mysli jacka furtiana - do slow Pana

Modlitwa na dobranoc....

Dziękuję Panie

za kolejny dzień

miniony.

Tak naprawdę

mam wszystkiego

dość.

Zdarzeń, sytuacji,

relacji i wieści

zasłyszanych,

jestem zmęczony.

Za oknem ciemno,

pora późna

powinna być cisza

wokół,

a z za ściany

dolatuje wrzaskliwa

muzyka,

w oknach mieszkających

po drugiej stronie

już ciemno,

sen ich zmorzył.

Dzięki

za ten czas

mi dany

wytchnienia,

klękam

do modlitwy,

wieczornego pacierza

choć na chwilę,

a tyle mam Ci

do powiedzenia.

Znakiem krzyża,

modlitwą

dzień zacząłem,

z Twoją pomocą

dzień przeżyłem,

co wielkim szczęściem

się okazało.

Pomogło mi

w porę

język wyhamować,

nie dołączyć

do obmowy,

zmitygować

posądzenia o próżniactwo,

wolniejszego

wziąć w obronę,

pomówienia

sprostować.

A we mnie

też i wrzało,

miałem zapędy

wygarnąć,

bo chcący by inni

chodzili

jak w zegarku,

pracowali

jak pszczoły

czy mrówki,

czyli cichutko

i zawsze starannie,

pilnie muszą wyjechać,

pozałatwiać

ważne sprawy,

wymawiają się

bolącą głową,

bólem stawów,

złą pogodą,

niedomaganiem.

Nasłuchałem się

do syta

od innych wieści

zasłyszanych

od sąsiadów,

z radia,

srebrnego ekranu.

Czas tracą,

marnują,

by słuchać

o faktach nie zawsze

rzetelnie

przedstawionych,

przekręconych,

tendencyjnych,

napastliwych

na wierzących

na Kościół.

Nie zawsze

się mi udało

coś sprostować,

wytłumaczyć,

bo i wiedzy

na ten temat nie stało.

Tylko się dziwić,

bo przecież

za wierzących

się mają,

a z taką łatwością,

naiwnością

tym się karmią.

Pytam

o swoją wiarę.

Tak wielkiej

mi potrzeba,

bo w otoczeniu

pełznie,

robi wrażenie

nijakiej,

przed okazaniem jej,

większość

się chroni.

Życiem ją zaprzecza,

a powinni być

świadkami.

Ilu przed kościołem

się przeżegna?

Ilu wchodząc

do kościoła,

wodą święconą

się żegna,

na środku przyklęka?

A jak się do tego

mają słowa

brudne, wstrętne,

przekleństwa?

To wszystko

co dziś słyszałem,

widziałem,

czego doświadczyłem

w sobie schowałem

z postanowieniem,

nie będę przekazywał

dalej,

a we wszystkim,

czego nauczyli mnie

rodzice,

dał mi katechizm,

wiedza religijna,

trwam dalej.

Powstał

we mnie i odruch

oburzenia,

chęć poskarżenia się

ale komu?

bo w świeżo umyte

okno

ktoś rzucił jajkami,

które po szybach

się rozlały

i nie zjedzonymi

pierogami.

Przychodzi chęć

sprawcę dorwać,

przyrżnąć,

by ukarać

ale to nie realne,

nie można,

nie da się

sprawcę złapać,

a Tyś kazał

mi wybaczać.

Daruj im Panie.

Bywa,

że Ci zazdroszczę,

tam, gdzie jesteś

jajkiem

nie dorzucą,

pierogi nie dolecą.

Donicy

z kwiatami nie wyniosą,

drzewka nie ukradną.

Na Twój widok

głowy

nie odwrócą,

nie przejdą

na drugą stronę,

przechodząc obok

nie popchną,

wulgarnym słowem

nie rzucą.

Martwią Cię

ich słowa niewiary,

bluźniercze,

plugawe.

Znosisz cierpliwie

bo pomimo,

że Boga się nie boją,

kpią

z wszystkiego

co święte

i tak w pewien

dzień

przed Tobą jako sędzią

staną.

Nie po to mówię

by się skarżyć,

bo to nie bicze,

nie ciernie w głowie,

w nogach,

w rękach gwoździe,

a w sercu

włócznia.

Wiesz Panie

jak boli

niewdzięczność,

wiesz sam,

co to przykrość,

nawet zdrada

ucznia.

Przeglądam

dzień w zdarzeniach,

wypowiedziach,

w mym zachowaniu,

postępowaniu,

w ocenie drugich,

nie wszystko na medal,

coś Ci powiedziałem,

a inne policzę

i zaniosę

do konfesjonału.

Modlę się

jak Twoi uczniowie :

„Panie przymnóż mi wiary”,

właśnie wtedy,

gdy przykrość

dotknie,

a cierpliwość

na próbę wystawiona

sercem ściśnie,

bliznę zostawi.

Jest za co,

uderzyć się w pierś,

poprawę postanowić,

bo jutro

tak samo będzie.

Wokół

ludzie ci sami,

ta sama praca,

odmierzana godzinami.

Zmienią się

interesanci,

klienci.

Trzeba anielskiej

cierpliwości,

opanowania,

wyrozumiałości,

pogody ducha,

uśmiechu na twarzy,

bo nie zawsze

ci ludzie mili,

pachnący, święci.

Polecam Ci

na nadchodzącą noc

siebie i mą

rodzinę,

sercu bliskich,

i wszystkich tych

którym obiecałem

modlitwę.

Niech nam będzie

wytchnieniem,

dla ciała,

odpoczynkiem.

A poranka świt

zapowiedzią

kolejnego dnia

pracy

w przyjaźni z Tobą,

by dodany

do łańcuszka

codziennych zdarzeń,

wysiłków, zmagań,

był mi powodem

nagrody

za życie wiarą.

Miało być

krótko,

a się rozgadałem,

ale na dziś dość,

co będzie jutro

nie wiem,

Twej Opatrzności

się polecam.

Dobranoc.

- - - - -

0 Comments

Posted on 02 Apr 2013 by jacek