Kamilowi…

 

Co to

kawalerski stan,

coś o tym wiem,

skądś to znam.

Wiedz, dotąd

jesteś wolnym jak ptak,

dopóki jesteś sam.

 

Możesz bywać tu i tam,

bez pytań,

gdzie? z kim?

z nią? z nim?

po co? u kogo?

to była pani?

czy pan?

 

Pójdziesz,

pojedziesz i wrócisz

nikt cię nie zagadnie

dokąd? czym?

o miejsce,

o cel wyjścia,

podróży,

o koszta

i innych kroć

do znudzenia,

czemu wyjazd służył?

 

 Nikt

cię nie będzie

popychał,

poganiał,

popędzał.

Nie powie

śpiesz się

już czas na ciebie,

do pośpiechu

zachęcał.

                                                                    

Nikt

ci nie będzie

mówił

jak się ubrać,

co na siebie,

co na głowę

włożyć,

uwagami

o wyglądzie

 nudził,

by było zgodne

z wymogami

stanu,

pozycji,

wieku,

uwzględniając

 modę.

 

Nikt

na ciebie

nie będzie czekał,

ciebie wyglądał,

stół nakrywał,

podawał,

kawę przyrządzał.

 

Sam będziesz

się obsługiwał

i po sobie

sprzątał.

 

Jeżeli poczujesz

takiego życia smak,

to możesz

tak żyć

parę ładnych lat.

Mając

swój program dnia,

fotel wygodny,

repertuar ulubiony,

swój garnuszek

sztućce swoje,

tapczanik

i dołek w nim

wygnieciony.

 

Aż kiedyś

odczujesz,

że jednak

tego drugiego,

pytającego,

radzącego,

czekającego,

ale i kochającego,

to znaczy jej,

jednak ci brak!

 

A to już znak,

że jednak

tak Stwórca

urządził świat,

choć ta,

 lub owa

to nie

rajski kwiat,

bez niedoskonałości

i wad

ale towarzysz

przez życie,

by ono było

naprawdę

coś wart.

 

- - - - -

jacek