mysli jacka furtiana - do slow Pana

33 Tydzień Zwykły - piątek

XXXIII Tydzień Zwykły - piątek

Łk 19,45-48

Mk 11,11-26 – piątek VIII; Mt 21,12-17

J 2,14-22

„Jezus wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. Mówił do nich: „Napisane jest: „Mój dom będzie domem modlitwy”, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców”.

W krajach chrześcijańskich

najczęściej w centrum

każdej wioski, każdego miasta,

w samym ich środku świątynia wyrasta.

W ten sposób ich mieszkańcy

wyrazić chcieli swą wiarę w Boga,

w którego wierzą i zrozumieli,

że zanim oni pokochali Boga,

Bóg w przód ukochał ich.

I aby spłacać tej miłości dług,

w poświęconych

i uświęconych obecnością Boga

o wyniosłych murach

przychodzą z ofiarami i modlitwami,

po swych codziennych trudach

z uwielbieniem, z dziękczynieniem,

z modlitwą

wyrażoną śpiewem, szeptem, myślą,

słowami.

Z prośbą gorącą o wsparcie i siłę

od Boga pochodzącą,

do życia chrześcijańskiego,

bycia świadkiem wobec bliźniego.

W świątyni Bóg cześć odbiera

i zawsze czeka na człowieka,

który Bogu przygotował mieszkanie

w tych murach,

by Bóg darzył go swą łaską, wspierał

w cierpieniach, w codziennych trudach.

Gdyby dziś Chrystus wszedł

do naszych kościołów,

nie spotkałby stołów bankierów,

ani gołębi, ani wołów.

Owszem zdarza się,

że wróbelek zawita, pofruwa,

poświergocze i w końcu trafi

w otwarte okno, uchylone drzwi

zadowolony, że wyszedł cało,

wyfrunie i znika.

Bywa, że pies, czy kot zaglądnie

szukając swego pana, opiekuna, żywiciela.

obchodząc wokół buty obwąchuje,

niepewnie w tłumie się czuje.

Kościelna mysz przycupnie,

gdy w kościele gwarno, tłumnie.

dopiero jak kościół pusty

przyszedł jej czas,

kiedy w nim nie ma nikogo z nas

żwawo buszuje,

zawsze przy ścianie,

środkiem nigdy, nie ryzykuje.

wtedy ona, jedna jedyna

Boga adoruje.

Choć taka mała, maleńka,

bez towarzystwa, samiuteńka,

zelatorkę zastępuje, matkę różańcową

pozostałą w domu z obolałą głową.

Gdyby Chrystus dziś wszedł

do naszych kościołów

przepędziłby jak głupich osłów

dziewczęta, chłopców,

którzy wyczucia

miejsca świętego nie mają.

Gumę żują, słonecznik zajadają,

łuskami plują.

Potraktowałby ich jak przekupniów.

srogim okiem po nich rzucił,

za drzwi wyrzucił.

Gdyby Chrystus dziś wszedł

do naszych kościołów,

przepędziłby jak koźlęta

i głupie kozy te dziewczęta,

które nie wiedzą jak ubrać się do kościoła,

co włożyć na siebie.

jakby pomyliły miejsca

do których zdążały.

Bo sądząc po ubiorze, na stadion,

do dyskoteki,, albo na plażę się wybierały.

To, co mają na sobie,

wąskie, obcisłe, króciutkie,

jak ich móżdżek i myślenie,

skąpe, cieniutkie.

Wziąłby Chrystus powróz, dobrze skręcony

w swe dłonie,

bo każdy z duszpasterzy lęka się

w oczy powiedzieć

i nagany udzielić się boi.

A bicz w Chrystusa rękach być może,

ich frywolność by poskromił.

Chrystus raczej by nie zabraniał

z koszyczkiem

pośród wiernych chodzić.

Bo boga przybytek trzeba utrzymać,

oświetlić, ogrzać, posprzątać,

kwiatami ozdobić, muzyką ubogacić,

a za to wszystko trzeba zapłacić.

Nie zabraniałby mieć w kościołach

na filarze, na ścianie,

dobrze umocowanej skarbonki rzeźbionej,

drewnianej, metalowej,

pięknie kutej puszeczki

na różne a zbożne

kościoła potrzeby skarbonki,

świętego Antoniego

na chleb dla biednych,

coś do dla niego i na bułeczki.

Jeżeli na skarbonkach

zobaczyłby zabezpieczenie,

solidne zamki,

fikuśne zameczki, kłódeczki,

to miałby wyrozumienie.

to dla bezpieczeństwa,

by ktoś nie chciał

wymusić pierwszeństwa.

Nie chciałbym tym wszystkim

Chrystusowi sprawić przykrości.

Tego doświadcza u nas, w kraju,

do którego przybył,

a który go ukochał i ugościł.

Bo może to wywołać skojarzenie

ze świątyni jerozolimskiej,

dla Chrystusa gorszące,

dla świadków przykre,

dla sprawców pouczające.

- - - - -

Jeżeli spotkasz świątynię z wieżą

zwieńczoną krzyżem,

to wiedz, że ludzie tu mieszkający

w tego samego Boga, co ty wierzą.

- - - - -

Stanąwszy za świątyni progiem

wiedz, to miejsce jednania z bliźnim,

pojednania z Bogiem.

- - - - -

Świątynia miejscem kultu, modlitwy, ofiary.

w niej składamy bogu dary

swego czasu, wyciszenia.

szukając w jej wnętrzu,

duszy, myśli, serca ukojenia

- - - - -

Widzę i wierzę, że w kościołach modlą się

kochający Boga ludzie.

a wiem, że w ich wieżach schronienie mają

sowy, puchacze, nietoperze.

- - - - -

0 Comments

Posted on 05 Jan 2017 by jacek