Maj….

 

Jeden

z dwunastu miesięcy,

ale jakże inny

od innych,

szczególnie

tych minionych,

krótkich,

szarych,

burych,

mglistych,

ponurych.

Jest w nim

słońca więcej

dającego

dzień dłuższy,

powietrze

 cieplejsze,

pogodniejszych ludzi,

i twarze

radośniejsze.

 

Przynoszącego

zieleń świeżą

trawy,

liści drzew,

moc wiosennych

kwiatuszków,

kwiatków,

kwiatów,

które w kolorach

się mienią

prześcigając się

z tęczą,

i tych najniższych

ogródkowych

bratków

i zawsze

zdążających

na czas matury

kasztanów.

Swą wonią

pszczoły

zwabią,

baraszkując

nieświadomie

zapylą,

w owoc zmienią.

Ale i pośród

pięknego

 dla oka,

miłego zapachu

dla nosa

wiosennego kwiecia

nie brak

i dorodnych

niechcianych chwastów.

 

 A jeżeli jeszcze

deszcz majowy

dopisze,

 spadnie z nieba

obfity,

częsty,

spokojny,

to kosiarka

pracując

na pełnych obrotach.

nie zawsze

nadąży.

 

Dzieci leniwie

idą do szkoły

w lżejszym odzieniu,

bez

nakrycia głowy.

za to

tornistry pękate

w kanapki,

zapas

mineralnej wody.

 

Na drzewach,

dachach,

kominach

gołębie

do siebie gruchają,

a zakochani

po parkach,

skwerach

się spotykają,

mile słówka

sobie prawią,

czułościami

się obdarzają.

 

Tę radość maja

wierzący

do kościoła przynosi

zdobi

majowym kwieciem

ołtarz

z wizerunkiem,

statuą

Maryi

czcząc

Matkę Najświętszą

śpiewem

ku Jej czci

Litanii

uwielbia Ją

i prosi

o dary

i łaski

potrzebnych w życiu

małżeńskim,

rodzinnym,

społecznym,

by miłość,

jedność,

sprawiedliwość,

uczciwość

mogła w nich

zagościć.

 

Przy kapliczkach

Maryjnych

rozsianych

po mieście,

domowych ogrodach,

wioskach,

zagrodach,

ludzie

w różnej ilości,

w różnym wieku

swą obecnością,

modlitwą,

dają dowód

swej

dziecięcej miłości

do Matki Chrystusa,

 Zbawiciela.

Swej wiary,

w Jej orędownictwo

i głębokiej

nadziei,

że przez Jej wstawiennictwo

mogą wyprosić

wszystko.

 

Tak więc,

miesiąc maj

pełen uroku

wiosny,

dla ludzi

zakochanych

radosny.

Dla wierzących,

pobożnych,

szczególny.

Bo miłość

ku Matce Najświętszej

wyrażają

swym śpiewem

głośnym,

dźwięcznym,

donośnym,

by za krótki

maj na ziemi,

żyjąc wiarą

Bóg

nagrodził

 niebem

hojną

boską ręką,

bożą miarą.

 

- - - - -

                               jacek