mysli jacka furtiana - do slow Pana

27 Niedziela Zwykła B

XXVII Niedziela Zwykła B

Mk 10,2-16

„Faryzeusze przystąpili do Jezusa i chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Wówczas Jezus rzekł do nich…”Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela”.

Jasno i wyraźnie

przez Chrystusa powiedziane

jak wiernymi zobowiązaniom

muszą być małżonkowie,

którzy w sobie zakochani

mają przeżyć życie całe

w miłości, wierności, uczciwości,

we wzajemnym

poszanowaniu i zgodzie,

by podejmując decyzję wspólnego życia

w postanowieniu wytrwali.

By ono zaowocowało nowym życiem.

I stało się bezpiecznym, dobrym,

przykładnym domem rodzinnym

dla siebie i swych dzieci,

którym dając życie, je kochają

i troskę rodzicielską o nie mają.

O ich rozwój i wzrastanie

w łasce, w wiedzy i mądrości.

W duchu odpowiedzialności przed Bogiem,

przed sobą samym.

Tak by dzieciom przez swoje przykładne,

moralnie poprawne postępowanie

ukształtować je i dać dobre

chrześcijańskie wychowanie.

Takie było małżonków zobowiązanie,

kiedy sobie przy ołtarzu

nawzajem przysięgali.

Boga na świadka przyzywali.

Każde z małżonków

w treści tej przysięgi,

Bożej łaski, bożego wsparcia,

Bożego błogosławieństwa,

spodziewa się i oczekuje.

A Bóg, świadek

ich przysięgi małżeńskiej

od nich oczekuje spełnienia wszystkiego,

co sobie nawzajem przysięgali.

na realizację tego

będą czasu potrzebowali.

Jak uczta weselna się skończy,

goście ubawieni się rozjadą,

pooglądają prezenty,

pootwierają koperty, pomyślą

co z tym zrobią?

co za to kupią?

może gdzieś wyjadą,

zostaną sami.

Zaczyna się małżeńskiego życia

rozdział pierwszy.

On zawsze w marzeniach,

we wspomnieniach najpiękniejszy.

Tyle o nim pieśni, tyle wierszy,

tyle doznań, tyle przeżyć,

tyle miłych czułych słów,

tęsknot za sobą

i radości bycia razem,

życia we dwoje

w szczęściu, w miłości.

Małżonków marzeniem,

by te doznania, przeżycia,

radosne, miłe, przetrwały.

Z nimi szły w dojrzałe życie,

dodawały otuchy,

nadziei, odwagi.

Bo przyjdzie rozdział drugi

cięższy, trudniejszy, długi.

To okres poczętych,

rodzących się,

dorastających dzieci.

Po nich

małżonkowie widzą

upływający czas i jak on leci.

Praca, trud

rozlicznych obowiązków

daje zmęczenie, znużenie,

skwaśnienie, zgorzknienie.

W tym tak radośnie

z muzyką, tańcami, weselem,

rozpoczętym związku.

I jeżeli wtedy sami nie sięgną

po pomocną dłoń Boga,

może się okazać

trudną dla nich,

trudniejszą dla ich dzieci,

smutną i przykrą dla ich teściów,

dalsza życiowa droga.

Ale ci,

którzy przed ołtarzem

na swe szczere słowa przysięgi

Boga na świadka brali,

w takich momentach

przypomną je sobie i będą pamiętali.

A jeżeli do tego czasu z Bogiem żyli

i wiarą się kierowali

kryzys przetrwają.

W wierności,

małżeńskiej jedności będą trwali.

choć nie jedno

im w życiu doskwiera,

z wiarą przyjmują słowa Chrystusa:

„Co Bóg złączył,

człowiek niech nie rozdziela.”

- - - - -

0 Comments

Posted on 03 Jan 2017 by jacek