mysli jacka furtiana - do slow Pana

33 Tydzień Zwykły - czwartek

XXXIII Tydzień Zwykły - czwartek

Łk 19,41-44

„Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: „O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz to zostało zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem…”

Nie obcy ci płacz i łzy.

Z bólu, cierpienia, z rozłąki,

z powodu pożegnania,

śmierci, rozstania.

kogoś bliskiego

na zawsze odchodzącego.

Dla ciebie, świata, zmarłego.

Ronisz łzy, bo nieznaną ci rzeczywistość,

której próg przekroczył.

A bardzo byś chciał usłyszeć od niego,

dla ciebie ważnych kilka prostych słów,

czy twoje łzy są uzasadnione.

A może jego życie dobiegłszy końca

już nagrodzone?

Ale są to łzy z zaistniałych zdarzeń.

Bolesny ich realizm i tragizm.

Bywają też łzy wyciśnięte zapowiedzią

mającego nastąpić wydarzenia,

w skutkach tragicznego.

Czy doświadczyłeś w swym życiu czegoś,

co było zapowiedzią

nadchodzącego zagrożenia

mającego się spełnić w przyszłości,

Dotyczącego twej pracy,

twego zdrowia, kogoś bliskiego,

osoby kochanej.

Dotyczyło twego życia,

małżeńskiej jedności, szczęścia rodzinnego.

Na samą myśl,

że to nadejdzie i na pewno się wydarzy,

poczucie bezsilności i wielki smutek

widoczny był na twej twarzy.

Tyś w milczeniu siadł

i z oczu łzy ci płynęły po twarzy.

Spływały, jakby nie wiedziały,

że są owocem bólu, cierpienia

z nadchodzącego tragicznego wydarzenia.

Jeżeli choć raz w swym życiu doświadczyłeś

grozy zagrożenia to łatwiej ci będzie

zrozumieć Chrystusa płaczącego

nad Jerozolimą,

który wiedział, jaki los czeka

to święte miasto, kolebkę Jego rodu,

królewskiego rodu Dawida.

Jak w gruzach ono legnie

wraz z świątynią Salomona,

a wroga siła tego dokona jako karę

za nierozpoznanie czasu nawiedzenia,

za nierozpoznanie w Chrystusie

oczekiwanego Mesjasza, Boga.

Proroctwo spełniło się.

Jerozolima, świątynia, zniszczone,

w gruzach legły.

A umysły mieszkańców nie zmądrzały.

Serca bywalców świątyni nie zmiękły.

- - - - -

Wybuchy w gruzy zamieniają wieżowce.

Pożary domy w zgliszcza.

Sztormy statki zatapiają.

Huragany dachy zrywają.

Ruiny świątyni Jerozolimskiej,

Chrystusowi łzy wyciskają,

a wszystko wydawało się

mocne i trwałe.

- - - - -

Trudno sobie wyobrazić

spełnienie zapowiedzi końca świata,

z którego nic nie zostanie,

na którym tyle ludzi żyje,

słońce wstaje i spać idzie.

A człowiek codziennie

po dniu pracy szczęśliwy

do domu, rodziny, wraca.

- - - - -

0 Comments

Posted on 05 Jan 2017 by jacek