*
*
*
*
*
*
Rozmiar: 17297 bajtów
Piątek, 29 marca 2024 - 89 dzień roku
Aktualności

Ewangelia

Rok A
Rok B
Rok C
Ewangelia aforyzmy

Aforyzmy rok A
Aforyzmy rok B
Aforyzmy rok C

Ewangeliczne sentencje

Uroczystości

Święta

Święci

Fraszki

Aforyzmy

Aforyzmy religijne
Aforyzmy z życia

Wiersze

Wiersze religijne
Wiersze z życia

To i owo

 

Przychodzi w życiu....


Przychodzi w życiu
taki czas,
by po bliższym
zapoznaniu się,
po wielu spotkaniach,
spacerach,
bywania tu i tam,
w kawiarni,
w teatrze,
na weselu u znajomych
powiedzieć sobie
sakramentalne tak.
 
Decyzja dojrzała
po poznawaniu siebie,
swych charakterów,
zdobytej wiedzy,
światopoglądu,
zamiłowaniach,
planach
na przyszłość,
upodobaniach,
poznaniu swych rodzin
doprowadziła
do stopni ołtarza.


 
Ślub,
Sakrament Małżeństwa,
przysięga,
w której powołuje się
na Boga
w obecności kapłana,
świadków,
rodziny i bliskich,
przyjaciół
i zaproszonych gości
wypowiadając
uroczyście
swoje zapewnienie
o wierności,
uczciwości,
miłości małżeńskiej.
 
Pamiętasz
ten dzień.
Bardzo uroczysty.
Swój strój,
miejsce, kościół,
błogosławiącego kapłana,
szczęśliwych rodziców,
swych bliskich.
Życzenia,
zdjęcia,
krocie pocałunków,
życzeń moc
wszelkiej pomyślności,
i szczęścia….
szczęścia.
 
Tak się zaczęło
życie małżeńskie.
Realizacja pójścia
przez życie
razem.
Budowanie
trwałej wspólnoty
opartej
na wzajemnej pomocy,
dobroci,
życzliwości
i na całej treści
przysięgi wypowiedzianej.
 
I przyszedł czas
na schowanie
ślubnego stroju,
kwiaty powiędły,
koperty opróżnione,
zawartość skrzętnie
policzona,
niektóre prezenty
pójdą dalej,
jako nietrafione.
Wskoczyć trzeba
w codzienne odzienie
i zacząć
szare życie w nowym
małżeńskim stanie.
 
Poprawki
w mieszkaniach,
poprzesuwane
meble,
według wspólnych już
potrzeb, upodobań,
z pracą wykonywaną
związanych.
To początek dialogu
wymagającego
kompromisu,
co gdzie ma stać,
leżeć, wisieć,
uzgodnione już w dwójkę.
Nic się nie osiągnie
chcąc postawić na swoim
według
własnego widzi mi się.
 
To pierwsza
pokazowa lekcja,
która musi stać się
praktyką codzienną.
Wspólne
wszystkiego uzgadnianie,
planowanie.
 Pytań,
wątpliwości
rozwiązywanie.
I szybko
okazać się może,
że druga strona
ma odmienne,
jak nie
przeciwne zdanie.
Ale też się zdarza,
że od razu przyklaśnie,
to już ułatwiona
sprawa.
 
Warto się tego
dobrze nauczyć,
by życie potem
nie płatało figla,
lepiej poświęcić
na rozmowy sporo czasu,
wspólnie
 podejmować decyzje,
by samowola
nie obrzydła.
 
Warto,
naprawdę warto,
wyłączyć telewizor
siąść obok siebie
i pytać
 dlaczego robisz tak,
a nie inaczej,
prosić, by
chciał, chciała
wytłumaczyć
i może być
po problemie.
 
Silną więź
daje szczerość
w doznaniach,
przeżyciach,
w planach, zamiarach.
Tak postępując
nie będzie domysłów,
podejrzeń, posądzeń,
niedomówień,
a potem kwasów,
łez, żalów.
 
W małżeństwie
zawartym
przed Bogiem,
pobłogosławionej
przez Kościół
więzi
mężczyzny z kobietą
ma rozwijać się
i pogłębiać wiara.
To ona
była powodem,
że w Kościele,
wobec kapłana
powiedzieliście sobie
sakramentalne tak
aż do śmierci.
 
