mysli jacka furtiana - do slow Pana

25 Niedziela C

XXV Niedziela Zwykła C

Łk 16,1-13

Łk 16,1-8 – piątek XXXI; Łk 16,9-15 – sobota XXXI

„ Jezus powiedział do swoich uczniów: „Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał go do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządu, bo już nie będziesz mógł być rządcą.”

Urząd, który piastujesz,

zanim go przyjmiesz,

funkcję, którą wykonujesz

zanim ją wykonasz,

z góry wiesz,

że czas trwania urzędu,

czas na wykonanie powierzonego zadania

jest ograniczony, określony.

Sprawując urząd na co dzień

ze społecznością ludzi masz do czynienia.

Tobie Bóg powierzył określone dobra,

może nie tyle jak twe pragnienia.

Nie skąpił ci przymiotów, zalet,

parę talentów, trochę sił,

trochę zdrowia

i postawił wokół ciebie ludzi

mniej lub bardziej dobrych,

przyjaznych, towarzyskich, zgodnych.

W większym

lub mniejszym stopniu życzliwych.

Znajdziesz też malkontentów,

kłótliwych, niesfornych,

obiboków, podejrzliwych.

Zawierzasz swej nabytej wiedzy,

doświadczeniu, sprytowi,

mądrości, roztropności, pracowitości.

Zaczynasz funkcjonować,

chcesz możliwie najlepiej urząd sprawować.

Wykorzystać dany ci czas.

Twój sposób rządzenia bacznie obserwują,

na ręce uważnie patrzą

i gorzej dla ciebie gdy ciężar twej władzy

podwładni na sobie czują.

Bo ciebie świadomego odpowiedzialności

w wykonywaniu swego urzędu

dotknęła choroba, mania wielkości

nie mając względu na nikogo.

Lekceważysz ich wiek,

wiedzę, szacunek, doświadczenie.

To uwłacza ich godności.

Za to w przyszłości zapłacisz drogo.

Bo ludzie wokół ciebie to istoty myślące,

nie kołki w płocie,

które można, według własnego

widzi mi się

pod wpływem nastroju, upodobania

zmienić, wyrzucić,

zwolnić, przestawić, zadeptać w błocie.

Bo wtedy będą cię mieli święcie dość

i twego sposobu urzędowania,

które im mówi o nie liczeniu się

z nikim i z niczym,

o nie przebieraniu w środkach.

Będą ci robić na złość,

Boga prosić i cierpliwie czekać

na ostatni dzień twego funkcjonowania

i z tobą rozstania.

Tak, jak urząd sprawowany dotyczy

ludzkiej społeczności,

w takim samym stopniu

nakłada obowiązek troski

o wypracowane ludzką pracą

dobra i majątek

w poczuciu odpowiedzialności

i wymogami sprawiedliwości.

Zarządzając dobrami

musisz mieć sam przekonanie,

że czynisz to uczciwie

i masz innych przyzwolenie na nie.

Nie możesz trwonić, marnować

wspólnego dobra,

bo surowemu osądowi

społeczność cię podda.

A już nigdy sprawowany urząd

nie może być dla ciebie okazją

do osobistego wzbogacenia,

obrastania w majątek,

luksusowego życia,

trwonienia pieniędzy,

a swych bliskich, krewnych,

do szczodrego obdarowywania.

Każdego widzącego to drażni, niepokoi,

jak urząd wykonując

ze wspólnym majątkiem

wypracowanym przez społeczność

żmudną pracą, pieniądzem,

robisz, co chcesz,

według własnego uznania,

według własnej woli,

zachcianki, kaprysu,

nastroju, upodobania.

Ludzie patrzą i z niecierpliwością

oczekują dnia,

w którym upłynie twego urzędu

czas określony,

lub zrobią wszystko

byś był usunięty, zwolniony,

wyrzucony,

Na boczny tor odstawiony,

na taczkach wywieziony.

Ze skargą, z rzetelnymi dowodami

twej nieuczciwości znajdą posłuch,

a ty słuszny i sprawiedliwy wyrok.

koniec kariery, na zawsze spalony.

Rozumiesz teraz lepiej Ewangelicznego rządcę

niesprawiedliwego, nieuczciwego,

trwoniącego majątek właściciela.

Bo tam gdzie majątek i pieniądze,

a człowiek prawo Boże ignoruje,

żądza pieniądza i chciwość triumfuje.

- - - - -

Nadejdzie dzień,

kiedy czas urzędu minie.

być może

wreszcie twe sumienie się obudzi,

zacznie mówić sobie znaną mową.

I spotkasz ludzi,

których skrzywdziłeś, sponiewierałeś.

Oni z urazami,

a ty, z wyrzutem sumienia,

ze wstydem, z rumieńcem na twarzy,

ze spuszczoną głową.

- - - - -

Żyjąc w społeczności dostrzeżesz

władzę sprawującego,

do którego jak ulał pasują

słowa mądrości:

„Gdy sprawował władzę

próżność weń wlazła.

na twarz nałożył maskę,

głowę nakrył czapką błazna”.

- - - - -

Szczęśliwy ten, kto ma zwierzchnika,

pracodawcę, przełożonego,

uczciwego, sprawiedliwego.

Wtedy uśmiechem go obdarzy

i pomodli się za niego.

- - - - -

0 Comments

Posted on 03 Jan 2017 by jacek