|
23 Tydzień Zwykły - środa
XXIII Tydzień Zwykły - środa
Łk 6,20-26
Mt 5,1-12 –
poniedziałek X T. Zw.
„Jezus widząc tłumy, wyszedł na
górę. A gdy usiadł przystąpili do
Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:„Błogosławieni ubodzy…którzy płaczą…cisi…którzy
łakną i pragną sprawiedliwości…miłosierni…czystego serca…którzy wprowadzają
pokój…którzy cierpią prześladowanie…”
Ubogi duchem,
to człowiek wolny jak
ptak.
wolny od rupieci,
mnóstwa gratów,
wolny od wielu
zbytecznych choć
użytecznych
przedmiotów i rzeczy.
Swój dobytek mieści w
torbie,
w worku, w plecaku.
każdej chwili, o każdej porze
lekki i wolny
iść może w szeroki
świat.
To daje pokój,
wewnętrzne zadowolenie,
że ma to, co konieczne,
a więc rzeczy nie
wiele.
Nie narzeka,
gdy czegoś mu brakuje.
nabywa to,
czego koniecznie
i naprawdę potrzebuje.
Pieniędzy na zbytek nie
marnuje.
Tak żyjąc jest radosny
i zadowolony.
Więc jest szczęśliwy
i jak pan mówi:
błogosławiony.
Chcesz być wolny jak
ptak,
trzeba ci skrzydeł
wiary,
by wzbić się wysoko,
by dojrzeć coś więcej
niż swoich potrzeb
świat mały.
Ale czy to naprawdę
tak,
że błogosławiony ten,
kto rzeczy ma mało,
czyli rzeczy brak?
Gdyby było tak,
to błogosławionym byłby
każdy bezdomny,
każdy włóczęga,
każdy żebrak,
każdy dziad.
A oni wszyscy razem w
głos
przeklinają swój los.
My też wiemy,
że to, nie jest
naprawdę tak.
Aa więc, jak?
Duchem ubogi,
to nie, dziad,
który nie ma nic,
którego nie ma nawet z
czego strzyc.
ale to ten,
który nawet mając
możliwości
wielu i cennych rzeczy
posiadania,
szanse majątku,
dóbr zdobywania,
tych rzeczy nie ma,
i o nie, nie zabiega.
Czyni to z miłości ku
Bogu.
Tych dostrzega,
którym bieda doskwiera,
im spieszy z pomocą,
pomaga.
Ubogi duchem
to też ten, który mimo
bogactwa posiadanego,
nie jest jego
niewolnikiem,
sam żyjąc dostatnio,
z pomocą spieszy
każdemu,
który przez zdarzeń
splot
w tarapaty wpadnie,
nieszczęściem
dotkniętemu.
Ubogi duchem to ten,
który dobrowolnie
postanowił
ubóstwo ślubować.
Żyje we wspólnocie
zakonnej
i by ślubowi ubóstwa
wierności dochować
ze względu na boga,
rezygnuje i wyrzeka się
nabywania i posiadania
kosztownych rzeczy,
jako osobistej
własności.
Pozostawiając sobie
tylko,
worek swego ciała,
a w nim różnego wieku
i w różnym stanie,
parę kilogramów swych
kości.
- - - - -
Ptaki w
obłokach fruwają,
bo
skrzydła posiadają,
a bagażu
nie mają.
Ludzie po
ziemi pełzają,
bo bagaż
za duży,
a
skrzydeł nie mają.
- - - - -
Płacz
rzewnie i łzy ocieraj
nad
grzechem popełnionym,
i więcej
godności swej nie poniewieraj.
- - - - -
Pragnij
boga, jak głodny chleba,
łaknij
Boga, jak spragniony wody,
Wola Boża
niech twym czynem się stanie,
a Bóg
niech weźmie cię za rękę
i
poprowadzi do nieba.
- - - - -
Miłosierny,
to człowiek
dający,
pomagający,
odwiedzający,
współczujący,
karmiący
i pojący.
a czyni
to, dlatego,
by od
Boga doznać tego samego.
- - - - -
Bądź
czysty jak woda źródlana,
jak owoc
bólu czy radości łza,
jak
górskie powietrze z rana,
jak
tkanina świeżo uprana,
jak dusza
przez stwórcę ci dana.
- - - - -
Niech
cierpień ciała
zaoszczędzi
ci Bóg,
bo
cierpień wiązka nie mała
spotyka i
nawiedza
świadków
Chrystusa co dzień.
- - - - -
Niech
życie w łasce którym się cieszysz,
jako owoc
zjednoczenia z Bogiem,
darzy
innych pogodą ducha,
radością
i pokojem.
- - - - -
W
wierności obowiązkom
wynikłym
z powołania,
niech
świadomość ci towarzyszy
nagrody
pana.
- - - - -
Prześladowań
nigdy nie brakowało.
nie
pragnij ich,
ale jeśli
ich doznasz, Boga proś,
by twe
ciało i serce wytrzymało.
- - - - -
Takie ma
być twe oko,
wzrok
i
spojrzenie,
taki ma
być twój umysł,
pojęcie,
myślenie,
takie ma
być twe serce,
uczucie,
tęsknienie,
taka ma
być twa wola,
działanie,
pragnienie,
taka ma
być twa wiara,
i Bogu
zawierzenie,
taka ma
być twa nadzieja,
i
spodziewanie
od Boga
wszystkiego,
taka ma
być twa miłość
do Boga i
bliźniego,
by żyjąc
w łasce Bożej,
będąc z
Bogiem zjednoczony,
być tu
szczęśliwym,
a u Boga,
błogosławionym.
- - - - -
0 Comments
Posted on 02 Jan 2017 by jacek
|
Tytuł
|