Pozory…

 

Dbamy o siebie,

o swój wygląd,

uczesanie, odzienie

by dobre zrobić wrażenie.

 

Troszczymy się o domy,

o ich wygląd estetyczny,

dla oka miły, śliczny.

 

Przed nimi zadbane ogrody.

Latem kwitnące krzewy,

drzewa w liście kolorowe

a zimą iglaki zielone.

 

Mamy kościoły okazałe,

widoczne z daleka,

w których Bóg mieszka

czekając na człowieka.

 

Oby ubranie modne,

oznaczało życie mądre.

 

Oby ładne domy

były świadectwem

mieszkańców miłości,

wzajemnego szacunku i zgody.

 

Oby zadbane ogrody,

ład moralny

właścicieli oznaczały.

 

Oby w pięknym kościele

gromadził się lud

głębokiej wiary,

modląc się szczerze.

 

Wtedy unikniesz podejrzenia,

że troska o rzeczy zewnętrzne

to tylko pozory,

bo i łzy ocierasz

i niespokojne twe serce.

 

Powód łez trzeba osuszyć.

Serca rytm ustatkować.

Tylko Bóg może ci pomóc,

zapobiec, uwolnić,

wybawić i uratować.

 

Powiem jak Go przywołać,

jak się do Niego zwrócić.

Jak dziecko do ojca

i wierz pomoże ci powstać.

Wyznaj szczerze:

wybacz i daruj,

żem ośmielił się

Ciebie Boga obrazić,

zasmucić, zagniewać.

 

Wtedy wszystko to,

co dla oka ludzkiego

tak dobrym, ładnym

i pięknym się wydaje,

będzie takim naprawdę,

a nie tylko pozorem.

Będzie szczęścia mieszkańców,

przechodniów,

bywalców,

trwałym udziałem.

 

- - - - -

jacek