mysli jacka furtiana - do slow Pana

Pomówienie...

Gdy spotkasz się

z człowiekiem,

który wobec ciebie

postąpił bezczelnie,

obmówił, naplotkował,

powymyślał brednie

i sponiewierana

twoja godność została

a on pewny siebie,

wiem jaka odpowiedź

twoja będzie.

Wiem co byś zrobił,

chyba to, co ja.

Po ludzku mówiąc

trzeba by było

takiego nicponia

rozumu nauczyć.

Solidnie nim potrząsnąć,

spojrzeć prosto w oczy

by go zaskoczyć

i nie próbował więcej.

Skreślisz go z listy znajomych.

Odtąd dla ciebie będzie straconym

na własne życzenie

za złośliwość,

krzywdzące zachowanie,

chęć dokuczenia,

długi język,

przewrotne sumienie.

Tak w życiu z biegiem lat

kurczy się lista znajomych

nie, dlatego,

że pamięć zawodzi,

ale dlatego, że ktoś

na niej miejsca nie jest wart

bo swymi wypowiedziami

tylko dokucza,

obmawia, zniesławia,

intrygi knuje.

Tym krzywdzi,

szkodzi, opinię psuje.

Podziwiać tylko trzeba

cierpliwość, opanowanie

tym dotkniętego

i jego odwetu brak.

Tylko dzięki takim

jeszcze tobie i mnie

nie obrzydł ten świat.

Wierzący

taką postawę pochwali

i rady dobrej udzieli.

Niech na przyszłość

ma się na baczności

i od takiego stroni.

Czy nie wydaje się? logiczne

wobec takiego tak postąpić

i tak się zachować

by rozumu nauczyć,

dokształcić,

z wychowania tę jedną

pokazową lekcję dodać.

Bo widać jej zabrakło

w nauczaniu początkowym.

Albo nauczyciel wiedzy skąpił,

albo już wtedy uczeń

zachowaniem zdradzał,

że nie dla niego poprawność,

dobre wychowanie,

kultura bycia,

zasady moralności,

etyka współżycia.

Że raczej

czarnym typem będzie,

spod ciemnej gwiazdy

a nigdy dobrym, kulturalnym,

moralnie poprawnym.

Człowiekiem

wnoszącym dobroć,

radość, pokój,

jednym słowem aniołem.

Złych w społeczeństwie

nie brakowało i nie brakuje.

Nadal po świecie

między nami buszują,

utrudniają życie,

krew psują.

Człowiek rozumem obdarzony,

tego rozumu u innych

braki odnajduje.

Stwierdza po tym,

gdy ktoś wobec niego

tak się zachowuje,

że swym postępowaniem

życie obrzydza,

dokucza, dogryza,

dziury w całym znajduje.

Gwoli porządku trzeba by

takiego zachowania oduczyć,

zapłacić pięknym za nadobne.

Sobie przez to ulżyć,

a jemu dać w kość

by zapamiętał,

że wszystko ma swe granice,

że cierpliwości może braknąć

i można mieć tego już dość.

Przypatrz się dobrze

i zapamiętać radzę,

jaki ma wpływ

na twoje postępowanie

rozum i co ci każe?

A jaki? powinna mieć

dla wierzącego wiara

i czego wymaga?

i tylko to miej na uwadze

bo różnica wielka,

zasadnicza, ogromna,

przeciwna, odwrotna.

Wiara nie pozwala

złem za zło odpłacać.

Nie pozwala ci przeklinać,

złorzeczyć, wymyślać,

niegodziwych środków się imać.

Przeciwnie,

każe ci wybaczać,

cierpliwie znosić,

policzka nadstawiać.

Powiesz, to trudne,

że tak nie potrafisz,

nie dasz rady.

Jeżeli zależy ci na zbawieniu

tak trzeba postępować.

Na to nie ma rady.

Ale jest jeszcze możliwość,

którą Chrystus proponuje

temu, który czuje,

że znieść nie potrafi,

że unieść ciężaru

czyjejś napastliwości nie zdoła.

Uciekać przed takim

póki pora.

To nie tchórzostwo.

Ale lepsze

niż jako człowiek wierzący

byłbyś narażony

i chciał złem się rewanżować

lub mieć świadomość,

że mógłbyś obelg nie ścierpieć,

napastliwości

pod twoim adresem nie podołać.

Jeszcze jeden środek masz

do swej dyspozycji.

Modlić się i prosić Boga

z całego serca jak najgoręcej

byś takich jak najrzadziej

w swym życiu spotykał.

A najlepiej

byłoby dla ciebie,

bo obeszłoby się

bez szwanku na duszy,

bez dolegliwości ciała

byś nie spotkał ich

na swej drodze nigdy więcej.

Więc zapamiętaj

czego Chrystus wymaga

a od wierzącego:

wrogowi wybaczać,

albo zwiewać przed nim

i prosić Boga

by z dala

trzymał cię od niego.

- - - - -

0 Comments

Posted on 19 Dec 2016 by jacek