mysli jacka furtiana - do slow Pana

24 Tydzień Zwykły - czwartek

XXIV Tydzień Zwykły - czwartek

Łk7,36-50

„Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać.”

Mówisz, że grzech twym pechem,

bo jesteś ułomnym,

kuszonym do złego

tylko słabym człowiekiem.

Czasami naprawdę

świadomie chcącym przekroczenia

Przykazania Bożego.

by doznać i otrzymać

szczyptę zadowolenia,

odrobinę przyjemności,

nieuczciwej korzyści

z pogwałceniem sprawiedliwości.

Chwilę rozkoszy

z zaspokojeniem namiętności.

pragnienia, nasycenia

pożądliwości.

Aż przychodzi dzień i ogarnia cię

obrzydzenie grzechem.

Sumienie nie daje spokoju.

Jakiś lęk cię ogarnia.

Ustaje zapał do działania.

Grzech radość wygasił,

wzrok zmącił

i świadom jesteś, że popełniłeś

wielkie zło, żeś pobłądził.

Takie odczucia wynikiem

głosu sumienia,

który nie daje spokoju

i on sprawcą twego udręczenia.

On cię obwinia,

okoliczności przypomina,

ciebie karci, ciebie łaje,

w napominaniu nie ustaje.

Z doświadczenia wiesz,

to dobry znak,

że jeszcze w tobie wiara się tli

i tak odczuć dała ci

niewierność, brak miłości,

nie poszanowanie,

lekceważenie,

nie zachowanie Bożego Prawa,

braku wytrwałości

w postanowieniach,

czujności wobec siebie,

ostrożności wobec drugich,

świadomości własnej słabości.

W tych odczuciach

i wewnętrznych doznaniach

nie jesteś sam.

Stajesz się podobnym do tych,

którzy mimo wiary w Boga,

zapewniania Go o swej miłości

popełniają świadomie grzech.

Jakby zapomnieli o zobowiązaniach,

o należnej Bogu wierności.

I szczęście w nieszczęściu,

jeżeli jeszcze wiesz gdzie?

spokój odzyskać.

gdzie iść? i co zrobić?

by ranę zaleczyć,

sumienie uciszyć,

życie łaski przywrócić,

pojednać się z Bogiem,

do wierności powrócić.

Patrz jak wróciła do Boga

i jak pięknie to zrobiła

Maria z Magdali.

Zgrzeszyła.

Prawo Boże nie zachowała

Boga odrzuciła.

Głos sumienia w niej sprawił,

że uświadomiła sobie

wielkość i ogrom zła, które uczyniła.

Miała wielkie szczęście.

Słysząc o Chrystusie

gdzie jest, wiedziała.

Przyszła z grzechem na duszy,

z bólem serca, ze łzą w oku,

z wonnym olejkiem w ręku.

Nie pytając nikogo,

na nic nie zważając,

Chrystusowi nogi namaszczała,

włosami wycierała,

z żalu płakała.

Chrystus wzruszony,

czuł olejku miłą woń,

łagodne ruchy jej rąk

i to, co tym

wyrazić pragnęła,

za grzech szczery żal

i postanowienie nie grzeszenia więcej.

Tym Chrystusa ujęła.

Chrystus grzechy jej wybaczył.

Bo łzy były znakiem,

że za uczynione zło

szczerze żałowała,

i Chrystusa Mesjasza,

Swego Zbawiciela umiłowała.

- - - - -

Czasem grzech przez żal za niego

prowadzi do dobrego,

Ale ty nie grzesz z powodu tego.

- - - - -

Jest taki grzech, który gdy ci się zdarzy,

zdradzi go, rumieniec na twarzy.

- - - - -

Godziwość czynu twe serce ocenia,

bo grzesząc zmienia rytm,

doznaje przyspieszenia.

- - - - -

Grzeszność twego postępowania

szybsze bicie serca zdradza.

- - - - -

Sakrament pokuty oznacza,

że Bóg grzechu nie pomniejsza,

ale go wybacza.

- - - - -

0 Comments

Posted on 03 Jan 2017 by jacek