Wyrazem wiary
wspólna modlitwa
codzienna,
Eucharystia niedzielna,
korzystanie
z Sakramentu Pojednania
jako środka
kształtowania siebie,
naprawiania
popełnianych błędów,
trwanie
w łasce Chrystusa,
a wtedy każdy czyn
zasługującej
wartości nabiera.
 
Świadomość,
że małżonkowie
przed Bogiem
są odpowiedzialni
za siebie,
za swe życie religijne,
za swe wzrastanie
w wierze,
niech nie będzie
kłopotem przypomnienie
jeżeli da się
zauważyć
rezygnowanie
z jakiejś praktyki
religijnej,
czy zaniechanie
przestrzegania
Przykazań Bożych
czy kościelnych.


 
Bić na alarm
w dzwon sumienia,
przypomnieć
o odpowiedzialności
przed Bogiem
za osobiste życie,
życie
współmałżonki, małżonka
postępowanie,
i co najważniejsze
przykład
ojca, mamy
wobec własnych dzieci,
w trosce o ich wiarę
i w wierze
wychowywanie.
 
Miłością małżeńską
podyktowana troska
wyrażona w słowach
przypomnienia
o poprawne,
choć powinno być
wzorowe
postępowanie
i zachowanie,
powinna być
ze zrozumieniem
i z szacunkiem przyjęta,
bo pochodzą
od współmałżonką
dzielącego odpowiedzialność
przed Bogiem
za dzieci,
za ich wiarę.
 
Mówi się,
że życie ludzkie
ma swoje zawirowania,
drogi kręte,
na skróty,
swoje wzloty,
upadki,
radości i smutki.
A prawdą jest,
że człowiek
ma wolną wolę,
sam decyduje,
wybiera.
Niech postąpi tak,
by nie narzekać
potem.
 
By mieć spokojne
sumienie,
i czerpać radość,
 zadowolenie
z małżeństwa i rodziny,
to niech zawsze
wiara, rozsądek,
zastanowienie
ma wpływ
na postępowanie,
a kiedyś po latach,
widząc swe
dorosłe dzieci
postępujące inaczej,
nie będziesz
ich zachowań
czuł się winnym.


 
Dzieci,
jako ludzie dojrzali
wybierają
własną drogę,
za którą sami
będą odpowiedzialni.
Nawet wtedy,
kiedy pójdą
przez życie
krętymi ścieżkami
jakby zapomnieli,
co rodzice
im przekazywali,
czego wymaga od nich
wyznawana wiara.
Gwoli
pocieszenia wiedz,
że przyjdzie
i na nich czas,
że wspominając
rodzinny dom,
wiarę ojca, matki,
ich przykład
codziennego życia,
przyjdzie refleksja,
a może smutek i żal,
którego finałem
będzie powrót do Boga,
poszanowania
Bożych Przykazań,
i ich w życiu
zachowywania.
 
Podziękuj Bogu
za łaskę powołania
do życia
w małżeństwie.
Za dzieci
w nim zrodzone.
Za podołanie
obowiązkom
w utrzymaniu,
za trud
wychowania.
Wiedz,
że macierzyństwo,
bycie matką
ma w niebie
swą specjalną nagrodę,
a rodzice,
za swój przykład
życia wiarą,
wobec Boga
mają szczególne
względy.


 
Miłość
nie kończy się
ze śmiercią ojca,
matki,
żony, męża,
córki, syna.
Sięga dalej,
poza grób
wypraszając im
radość życia wiecznego
przez Chrystusa
obiecaną
wszystkim
wierzącym w Niego
swą modlitwą,
Mszą Świętą,
 przyjętą
Komunią Świętą.
 
Módl się
za nich codziennie,
a będą ci orędownikami
przed Bogiem
w trudach życia,
w każdej potrzebie.
 
- - - - -
0 Comments
Posted on 10 Jul 2013 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
TytuĹ‚  
Strona główna
Dodaj do ulubionych
KONTAKT
Ilość odwiedzin: 865197
Ilość osób online: 2
Logowanie
BLOG

Locations of visitors to this page