mysli jacka furtiana - do slow Pana

31 Tydzień Zwykły - środa

XXXI Tydzień Zwykły - środa

Łk 14,25-33

Mt 10,37-38; Mk 8,34

„Wielkie tłumy szły z Jezusem. On zwrócił się i rzekł do nich: ”Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem.”

Ten fragment Ewangelii

czytam po wielekroć razy,

na pamięć go znam i odnoszę wrażenie,

wręcz przekonanie mam,

że, te wymagania są wielkie, radykalne,

jakby Serce Chrystusa było

aż tak zachłanne,

że dając komuś łaskę powołania,

jako warunek stawia,

opuścić najbliższych,

przeżyć ból rozłąki, rozstania.

Że trzeba ich wszystkich porzucić,

zostawić, po to, by innych zbawiać

i siebie samego zbawić.

By innym, wskazując drogę do nieba,

samemu tą drogą

za Chrystusem iść trzeba.

Zostawiając najdroższych,

sercu najbliższych,

rodziców, którzy życie dali,

kształcili, wychowywali,

od poczęcia ukochali.

I w pewien dzień powiedzieć:

„do widzenia” na rozstanie

i pójść w nieznane.

Jeżeli ktoś lęka się i boi drogi powołania,

to, dlatego być może,

że nie usłyszał dobrze tego,

o czym Chrystus zapewnił,

że On sam będzie szedł przed nim

i stale będzie towarzyszył w drodze.

których tych, których pozostawili,

tak jak kochali niech kochają.

Za dar życia i dobro doznane

na zawsze wdzięczni niech pozostaną.

- - - - -

Jeżeli Chrystus zaprasza

do pójścia za sobą,

to idzie się zawsze tą samą

co On, wąską, stromą, drogą.

- - - - -

0 Comments

Posted on 05 Jan 2017 by jacek