mysli jacka furtiana - do slow Pana

Myśli...

Cieszy cię,

radość ci sprawia,

że masz coś,

do czego nikt dostępu nie ma

bo przed okiem ciekawskich

kurtyna zapadła.

Choćby zaglądnąć chcieli

dostępu wzbrania,

strzegąc skutecznie zasłania.

Kuferek ten masz

dobrze zamknięty.

Do niego nikt

dostać się nie może.

Zawartość jego sam

tylko znasz

i nikt nie zaglądnie

tak szczelny.

Jest czymś twoim,

tobie bliskim.

Nikt nie widzi,

nie dostrzega,

nawet ukraść

ci nie może.

To twój uroczy,

intymny świat,

pełen przedziwnych,

różnych myśli.

O sobie, o innych.

Wspomnienia z przeszłości.

Pragnienia

w przyszłość wybiegające.

Myśli raz jasne

jak dzień,

to ciemne jak noc.

Powodujące

to uśmiech,

to grymas twarzy,

smutku cierń

łzę wyciskające.

I wiesz,

że są tak różne

jak kwiaty na łące.

Tak ponure

jak jesienne noce.

Tak radosne

jak skoczna melodia.

Tak jasne

jak świecące słońce.

Tak gorące

jak ognia płomienie.

Tak pożądliwe

aż kuszące.

Tak namiętne

aż ponętne.

Tak zawistne

aż kłopotliwe.

Tak mściwe

aż uciążliwe.

Tak intymne

aż wstydliwe.

I na tym twa władza

nad nimi polega,

że ukazujesz tylko te,

które chcesz;

choć nie jeden się dobiera

by wiedzieć

co myślisz?

Bo po Twej twarzy

zwierciadle duszy

tylko się ich

może domyślać

a dostępu nie ma.

Dlatego

słyszysz pytanie:

powiedz „co o tym myślisz”?

„jakie twoje zdanie”?

W taki sposób

chcą się dowiedzieć,

wydostać z ciebie

choć słowo,

które wskazywałoby

co tobie o tym wiadomo.

A ty

masz prawo powiedzieć,

„muszę pomyśleć”.

A treść odpowiedzi

zostawić sobie.

Widzisz

jaki to komfort daje

mieć coś,

do czego

nikt dostępu nie ma.

Bo ujawniając

nawet prawdę

mógłby mieć pretensje,

nawet żale.

Bo nie zawsze

byłyby takie,

jak ludzkie pragnienie,

a więc przymilne,

pochlebne.

Tylko ty o tym wiesz,

że nie wszystkie

twoje myśli

urocze, pogodne,

dobre, pobożne.

Bywa ich wiele.

Ich obecność

tłumaczy fakt,

że ocenę siebie

i drugich

swoją masz.

Tę prawdę też znasz,

żeś nie aniołem

a jeszcze w ciele.

Te jednak sobie zachowujesz,

nimi się nie dzielisz

by innym nie być zgorszeniem,

a może tylko iskierką rzuconą

by nie buchnęły płomieniem.

Tak stały się zarzewiem ognia

trudnym do ugaszenia,

czynami,

które potem wstrząsną

sumieniem.

Dobrze i mądrze,

że takich nie ujawniasz

by innych nie rozjudzać,

w mrok nie wprowadzać.

Nie wpędzać

w rozterek chmury,

w opary wątpliwości,

w mgły zadumy,

by żądzy nie rozbudzać.

A robisz cudownie

dzieląc się myślami

radosnymi.

Pełnymi słońca,

pogody ducha,

miłego ciepła,

dowcipu, humoru.

Szlachetnymi,

wzniosłymi

w nadziei,

że innych ubawisz,

rozchmurzysz,

radość sprawisz,

rozweselisz.

Bo wiesz,

że każdy z nas

ma swój mały świat

swych przeżyć,

doznań, wzruszeń.

Myśli,

pragnień, marzeń,

których i tobie nie brak.

Tylko ten,

który nimi się dzieli,

to tak, jakby

otwierał drzwi

swej duszy.

Co w sobie ma

wszystko wypowie,

z siebie wyrzuci

z nadzieją,

że drugi pomyśli,

nabierze odwagi.

A swoje

myśli czarne

zostawi, odrzuci.

Tak się dowie,

że człowiek

na drugiego człowieka

może wywrzeć

przedziwny wpływ.

Może mu być

powodem radości,

skłonić do otwartości,

dodać odwagi,

optymizmu,

poczucia wartości.

Czyż nie dobrze?

ze każdy z nas

ma w sobie

myśli świat?

Tak a nie inaczej

go doświadczamy.

Wiemy,

że przychodzi potrzeba

otwarcia drzwi

swego wnętrza

wobec kogoś

spragnionego radości,

naparstka humoru,

pęczka dowcipu,

powodu do śmiechu

jak nie z siebie samego,

to z przywar ludzkich,

których bez liku

dźwigamy jak garb

na sobie.

Dla innych śmiesznym,

czasem uciążliwym,

a sobie samemu

na barki włożonym.

Wyrzucając z siebie

takie myśli

jak z rogu obfitości,

zamienione w słowa

pełne optymizmu,

radości,

przekonasz się

o prawdziwości słów,

że mają w sobie moc

pogodnie nastroić,

wywrzeć wpływ

na drugiego,

jego życie odmienić,

radośniejszym uczynić.

Wtedy smutek mija.

uśmiech się zjawia.

chce się żyć

w takiej miłej,

przyjaznej atmosferze

i cieszyć się tym darem

otrzymanym w ofierze.

Szukaj człowieka

pogodnego, radosnego.

Będzie ci jak balsam,

lekarstwo,

na twoje troski

dnia codziennego.

On dzieląc się tym,

co sam

w swym skarbcu ducha

trzyma

czasem nieświadomie

komuś odda

wielką przysługę,

który nie ma już siły

przeciwstawić się trudnościom,

których końca nie widać.

Czasem trzeba będzie

trochę czasu

byś sam dowiedział się,

że przez to,

czym żeś podzielił się

komuś rękę podał,

uchronił od kwasu,

goryczy, rozpaczy.

A to już coś.

Widzieć uśmiech

na czyjejś twarzy

i wiedzieć,

żeś go wywołał.

- - - - -

0 Comments

Posted on 19 Dec 2016 by jacek