mysli jacka furtiana - do slow Pana

Po powrocie z Indonezji

Po powrocie z Indonezji
obowiązki
miałem różne
na polskiej ziemi.
Kwarantanną
były mi Stadniki,
miejsce naszego
Seminarium Zakonnego
i parafii,
w której duszpasterzowałem.
Potem Lublin, Kraków,
Gorzków koło Bochni,
Bełchatów,

Gdynia, Sosnowiec
i Tarnów.
Tu,
jakby o mnie zapomnieli.
Bez innych propozycji
już minęło
piętnaście lat
jak przy drzwiach siedzę.
Pełnię urząd
zakonnego furtiana,
który ma tę wielką,
jedną zaletę,
że nikt
na ten stołek
się nie pcha,
i lęku przed utratą
szansy zapracowywania
na chrześcijański pochówek
się nie ma.
Na każdy dzwonek
zaproszeniem odpowiadam
i wdając się
w rozmowę
spełniam życzenie,
a przyjmując intencje mszalne
o treści jej rozmawiam,
a czasem są to
bolesne sprawy
tak zawiłe
i pogmatwane
jakby celowo
nadziergano tyle supełków,
że trzeba by artysty
i specjalisty
do ich rozsupłania.
Bywa,
że łzy widzę
i płacz słyszę
nad mężem,
synem, córką,
żoną,
bo na zło
podatny jest każdy,
a diabeł chodzi
tak za mężczyzną
jak i za białogłową.

- - - - -

0 Comments

Posted on 02 Dec 2009 by jacek