mysli jacka furtiana - do slow Pana

Aniele Boży Stróżu mój...

Tylko miłością Stwórcy,

ku człowiekowi

można wytłumaczyć,

że Bóg każdemu dał

Anioła Stróża

ku jego pomocy

i ku jego pożytkowi.

By był mu przewodnikiem

w całym życiu jego,

opiekunem,

obrońcą

i strzegł go od złego.

Ale człowiek wolny

w swym działaniu

i do złego skłonny

zna się na okłamywaniu.

Być może i ty masz

też swoje doświadczenia

a jesteś nieśmiały

i wstydliwy,

nieskory do ich wyjawienia.

Ale na ten temat

też już coś zaznałeś

i wiesz.

To poczytaj,

co mi opowiedział

odnośnie swego stosunku

do Anioła Stróża,

młodzian o imieniu Grześ.

Ja tylko poukładałem,

dodałem morał,

więc czytaj

i na słowo mi wierz.

A mówił mi szczerze tak:

„Modlę się codziennie;

„ANIELE BOŻY STRÓŻU MÓJ”,

TY ZAWSZE PRZY MNIE STÓJ”…

I tak szczerze powiem

słowo : „s t ó j”,

mój Anioł Stróż wziął dosłownie.

Choć bardzo posmutniał,

to posłuchał.

A zmęczony siadł

i nieco przysnął sobie.

A ja

ruszyłem w świat uradowany,

że mój Anioł Stróż okłamany,

że nie będę miał świadka,

gdy zdarzy się wpadka.

A mnie nosiło,

nęciło, korciło.

Wszystko smakowało,

upajało, zadziwiało

do chwili

aż mój Anioł Stróż

zbudził się przerażony

i patrząc w różne strony

spostrzegł,

że mnie

wcale nie ostrzegł.

W pobliżu dróg rozstaje

a jego podopieczny

sam zostaje,

że rozstaje dróg

a czyhać może wróg.

I tego nie powiedział

choć o diable wiedział.

Bo tego pana znał

i respekt do niego miał.

Bo bywało,

że się spotykali

przy tym samym człowieku

przed,

w czasie

i po grzechu.

Przebudzony,

przerażony

ruszył za mną

jak z kopyta,

w swe anielskie skrzydła

wiatr chwyta.

Dopadł mnie

i złapał za ramiona.

Potrząsnął mną,

oprzytomniałem

i już Go przy sobie miałem.

Spostrzegł

i zrozumiał,

że jego, choć „Boży”,

wykiwałem.

Zajrzał mi w głąb mej duszy

tak, żem posmutniał,

zmarkotniał

i mocno się wzruszył.

I tak,

na oczy przejrzałem.

Cóż mi z tego wszystkiego,

co uciechę

i radość sprawiało

jak ciało zmarniało,

w duszy posmutniało.

Portfel pusty,

ciało zmęczone,

dusza zraniona,

sumienie udręczone.

Z oczu blask zgasł,

na twarzy wstyd,

a mój przewodnik kusiciel,

uwodziciel znikł.

Mój Anioł Stróż

krzyczy do mnie w głos

aż włos mi się zjeżył,

że wszystkim, co zrobiłem

bardzo nabroiłem.

Było złem, było grzechem.

A ja mu tłumaczę:

„jestem tylko człowiekiem”.

Czy nie wiesz Aniele?

że ja żyję w ciele,

a Ty

widzisz w człowieku

tylko nieśmiertelną duszę,

a ja by wiedzieć

jak coś smakuje,

skosztować muszę.

Długo mi się

z Aniołem Stróżem rozmawiało.

Jemu było bardzo smutno,

a mnie

płakać się chciało.

Przygnębiony

i wzruszony,

jak dobry przyjaciel

chcąc tylko mego dobra,

jasno

i wyraźnie mi powiedział.

A co radzić,

Anioł Stróż

dobrze wiedział:

„Nakłonić cię muszę

czym prędzej idź

i w Sakramencie Pokuty

oczyść swą duszę!

Tego

bardzo się bałem.

Wymawiałem się

jak mogłem.

W końcu posłuchałem

i tak zrobiłem.

Szczerze,

bardzo szczerze

się wyspowiadałem.

Wszystkich grzechów,

jawnych,

skrytych,

wobec siebie,

wobec drugich,

wstydliwych,

kłopotliwych,

naraz się pozbyłem.

Niebo

we mnie wstąpiło.

Błogi spokój sumienia

i czystość duszy

przywróciłem.”

Tyle

Powiedział mi Grześ.

A jeżeli Ty,

podobne

kłopoty będziesz mieć,

skorzystaj

z jego doświadczenia.

A Katechizmowi na wspak,

od dziś

módl się zawsze tak:

„Aniele Boży

Stróżu mój,

Ty przy świętych

zawsze stój,

ale za mną

chodź krok w krok,

bym już nigdy

nie skoczył w bok” !

- - - - -

0 Comments

Posted on 19 Dec 2016 by jacek