III Niedziela Wielkiego Postu A

J 4, 5-42

Rozmowa z Samarytanką

 

Bywają spotkania

dwojga ludzi niespodziewane,

przypadkowe

a dające zadowolenie,

radość,

wprost szczęście nieopisane,

kiedy w rozmowie szczerej,

nie skrępowanej,

tajniki duszy wychodzą

na światło dzienne

tak skrzętnie

przed innymi skrywane.

 

I sam się dziwisz,

dlaczego z osobą tą,

co być może dla ciebie

osobistą tajemnicą,

z otwartością mówisz.

 

Rozwiązanie

tej zagadki znasz.

Bo ten ktoś,

nie z gromami

do ciebie się zwraca,

ale z mądrymi wskazówkami,

które pomogą ci zażegnanie

konfliktu z innymi

i własnego sumienia.

 

Taki finał miało

spotkanie Chrystusa

przy studni Jakuba

z Samarytanką

w upalny dzień,

w który żar słońca dokuczał

a ciału zmęczenie dawał,

gardło wysuszał.

 

Zaczęło się

prośbą Chrystusa

kobietę o wodę

i wdał się,

w tak ciekawą rozmowę,

że zapomnieli,

ona o jej zaczerpnięciu

i podaniu,

Chrystus o łaknieniu.

 

Tak się skończyła ta rozmowa,

że Chrystus

kobiecie samarytańskiej

jej wnętrze odsłonił

a oczy, kim Chrystus jest,

otworzyła ona.

                             jacek