| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
Chrześcijanin...
Czy wiesz? kto to taki? o którym mówimy c h r z e ś c i j a n i n? To nie żyd, nie poganin. To ktoś mający się za wierzącego, obojętnie w jakim wieku przyjął sakrament Chrztu Świętego. Mógł go przyjąć jako niemowlę. Wierzący rodzice o chrzest prosili, w jego imieniu zapewniali, że wiarę będzie wyznawał, nią kierował się w życiu, a każdy z rodziny, z rodziców chrzestnych będzie w tym go wspierał, pomagał. I jeżeli rodzice Swym życiem, Własnym przykładem Będą nauczycielami Wiary wyznawanej, Łatwiej będzie Rozwijającemu się dziecku W początkowej fazie, Swymi zmysłami Doświadczać przeżyć Z wiarą związanych. Dzięki rodzicom Nauczy się pacierza. Z nimi do Kościoła, W niedzielę uczęszcza, Dzięki nim Poznaje Prawdy katechizmowe O Bogu Stwórcy, O Panu Jezusie Ukrzyżowanym, Umarłym na Krzyżu, W grobie złożonym, Zmartwychwstałym. I tak powoli, Choć jeszcze małym Uczestnicząc w wierze Swych rodziców, Każde ich słowo Za prawdziwe bierze, I nie jeden raz Zwraca się do nich Z zapytaniem. Tym wiarę pogłębia, W wierze wzrasta. I jeżeli Jako dorosły Do jej wskazań, Praw, Zaleceń Się stosuje Jest wierzącym Bo w wiarę Się angażuje. Mógł też Przyjąć Chrzest, Sam Prosząc o niego, Jako Człowiek dorosły, Z rozmysłem, Po długim Zastanowieniu. Dlaczego? Tak zwlekał, Aż osiągnięcia, Dojrzałych lat Doczekał. Bo urodził się W rodzinie niewierzącej. Do Boga Się nie przyznawała Choć byli wśród niej Ochrzczeni, Swego dziecka, Ochrzcić nie chcieli. I słusznie, Bo najpierw mieliby Z tym kłopoty, Bo jakie wychowanie Miałoby zapewnione, A po drugie, Byłoby narażone We własnej rodzinie Niedającej przykładu, Na poganienie. Sam Z upływem czasu Do wiary dochodził. Trwało to Lat trochę I się natrudził. Przez wszystkie te lata Wierzących obserwował. W co wierzą? Co wyznają? Studiował. Pokonać musiał Wiele trudności, Wiele tajemnic, Niedomówień, Nowych pojęć, Zobowiązań, A zgłębić Jak najwięcej chciał. A w rzeczywistości Coś dostrzegał, Co przysparzało Wątpliwości, Że wierzący Nie zawsze wierni, Konsekwentni, W tym, Co ich obowiązywało. I trzeba było Szukać pomocy W wierzącym człowieku, Na szczęście W przyjacielu, Który oprócz, Przykładnego życia, Umiejętnego przekazu, Nie namyślał się wiele Choć wiedział o nim, Że niewierzący, Ale w wyznaniu Szczerym, O zainteresowaniu Wiarą, Bogiem. Do Kościoła Bez namysłu Poszedł z nim Odrazu. Wyjaśnił mu tylko, Że tu przychodzi By w ciszy, W spokoju Tą małą chwilką Być sam na sam Z Bogiem. A „Ty siądź i patrz, Na Tabernakulum, Ołtarz i modlących się ludzi”. Tak robił, Patrzył, Przypatrywał się Wszystkim Modlącym się, Wchodzącym, Wychodzącym, A wielu ich było. Myślał, Dumał, Co ich skłania? By do kościoła wejść, Na chwilę wstąpić. To już wiedział, W to nie musiał wątpić, Ich wiara. To go zachwycało, Że człowiek W różnym wieku, Różnego stanu Potrzebuje Boga. By był mu Pomocą, Pociechą, Ratunkiem, Natchnieniem, Motywacją życia, Działania, Normą postępowania, By w końcu Takie życie wiarą, Sama wiara, Która do dzieł miłosierdzia Skłania, Nagrody Wiecznej się doczekała. Więc wiesz, Chrześcijaninem W końcu, Kto jest? To nie tylko Człowiek ochrzczony, Ale ten Któremu wiara Światłem w życiu. Wywiera wpływ Na wszystko, Na sposób myślenia I działania. Nią się kieruje W życiu osobistym, Rodzinnym, Społecznym Jest mu wykładnią Postępowania. Z nią Się nie kryje, Połowiczności Nie toleruje, Jej się nie wstydzi Śmiało wyznaje Choć czasem Tym się naraża, Bo komuś Zawadza, Że praktykuje. Bywa, Że płaci Wysoką cenę Do stanowisk Nie dochodzi, Nie awansuje. To mu jednak Nie przeszkadza, Choć czasem Diabeł doradza Więcej elastyczności W postępowaniu, W wypowiedziach, Nie afiszowania się Wiarą. Dla niego To zdrada Boga, Zasad, Światopoglądu, Pogwałcenie Głosu sumienia, Rozsądku. Z doświadczenia wiesz, Że tacy są Między nami, Boga Mają w sercu Boga zawsze Stawiają Na pierwszym miejscu, Takich i tych nazywamy Prawdziwymi Chrześcijanami. A ty sobie Myślisz tak; Trzeba szukać Takich wzorowych Za chrześcijan Się mających. A to zapewne Dlatego, Że postrzegasz Na co dzień Coś innego. Widzisz tych, Którzy przy swych Ładnie brzmiących Rodowych nazwiskach Imiona świętych Mają I zauważasz, Na tym poprzestają. Tak postępują, Innych traktują, Do innych się odnoszą, Wyrażają się, Że wszystkim Swej godności Uwłaczają, Życiem wierze Zaprzeczają. Byłoby Im dobrze w Kościele, Gdyby Nie ograniczeń, Zakazów, Tak wiele. Bóg im Bardzo odpowiada W tym, Co obiecuje, Nie w tym, Czego zabrania, Co zakazuje. Zachwyca ich niebo Usiane gwiazdami. Myślą Jak dzieci, Że będzie Ich domem, Mieszkaniem. Wierzą, Że dzięki Sakramentowi Chrztu I tak, Będą z Bogiem Przez wieczność całą. Ten błąd w myśleniu, Może okazać się Karą. Rozważ dobrze, Co o chrześcijaninie decyduje? Wiara w Boga, Mądre życie Takie, w którym człowiek Wolą Boga się kieruje.
- - - - -
0 Comments
Posted on 19 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 874067 |
| Ilość osób online: 9 |
| Logowanie |
| BLOG |