mysli jacka furtiana - do slow Pana

27 Tydzień Zwykły - wtorek

XXVII Tydzień Zwykły – wtorek

Łk 10,38-42

„Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług.”

Przyszedł czas, w którym Chrystus

czuł zmęczenie

długim czasem nauczania,

przebytą drogą w skwarze dnia.

Z chęcią skorzystał z Marty zaproszenia

na odpoczynek,

na chwilę wytchnienia w jej domu,

w ciszy, w spokoju,

przed ludem tłoczącym się,

słońca żarem i posilić się

czymś smacznym tym razem.

M aria u nóg Pana siadła

i słuchała uważnie co mówił,

stawiała też pytania.

Wiedziała,

że taka okazja może się

więcej nie powtórzyć.

Krzątającej się Marcie

rozmowa siostry z Panem

zaczęła się dłużyć.

Sama w kuchni puściła w ruch

garnki, patelnie.

Produkty, przyprawy,

jajka kurze nie zniesione w szabat,

wybierała wielkie,

a wszystkie potrawy

w jej domu musiały

zawsze być koszerne.

Postanowiła na niczym nie oszczędzać,

niczego nie żałować

i Panu przygotować czulent z ciecierzyną,

holiszki, złoty joich,

oby tylko chciał skosztować

sałatkę litwacką.

T o trzeba podgrzać, podsmażyć, to podgotować,

a jeszcze, racuszki Chanukka przygotować

i wiedząc ile to pracy i czasu potrzeba,

w stronę Pana na siostrę kuka.

A Maria jak siadła

tak zasłuchana dalej siedzi,

wpatrzona słucha.

A ona sama się trudzi

nawałem pracy, biedzi.

I trzeba było by sama

o pomoc swej siostry zabiegała.

Do Chrystusa zwracając się

z wyrzutem powiedziała:

„Powiedz jej, żeby mi pomogła”.

Przedziwną

odpowiedź Chrystusa otrzymała,

której treść godna zastanowienia.

Ważne dla człowieka jest pożywienie,

to jednak ważniejsza

ma być troska o własne zbawienie.

Chrystus wygodnie sobie siadł

złoty joich z apetytem jadł.

chwaląc Martę za jej gust

i za jej trud,

przykładając dwa palce swej ręki do ust,

wszystko było cymes powiedział.

A czulent, racuszki wyśmienite,

wszystko smakowało.

Z Marią miło się rozmawiało.

I teraz tylko ją trzeba będzie

uprosić, ubłagać

by, wszystko to, co słyszała,

bez dodawania, upiększania,

zechciała nam poopowiadać.

- - - - -

Cudownie chrystusowi wypadło

po drodze miał Betanię.

A w niej dom i dwie troskliwe,

pobożne panie i smaczne jadło.

- - - - -

Aż zazdrość bierze

na te potrawy

i wypełnione nimi

przez panie talerze.

- - - - -

Zawsze gościnną

chrystusowi była Betania,

miejscem spokoju,

wytchnienia

i z ze smacznymi potrawami

podawanymi do stołu.

- - - - -

0 Comments

Posted on 03 Jan 2017 by jacek