Czwartek II Tygodnia W. Postu (2)

Łk 16,19-21

Łazarz i bogacz

 

Znasz takie określenie,

„za późno.”

A znaczy ono dla ciebie,

że coś przegapiłeś.

To czas, w którym pociąg odjeżdża,

autobus odchodzi,

samolot odlatuje.

Nie zdążyłeś,

odjechał,

odszedł.

Nie wsiadłeś,

odleciał bez ciebie.

Ty się spóźniłeś,

co to znaczy wiesz.

Szansę, okazję straciłeś.

To jednak, pociesza cię myśl,

w cierpliwość się uzbroić.

Poczekać na następną okazję

i wszystko nadrobić.

Ale wiedz, że tak

z życiem nie zrobisz,

którego masz tylko raz,

a ma być drogą ku zbawieniu.

Jeżeli nie wykorzystasz

dany ci jego życia czas,

po jego zakończeniu

nic już nie nadgonisz.

Wtedy nie szukaj usprawiedliwienia,

że o wieczności nie słyszałeś.

Tylko ty lekceważyłeś.

Szkołą, nauką, pracą,

utrzymaniem rodziny,

wymawiałeś się brakiem czasu,

w zagonieniu wymówek szukałeś,

 

Zostawiałeś to pobożnym.

Tym, co czas mają,

co z nim robić nie wiedzą,

co do nieba się pchają.

Z tego wynika, że jako wierzący

o wszystkim wiedziałeś,

tylko ty wtedy

słuchać nie chciałeś.

I wiedzieć musisz,

podstawową prawdę

dotycząca życia,

że nim zdajesz egzamin dojrzałości

dotyczący twej wieczności.

To taki egzamin,

który poprawek nie przewiduje

i ich nie zakłada,

na nie pozwala,

ich nie dopuszcza

i naprawdę ich nie ma.

 

Czyli, gdy się znajdziesz

już po drugiej stronie

i ze swego losu

nie będziesz zadowolony,

nie przypisuj to tacie, mamie,

siostrom, braciom,

dzieciom, żonie,

a tylko samemu sobie.

 

 

jacek