mysli jacka furtiana - do slow Pana

31 Tydzień Zwykły - poniedziałek

XXXI Tydzień Zwykły - poniedziałek

Łk 14,12-14

Jezus powiedział do przywódcy faryzeuszów, który Go zaprosił: „Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół, ani braci, ani krewnych, zaproś ubogich, ułomnych, niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym się tobie odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych”.

Czy twoje serce cię nie boli,

nie ściska, nie kłuje,

jeżeli wyświadczyłeś komuś dobro

a on, nawet głową nie kiwnie

nie spojrzy w twą stronę

jakby mu odebrało mowę.

.Nie powie ci, jednego słowa dziękuję.

Czy twoje serce to nie kłuje,

bólu nie czuje jeżeli ty,

nie szczędzisz swego sprytu,

by w trosce o drugiego,

pomóc w miarę potrzeby,

a on, przyjmując sądzi,

że to jemu się należy?

Czy twoje serce cię nie boli,

nie ściska, nie kłuje

jeżeli sam dwoisz się i troisz,

by wyświadczyć przysługę,

przyjść z pomocą,

nie szczędząc portfela swego,

ograniczając swoje wydatki,

on to uważa za filantropię

mówiąc: „to hobby jego.”

Czy twoje serce to nie kłuje,

bólu nie czuje podczas gdy

wykorzystujesz układy, znajomości,

by wyciągnąć kogoś z tarapatów,

z kłopotów rodzinnych,

nie szczędząc własnego czasu,

spotkań wielogodzinnych,

a on, wychodząc z tego cało

myśli, że to mu się należało.

Czy twoje serce cię nie boli,

nie ściska, nie kłuje,

kiedy dajesz swa wiedzę

w posłudze bliźniemu,

który choruje,

kosztem wolnego czasu,

własnych zamiłowań,

z uszczerbkiem bycia z bliskimi,

a on jest przekonany

i myśli, że poświęcasz się dla niego

w nadziei materialnej korzyści.

Czy twoje serce to nie kłuje,

bólu nie czuje,

kiedy pieniędzy nie szczędzisz,

pomagając proszącemu,

biednemu, bezdomnemu,

płaczącemu, żyjącemu w nędzy,

a on, pieniądz u ciebie czuje

i dowiesz się, że ciebie okłamuje.

Jeżeli pomimo tego wszystkiego,

co o tobie mówią,

o co ciebie posądzają,

co o tobie inni myślą,

o co ciebie podejrzewają,

twoje serce mimo, że się ściska,

boli, kłuje nie zaniechasz

czynić dobra wobec proszącego,

mimo jego niewdzięczności,

wiedz,

że tobie za poświęcenie i trud,

za miłość bliźniego,

nagrodę w wieczności

da Bóg,

za twą cnotę

wielkoduszności.

- - - - -

Byś czynił dobro,

od ciebie Bóg wymaga.

nawet wtedy,

gdy człowiek nim obdarzony

nie domyśli się,

że podziękować wypada.

- - - - -

Pociechą w doznanej niewdzięczności

niech będzie ci myśl,

że Bóg widzi każde dobro,

nagrodzi je w wieczności.

- - - - -

0 Comments

Posted on 05 Jan 2017 by jacek