| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
Kto patrząc w świat......
Kto patrząc w świat nie widząc nic, to ślepy choć ma oczy. Cóż wart jest taki widz, co patrząc w świat nie widzi nic. Kto patrząc w świat nie widząc nic, to ślepy choć ma oczy. Los go jak owcę będzie strzyc, kto patrząc w świat nie widzi nic. Mądrość Orientu 
Otwórz szeroko oczy jak możesz najszerzej i rozejrzyj się wokół i patrz na wszystko, co otacza ciebie, co w polu widzenia, co w zasięgu wzroku. Mówimy krótko, otoczenie. A to, kamienice, domy, ulice, uliczki, szosy, autostrady, ścieżki, drogi, trawniki ogrody, a wszystko, albo szare w dzień pochmurny, albo jasne w słońca promieniach, i odnosisz wrażenie, że ono na postrzeganie rzeczywistości przedziwny wpływ wywiera.
Drzewa z dachem liści, krzewy rozłożyste, wiecznie zielone iglaki, żywopłoty na różne kształty przycięte, byliny kwitnące, kolorowe kwiaty czyż nie dają radości oku, trzeba to wszystko widzieć, by nacieszyć się ich widokiem.
Popatrz w górę na szybujące po niebie ptaki. Stali bywalcy w naszym klimacie i przybyszów z dalekich krain, by u nas zbudować gniazda doczekać się potomstwa i odlecieć w cieplejsze kraje. Nie wszystkie nazwać potrafisz. Widzisz je, jako duże, małe, białe czarne, i tak oswojone trzeba im ustąpić miejsca idąc deptakiem. Nieodłączne od nas gołębie tak oswojone, jakby skrzydeł nie miały pokarmu dla siebie już nie szukają, czekają na przechodzących licząc na skrawek precla, bułki pokruszonej, rzuconych ziaren, by szukać pokarmu leniwymi się stały.
Przypatrz się ludziom przechodzącym obok, Jeden do drugiego niepodobny, różniący się od innych wzrostem, tuszą, kolorem włosów, oczu, wielkością stopy, stawianym krokiem, barwą głosu. Tak samo wobec nich jesteś innym, odróżniasz się tym samym. Swą wiedzę, tytuły, wszystkie życiowe osiągnięcia nie masz na czole wypisane. Mogą rzutować na twą poważną minę, na majestatyczny chód, nienaganny strój, czyli wszystko na ok., robisz wrażenie: człowiek zadbany. Wszystko to warto dostrzegać. Całą przyrodę, ludzi przechodzących, zmieniające się pory roku, światło dnia, światło nocy, wschody i zachody słońca, bo przejdziesz przez życie jako widz bez doznań, bez wrażliwości co życie niesie. A jest chwilką, czasem ci danym byś przeżył go tak by szczęśliwym być, przez wieczność całą. Dał ci go Stwórca, w dowód
swej miłości, byś
szczęściem wiecznym cieszyć się mógł obiecanym wszystkim tym, którzy przez życie wiarą, w przyjaźni z Nim widzą, co Bóg im dał, by życie ich było czasem, drogą do szczęśliwej wieczności. - - - - -
Patrz, bacznie patrz, na wszystko, co cię otacza, co w oko ci wpada. Bo wszystko to, co napotykasz każdego dnia, pomóc ci ma poznawać świat, i Boga, który go stwarza. - - - - -
Otwórz szeroko oczy jak możesz najszerzej i rozejrzyj się wokół i patrz na wszystko, co otacza ciebie, co w polu widzenia, co w zasięgu wzroku. Mówimy krótko, otoczenie. A to, kamienice, domy, ulice, uliczki, szosy, autostrady, ścieżki, drogi, trawniki ogrody, a wszystko, albo szare w dzień pochmurny, albo jasne w słońca promieniach, i odnosisz wrażenie, że ono na postrzeganie rzeczywistości przedziwny wpływ wywiera.
Drzewa z dachem liści, krzewy rozłożyste, wiecznie zielone iglaki, żywopłoty na różne kształty przycięte, byliny kwitnące, kolorowe kwiaty czyż nie dają radości oku, trzeba to wszystko widzieć, by nacieszyć się ich widokiem.
Popatrz w górę na szybujące po niebie ptaki. Stali bywalcy w naszym klimacie i przybyszów z dalekich krain, by u nas zbudować gniazda doczekać się potomstwa i odlecieć w cieplejsze kraje. Nie wszystkie nazwać potrafisz. Widzisz je, jako duże, małe, białe czarne, i tak oswojone trzeba im ustąpić miejsca idąc deptakiem. Nieodłączne od nas gołębie tak oswojone, jakby skrzydeł nie miały pokarmu dla siebie już nie szukają, czekają na przechodzących licząc na skrawek precla, bułki pokruszonej, rzuconych ziaren, by szukać pokarmu leniwymi się stały.
Przypatrz się ludziom przechodzącym obok, Jeden do drugiego niepodobny, różniący się od innych wzrostem, tuszą, kolorem włosów, oczu, wielkością stopy, stawianym krokiem, barwą głosu. Tak samo wobec nich jesteś innym, odróżniasz się tym samym. Swą wiedzę, tytuły, wszystkie życiowe osiągnięcia nie masz na czole wypisane. Mogą rzutować na twą poważną minę, na majestatyczny chód, nienaganny strój, czyli wszystko na ok., robisz wrażenie: człowiek zadbany. Wszystko to warto dostrzegać. Całą przyrodę, ludzi przechodzących, zmieniające się pory roku, światło dnia, światło nocy, wschody i zachody słońca, bo przejdziesz przez życie jako widz bez doznań, bez wrażliwości co życie niesie. A jest chwilką, czasem ci danym byś przeżył go tak by szczęśliwym być, przez wieczność całą. Dał ci go Stwórca, w dowód
swej miłości, byś
szczęściem wiecznym cieszyć się mógł obiecanym wszystkim tym, którzy przez życie wiarą, w przyjaźni z Nim widzą, co Bóg im dał, by życie ich było czasem, drogą do szczęśliwej wieczności. - - - - -
Patrz, bacznie patrz, na wszystko, co cię otacza, co w oko ci wpada. Bo wszystko to, co napotykasz każdego dnia, pomóc ci ma poznawać świat, i Boga, który go stwarza. - - - - -
0 Comments
Posted on 16 Jul 2013 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 867432 |
| Ilość osób online: 7 |
| Logowanie |
| BLOG |