Podnieś się i stań na środku”… jego ręka stała się znów zdrowa”.

Normalnością dla ciebie

twoja głowa mądra, zdrowa,

dwie ręce, dwie nogi.

ładne, zgrabne, sprawne.

ze zdolnością

poprawnego funkcjonowania.

Czy kiedyś przyszła ci myśl,

by ku Stwórcy zwrócić się

z wdzięcznością,

podziękować za nie?

I dopiero wtedy, kiedy spotkasz

człowieka

z upośledzoną głową,

z niewładną ręką,

niesprawną nogą,

w twej głowie pojawić się mogą

myśli godne zastanowienia.

że choć wszyscy głowę,

ręce, nogi mają,

to nie u wszystkich

normalnie funkcjonują,

poprawnie działają.

I gdy u kogoś z takim brakiem

się spotykamy

wtedy z kalectwem

mamy do czynienia,

a człowieka

tym dotkniętego, kaleką nazywamy.

Takich ludzi spotykasz,

przechodzisz obok,

po drodze ich mijasz.

I być może, się zastanowisz,

jakie nieszczęście spadło na nich

i wyrazisz względem nich

wyraz współczucia,

że ich niewładna ręka,

niesprawna noga

pozbawiona czucia i możliwości

normalnego funkcjonowania

z braku sprawności.

Źródłem tego kalectwa

nieszczęśliwe wypadki,

wynik wojny, terroryzmu, agresji.

Lub takimi się urodzili

na wskutek zaburzeń

w czasie swego rozwoju

w łonie matki.

Nie wszystkie dadzą się wyleczyć,

nie wszystkim da się

choć minimalnie sprawność przywrócić.

Pozostanie pogodzenie się z losem,

umiejętne posługiwanie protezą,

lub życie nadzieją,

cudotwórcy spotkaniem.

Chyba to, było marzeniem

człowieka z Ewangelii

z uschłą ręką,

które się spełniło,

a zebrani w synagodze widzieli

cud uzdrowienia

na własne oczy

i wielkie mieli szczęście

być świadkiem wdzięczności

uzdrowionego, który pozbył się kalectwa

z bólem serca znoszonego.

Ale tak, jak uzdrowiony

skakał z radości,

tak uczeni w Piśmie,

tak faryzeusze w szał wpadli

ze złości.

bo to był szabat, dzień święty.

według nich

Chrystus uzdrawiając

przepisom Prawa był niewiernym.

Takim zachowaniem

Chrystus im wszystkim chce wykazać,

że ważniejszym jest pomóc bliźniemu,

niż świętością

dnia szabatu się zasłaniać.

Choć znawcy prawa za uczonych uchodzili

niewiele pojęli,

przez jego tłumaczenie opinii nie zmienili.

- - - - -

Jasnej wykładni, mądrej interpretacji

zapisu prawa,

sposobu uszanowania

dnia świętego

i jego zachowania,

Chrystus śledzącym

Jego postępowanie udzielił.

Na ich oczach i w synagodze

zgromadzonym

człowieka z uschłą ręką uzdrowił.

Czyli wyraźnie i dobitnie

prawdę o czczeniu szabatu

ukazał i wyraził.

Bo nie ma i nie było

takiego przykazania,

które spieszyć z pomocą

w dzień święty by zabraniało

wobec człowieka potrzebującego,

tym bardziej

chorego, cierpiącego,

kalectwem dotkniętego.

- - - - -

Niech, twa wiara w Boga

twą rękę uzdrowi.

Do czynienia dobra, niesienia pomocy

i miłosierdzia usposobi.

A gdy cię ogarnie o swe zbawienie trwoga

to wiedz, że ile dobra uczynisz bliźniemu,

tyle miłosierdzia zaskarbisz sobie u Boga.

- - - - -

Kto z bliźnim się dzieli,

wsparcia mu użycza,

Bogu samemu pożycza.

- - - - -

Dobro czyń zawsze

i w powszedni dzień i w święta,

a świadczone drugim

Bóg ci policzy i zapamięta.

- - - - -

0 Comments

Posted on 02 Jan 2017 by jacek