mysli jacka furtiana - do slow Pana

24 Tydzień Zwykły - piątek

XXIV Tydzień Zwykły - piątek

Łk 8,1-3

„Jezus wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości…”

Marny był los,

niewiasty starozakonnej.

Miejsce poślednie

w społeczeństwie,

w rodzinie zajmowała.

Zawsze w roli służebnicy

cichej, skromnej, pokornej,

wobec męża swego pana.

Mężczyzna był

na pierwszym miejscu.

Pełnią życia żył.

A ona na poboczu stała.

była do pracy, do posługi,

zajmowała się domem, dziećmi,

nawet w synagodze

nie mile widziana.

Choć jej miejscem

był domowy kąt

to cokolwiek w tym domu było,

dzięki czemu życie kwitło,

było owocem jej pracy,

dziełem jej rąk.

Niewiasty

dostrzegły Chrystusa

idącego z uczniami.

Nauczyciela,

cudotwórcę uzdrowiciela.

Czekały tylko wieści

kiedy będzie przechodził w pobliżu,

by na ręku z dziećmi pobiec,

prosić o uzdrowienie,

dotknięcie ich pociech,

pobłogosławienie.

Radością im było

z Chrystusem spotkanie.

Przytulał ich dzieci,

uzdrawiał, błogosławił.

tym sobie ich serca zjednał,

wdzięczność zaskarbił.

W ślad, ślad dreptały za Panem.

był im wybawieniem

od dolegliwości, choroby,

cierpienia, słabości,

od złego ducha uwolnieniem,

łaską nieba,

zdrowia darem.

Dobrze, że Chrystusa spotkały,

przywrócił im radość życia,

pogodę ducha,

szczęścia doznały.

Czuły w swym sercu

wzajemności potrzebę,

spieszenia z pomocą,

dzielenia się dobrem, które miały.

Miejscem odpoczynku,

zastawionym stołem,

pożywieniem,

powszednim chlebem.

wdzięczne dzieliły się tym,

co miały,

z radości że Go spotkały.

Za dobro doznane od niewiast

Chrystus im hojnie nagrodzi.

To one

będą rozgłaszały

jego zmartwychwstanie.

- - - - -

Kościoły nasze rozmodlone i rozśpiewane,

czyste i zadbane,

w nich czuć kobiece serce

i widać ich ręce spracowane.

- - - - -

Czy za łaski od Boga doznane

umiesz być wdzięczny?

jak te z ewangelii panie?

- - - - -

0 Comments

Posted on 03 Jan 2017 by jacek