mysli jacka furtiana - do slow Pana

34 Niedziela Zwykła C Uroczystośc Chrystusa Króla

XXXIV Niedziela C

Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

Łk 23,35-43

„Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stal i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: „Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym. Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: „Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie…Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: „To jest król żydowski”.

Dwadzieścia wieków już czekamy,

by Chrystus zdecydował się

na swe skronie włożyć koronę

i dostrzegamy, że jakoś

Mu nie spieszno, czynimy to sami.

Dzisiejszym świętem,

pomnikami, rzeźbami, obrazami,

wezwaniami.

Władcą panującym, księciem

Chrystusa nazywamy.

Widzimy Go na tronie,

z berłem w ręku, z koroną na głowie.

Chrystusowi oddajemy rządy

nad światem

i czekamy kiedy sięgnie

po władzę Mu należną

i królestwo Jego nastanie?

Tak widzieli Mesjasza

prorocy starozakonni,

bo od Niego chcieli by rozprawił się

z wrogami narodu,

mieli ich wielu, znienawidzili.

Tak jednak się nie stało,

bo kiedy będącego pośród nich

Chrystusa pytano kim jest?

określał siebie słowami prostymi.

Od tronu, berła,

blasku korony bardzo dalekimi.

Mówił o sobie:

„Ja jestem bramą”, „Ja jestem drogą”,

„Ja jestem krzewem winnym”,

ale chyba nie uszło tobie,

że jeden raz tylko nazwał królem siebie,

ale dodał pospiesznie

jakby w obronie, by Go źle nie zrozumiano

„królestwo Moje, nie jest z tego świata”.

I nawet wtedy, kiedy tłum pod wpływem

entuzjazmu, chciał obwołać

Chrystusa królem,

propozycje odrzucił od razu.

Nie takiego

królowania pragnął.

Nie o takim

królestwie marzył.

Bo tak,

jak On żył, król nie żyje.

Tak jak, On postępował,

król nie postępuje.

Nad biednym się nie pochyla,

o nic nikogo nie prosi,

z pospólstwem się nie wdaje,

w dom prostych ludzi nie wchodzi.

Bo schylając się korona by spadła,

królowi wiele nie wypada

i nie wszystko się godzi.

Nie takiego królowania pragnął.

Nie o takim królestwie marzył.

bo z przejściami z własnego życia

sobie coś kojarzył.

Od samego dzieciństwa,

Chrystus miał do czynienia z królami,

ale byli dla niego tyranem,

prześladowcą, katem, złoczyńcami.

I tak dziwnie

w dziejach ludzkości będzie się działo,

że ze złem, okrucieństwem,

król się kojarzy.

Bo niestety takie wspomnienie

po królach pozostało.

To jednak na przekór

takiemu wizerunkowi władcy i króla,

liturgia dzisiejsza oddaje cześć

Chrystusowi Królowi

z koroną na głowie,

z berłem w ręku,

bo Kościół tę prawdę głosi,

pomny

na wyznanie Chrystusa,

że jest królem.

Choć jego królestwo nie z tego świata.

pamiętając słowa Chrystusa:

„Dana Mi jest wszelka władza,

na niebie i na ziemi”.

Chrystus wypowiadając te słowa,

marzy o królowaniu wobec ludzi

żyjących wiarą,

którzy dobrowolnie

poddadzą się Jego działaniu,

dotyczącego rozumu człowieka,

wyzwalając go z więzów

fałszu, błędu, zwątpienia.

Zapraszając do życia bez kłamstwa,

matactw,

zwodniczych teorii,

systemów, obietnic bez pokrycia.

Chrystus Król chce wpływać

na wolą człowieka,

by żył prawdą,

kodeksem moralnym,

Bożymi Przykazaniami,

ewangelicznymi wskazaniami.

by kierował się w życiu,

tak ku Bogu, jak i ku bliźnim,

miłością.

Takie to królestwo Chrystusa Króla,

który Nim jest dla tych,

którzy swój umysł i swoją wolę

ku niemu zwracają,

tak swe życie uporządkowali,

że w swym codziennym postępowaniu

prawdą i miłością się kierują

dlatego, wiernymi poddanymi

Chrystusa zostali

i w wierności trwają.

- - - - -

Berło i korona splendoru dodają.

Ale radość sprawia królowi,

jeśli uznający go swym królem,

wiernymi pozostają.

- - - - -

Bywają społeczeństwa dumne,

że króla mają.

Dobrze w nim czuje się król,

jeśli go szanują i słuchają.

- - - - -

0 Comments

Posted on 05 Jan 2017 by jacek