mysli jacka furtiana - do slow Pana

29 Tydzień Zwykły - wtorek

XXIX tydzień zwykły - wtorek

Łk 12,35-38

Mt 24,42-51 – czwartek XXI; Mk13,33-37

„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy podobni do ludzi oczekujących powrotu swego pana z uczty weselnej, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze.”

Właściwością ludzkiej natury,

nieodłączną cechą każdego człowieka,

jest fakt, że stale czegoś się spodziewa

i na spełnienie tego czeka.

Z tym na co dzień żyje,

to go do wysiłku mobilizuje,

tym więcej dokłada starań,

im bardziej bliskość

jego osiągnięcia czuje.

Dlatego przez lata uczy się,

zdobywa wiedzę, studiuje.

Pracę podejmuje,

rodzinę zakłada

lub idzie za głosem powołania

życia poświęconego Bogu

nie szczędząc trudu i mozołu,

własne szczęście buduje

w nadziei, że oczekiwanie

spełnieniem, osiągnięciem zaowocuje.

Gdy osiągnie jedno, o innym marzy,

na tym nie poprzestaje.

Jeżeli szczęście sprzyja

i się darzy a sił starcza,

zapału staje,

drabinę ludzkich oczekiwań,

szczebel po szczeblu zdobywa.

I chciałby przyspieszyć dzień,

kiedy swe oczekiwania

wszystkie zrealizuje

i osiągnie upragniony cel.

Przez lata z tym wzrasta.

Bywa, że z tego powodu,

nie jeden problem wyrasta,

szczególnie wtedy,

gdy wydłuża się oczekiwanie,

a przyjdzie znużenie,

braknie czujności,

pojawi się zmęczenie.

Tak, więc czekanie,

to nie, trwanie w bezczynności,

spoczynek, leniuchowanie.

Ale to, świadome zaangażowanie

siebie całego, swych sił, zdolności

do osiągnięcia czegoś w pobliskiej

lub w odległej przyszłości.

Człowiek wiary czeka

na przyjście Pana,

zapowiadanego z Nim samym

osobistego spotkania.

Przychodzi przez natchnienia

do modlitwy, do działania.

Przychodzi przez drugiego człowieka,

który czegoś udziela,

lub, czegoś od ciebie się spodziewa,

od ciebie czegoś oczekuje,

na coś czeka.

Przychodzi przez nawiedzenia bolesne.

Przez chorobę, dolegliwości, cierpienia.

Przez inne wydarzenia,

którymi chce o czymś ciebie pouczyć,

do czegoś zachęcić,

twoją uwagę i myśl zwrócić.

Więc czekaj z sercem gorejącym

jak pochodnią gotowym

na przyjście Pana,

gdy przyjdzie nocą,

lub o brzasku dnia, z rana.

To czekanie

nadaje życiu sensu i wartości.

W zamian, daje poczucie gotowości.

Bo to, Jego przyjście ostatnie,

a początkiem twej wieczności.

- - - - -

Żyjąc w łasce Bożej,

oczekuj przyjścia Pana

dobro czyniąc.

A radością będzie ci

czas z Nim spotkania.

- - - - -

0 Comments

Posted on 04 Jan 2017 by jacek