|
25 Tydzień Zwykły - sobota
XXV Tydzień Zwykły - sobota
Łk 9,43b-45
Mt 17,22-23; Mk
9,30-37 – środa VII
„Gdy wszyscy pełni byli podziwu dla wszystkich czynów Jezusa, On
powiedział do swoich uczniów: „Weźcie wy
sobie dobrze do serca te właśnie słowa: „ Syn człowieczy będzie wydany w ręce
ludzi”. Lecz oni nie rozumieli tego; było on o zakryte przed nimi, tak że go
nie pojęli, a bali się zapytać Go o nie.
Sama świadomość,
że coś ci zagraża budzi
niepokój,
lękiem napawa.
Wizja tego, przeczucie,
że coś tragicznego się
zdarzy,
objawia smutek, cierpienie,
ból na twarzy.
Wtedy pomocą bliskość
przyjaciela.
Gdy się zwierzysz
nie zawsze tak łatwo będzie
mógł
w to uwierzyć.
Będzie nalegał, prosił,
byś te myśli czarne, przykre,
koszmarne,
odpędzał od siebie,
że to wszystko stać się
nie może,
a w razie potrzeby
on stanie w obronie.
Nawet użyje siły,
by zagrożenia oddalić,
przeciwności z drogi ustąpiły.
Warto naprawdę warto
wziąć sobie do serca,
warto zapamiętać, warto
wiedzieć
co Chrystus
powiedział o sobie:
„Syn Człowieczy,
będzie
wydany w ręce ludzi”.
I pomyśleć co chciał
przez to powiedzieć.
Czy te słowa
odnoszą się tylko do
jego oprawców,
do Jego sędziów, do Jego
narodu,
do Jego męki, do Jego
krzyża,
to prawdy połowa,
bo o wiele większa ich
wymowa.
Tak na prawdę nie tylko
dotyczą Jego fizycznej
osoby,
ale do Chrystusa żyjącego
w Kościele
w ciągu całej jego
historii.
A faktów wiele w prawdziwość
słów Chrystusa potwierdza
i potomnym, tę prawdę przekazują,
głoszą i przypominają.
Że tak, jak byli, są i
będą ludzie
wobec kościoła na
pozycji wroga.
Myślą, że niszcząc Kościół
uśmiercą Boga.
Tego apostołowie
wtedy jeszcze nie
wiedzieli.
Pokazał to czas, że
męczenników
nie brakowało, nie
brakuje.
Żyją ludzie pośród nas,
jeśli wspomną lata
minione
mogą się podzielić, powiedzieć,
wyjawić,
jak było niszczone wszystko,
co związek z Bogiem
miało.
Czego zaznali, jaki los
ich spotkał
nawet tego, co sami wycierpieli
przez to, że wiary swej
nie skrywali,
przed rządzącymi, a
walczącymi
z Bogiem, z religią, z
wiarą.
I w ten trudny próby
czas
głowy w piasek nie
chowali.
Chwała im,
że swą wiarę mężnie,
z odwagą wyznawali.
Wiarę w Boga,
którą z piersi swych
matek wyssali.
Chwała im,
bo mimo, że narażali siebie,
swoje rodziny,
Boga się nie zaparli,
w wierze wytrwali.
Chwała im,
bo nam wierzącym przykład
dali
jak wiarę powinno się wyznawać.
byśmy wśród
przeciwności
ich naśladowali.
- - - - -
Chrystus w
mękach,
w
ludzkich rękach.
- - - - -
0 Comments
Posted on 03 Jan 2017 by jacek
|
Tytuł
|